Przejdź do zawartości

Ponte Vecchio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ponte Vecchio
{{{alt zdjęcia}}}
Ponte Vecchio widziany z mostu Trójcy Świętej
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Florencja

Podstawowe dane
Przeszkoda

Arno

Liczba przęseł

3

Rozpiętość przęseł

28, 30 i 27 m

Data budowy

1335–1345

Projektant

Neri di Fioravante
Taddeo Gaddi

Położenie na mapie Florencji
Mapa konturowa Florencji, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Ponte Vecchio”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Ponte Vecchio”
Położenie na mapie Toskanii
Mapa konturowa Toskanii, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Ponte Vecchio”
Ziemia43°46′04,76″N 11°15′11,49″E/43,767989 11,253192

Ponte Vecchio (dosł. Stary Most), in. Most Złotników – najstarszy z mostów we Florencji, na rzece Arno. Został zbudowany z ciosów kamiennych w latach 1335–1345 według projektu Neriego di Fioravante i Taddeo Gaddi w tym samym miejscu, w którym postawiono pierwszy, drewniany most już w okresie starożytnego Rzymu. Zbudowane w czasach późniejszych kolejne dwa mosty zostały zniszczone w wyniku powodzi w latach 1117 i 1333. Zatem jest to czwarta konstrukcja spinająca brzegi rzeki w tym samym miejscu. W XIII w. powstały tu też pierwsze[1] sklepy, początkowo handlarzy rybami i mięsem, później garbarzy. W 1593[1] decyzją księcia Ferdynanda I Medyceusza zostały one usunięte z mostu, a na ich miejscu powstały warsztaty jubilerów i złotników.

Konstrukcja mostu złożona jest z trzech przęseł o rozpiętości: 28, 30 i 27 metrów, podpartych masywnymi filarami, które podtrzymują płytę o szerokości 32 metrów. Dwie środkowe podpory znajdują się w nurcie rzeki. Po obu stronach mostu już w XIV wieku zbudowano niewielkie budynki nad dwiema skrajnymi arkadami. Początkowo mieściły się w nich jatki rzeźników. W XVI wieku zamieniono je na warsztaty i kramiki innych rzemieślników, wśród których przeważały sklepiki złotników. Wystające elementy wsparte są na kroksztynach[2].

Nad kramami Giorgio Vasari poprowadził korytarz (tzw. korytarz Vasariego), który łączy Palazzo Vecchio z Palazzo Pitti. Nadbudowa została wykonana w 1565[3] na polecenie Kosmy I. Korytarz nad środkowym przęsłem mostu podparto dwoma filarami połączonymi łukową arkadą. W luce zabudowy, po przeciwległej stronie mostu, w 1900 ustawiono pomnik – popiersie Celliniego. Podczas II wojny światowej w całym mieście ocalał tylko jeden most – Ponte Vecchio, jednak uszkodzony został korytarz Vasariego[2]. Pozostałe zostały wysadzone w dniu 4 sierpnia 1944. Ponte Vecchio był także zaminowany, ale cofające się oddziały wojsk niemieckich nie zdążyły zdetonować ładunków.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Tim Jepson: Przewodnik National Geographic - Włochy. Warszawa: G+J RBA Sp. z o.o.& Co. Spółka Komandytowa, 2002, s. 234. ISBN 83-88132-80-6.
  2. a b Lesley Firth (pod red.): Gdzie jest...?. Kingfisher Books - Ossolineum, 1992, s. 90. ISBN 83-04-03990-7.
  3. Praca zbiorowa: Przewodniki Wiedzy i Życia - Florencja i Toskania. Warszawa: Hachette Livre Polska sp. z o.o., 2009, s. 106. ISBN 978-83-7575-692-0.