Przejdź do zawartości

Polihymnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Polihymnia
Πολύμνια
bogini muza poezji sakralnej i hymnicznej oraz pantomimy
Ilustracja
Polihymnia – obraz Simon Voueta, 1869
Inne imiona

Polyhymnia, Polymnia

Występowanie

mitologia grecka

Siedziba

Parnas

Rodzina
Ojciec

Zeus

Matka

Mnemosyne

Rodzeństwo

Erato,
Euterpe,
Kalliope,
Klio,
Melpomene,
Talia,
Terpsychora,
Urania

Polihymnia, muza poezji sakralnej i hymnicznej, marmurowa kopia rzymska z II wieku n.e. według oryginału greckiego, Muzeum Pio-Clementino (Muzea Watykańskie)

Polihymnia (także Polyhymnia, Polymnia, „Obfitująca w hymny”; gr. Πολύμνια Polýmnia, łac. Polyhymnia ‘bogata w pieśni’, ‘wiele hymnów’) – w mitologii greckiej muza poezji sakralnej i hymnicznej oraz pantomimy[a][1].

Postać

[edytuj | edytuj kod]

Uchodziła za córkę boga Zeusa i tytanidy Mnemosyne oraz za siostrę: Erato, Euterpe, Kalliope, Klio, Melpomene, Talii, Terpsychory i Uranii[1][2][3]. Niekiedy uważano ją za matkę Orfeusza[4].

Była jedną spośród dziewięciu muz olimpijskich (przebywały na Olimpie), które należały do orszaku Apollina (Apollon Musagetes), ich przewodnika[2][5][6]. Wraz ze swoimi siostrami uświetniała śpiewem biesiady bosko-ludzkie (m.in. zaślubiny Tetydy i Peleusa oraz Harmonii i Kadmosa), a także uczty olimpijskie samych bogów[1][2].

W sztuce przedstawiana jest zwykle jako kobieta otulona himationem, w długiej uroczystej szacie (w głębokiej zasłonie, jakiej używało się przy obrzędach religijnych), w zamyślonej pozie, niekiedy z palcem na ustach (na ogół nie posiada atrybutu)[1][5][7][8].

Imieniem muzy została nazwana jedna z planetoid – (33) Polyhymnia.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zadanie (rola) jakie Polihymnii wyznaczono ostatecznie w późnym okresie starożytności.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Wyżyna olimpijska. W: Zygmunt Kubiak: Mitologia Greków i Rzymian. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 145–147. ISBN 83-7391-077-8.
  2. a b c Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 241–242. ISBN 83-04-04673-3.
  3. Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 368. ISBN 80-8046-098-1. (słow.).; polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).
  4. Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Jerzy Łanowski (red.), Maria Bronarska (tłum.), Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2008, s. 266, ISBN 978-83-04-04673-3, OCLC 297685612.
  5. a b Mity o bogach. W: Michał Pietrzykowski: Mitologia starożytnej Grecji. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1979, s. 163–164. ISBN 83-221-0111-2.
  6. Oskar Seyffert: Dictionary of Classical Antiquities, 1894, s. 404: Musagetes. ancientlibrary.com. [dostęp 2011-03-24]. (ang.).
  7. Vojtech Zamarovský, op.cit., s. 294. ISBN 80-8046-098-1.
  8. Bogowie olimpijscy. W: Jan Parandowski: Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1989, s. 53–54. ISBN 83-210-0677-9.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Aaron J. Atsma: Polyhymnia. theoi.com. [dostęp 2010-01-18]. (ang.).
  • Polymnia. mythindex.com. [dostęp 2010-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-13)]. (ang.).
  • Hezjod: Narodziny bogów (Theogonia); Prace i dni; Tarcza. Warszawa: Prószyński i S-ka, 1999. ISBN 83-7255-040-9.
  • Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 2003, s. 1001. ISBN 83-7399-022-4.
  • Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 603. ISBN 83-01-03529-3.
  • Carlos Parada: Polymnia (Muses). maicar.com. [dostęp 2010-11-18]. (ang.).
  • Oskar Seyffert: Dictionary of Classical Antiquities, 1894, s. 405: Muses. ancientlibrary.com. [dostęp 2011-03-24]. (ang.).
  • William Smith: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology: Polymnia. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-06]. (ang.).
  • Harry Thurston Peck: Harpers Dictionary of Classical Antiquities, 1898: Polyhymnia. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-06]. (ang.).