Południowe Tang

Południowe Tang (chiń. 南唐; pinyin Nán Táng) – krótkotrwałe państwo w centralnych Chinach, jedno z Dziesięciu Królestw.

W 937 Xu Zhigao, pasierb Yang Xingminga, władcy państwa Wu, obalił czwartego władcę Wu i ustanowił własne państwo, ogłaszając się potomkiem rodziny Li, czyli rodu cesarskiego dynastii Tang. Zmienił swoje nazwisko na Li Bian, a nazwę państwa z Wu na Południowe Tang. Królestwo obejmowało południe dzisiejszych prowincje Anhui i Jiangsu, większość Jiangxi oraz fragmenty wschodniego Hunanu^[1]. Jego syn rozbudował stolicę w Jingling i prowadził agresywną politykę, podporządkowując sobie państwa Chu i Min, ale w 958 musiał uznać się za lennika Późniejszej dynastii Zhou. Jego syn, Li Houzhu, ostatni władca Południowego Tang, podporządkował się formalnie dynastii Song, ale kontynuował zarządzanie swoimi terenami (był też znanym mecenasem sztuki). W 975 siły songowskie najechały i ostatecznie unicestwiły królestwo Li Houzhu, a on sam został trzy lata później otruty na polecenie dworu songowskiego^[1].

**Władcy Południowego Tang (937-975)^[2]**
Imię świątynne	Imię pośmiertne	Nazwisko i imię	Okres panowania	Ery panowania
Xu Zhigao (徐知誥 Xú Zhīgào) lub Lie Zu (烈祖 Liè Zǔ)	nie używane	Li Bian (李昪 Lǐ Biàn)	937-943	Shengyuan (昇元 Shēng Yuán) 937-943
Zhongzhu (中主 Zhōngzhǔ)	nie używane	Li Jing (李璟 Lǐ Jǐng)	943-961	Baoda (保大 Bǎodà) 943-958 Jiaotai (交泰 Jiāotài) 958 Zhongxing (中興 Zhōngxīng) 958
Houzhu (後主 Hòuzhǔ) lub Książę Wu (吳王 Wú wáng)	brak	Li Yu (李煜 Lǐ Yù)	961-975	---

Przypisy

↑ ^a ^b F. W. Mote: Imperial China: 900–1800. Harvard: Harvard University Press, 1999, s. 14. ISBN 0-674-44515-5.
↑ Ulrich Theobald: Southern Tang 南唐 (937-975). [w:] Chinese History [on-line]. Chinaknowledge, 2000. s. Ten States 十國 (902-979). [dostęp 2012-03-18]. (ang.).

[mote-1] F. W. Mote: Imperial China: 900–1800. Harvard: Harvard University Press, 1999, s. 14. ISBN 0-674-44515-5.

[chinaknowledge-2] Ulrich Theobald: Southern Tang 南唐 (937-975). [w:] Chinese History [on-line]. Chinaknowledge, 2000. s. Ten States 十國 (902-979). [dostęp 2012-03-18]. (ang.).

[1]

[2]

Pięć Dynastii	Późniejsza dynastia Liang Późniejsza dynastia Tang Późniejsza dynastia Jin Późniejsza dynastia Han Późniejsza dynastia Zhou
Dziesięć Królestw	Chu Jingnan Min Południowe Han Północne Han Wcześniejsze Shu Późniejsze Shu Południowe Tang Wu Wuyue

Prehistoria i starożytność	Neolit w Chinach (ok. 8000–2000 p.n.e.) Trzech Dostojnych i Pięciu Cesarzy (według tradycji 2850−2205 p.n.e.) Dynastia Xia (2070–1600 p.n.e.) Dynastia Shang (1600–1046 p.n.e.) Dynastia Zhou (1046–256 p.n.e.) Okres Wiosen i Jesieni Okres Walczących Królestw
Cesarstwo	Dynastia Qin (221 p.n.e.–206 p.n.e.) Dynastia Han (206 p.n.e.–220 n.e.) Dynastia Xin (9–23) Epoka Trzech Królestw (220–280) Wei Shu Wu Dynastia Jin (265–420) Szesnaście Królestw (304–439) Dynastie Południowe i Północne (420–589) Dynastia Sui (581–618) Dynastia Tang (618–907) Dynastia Zhou (690–705) Pięć Dynastii i Dziesięć Królestw (907–960) Dynastia Liao (907–1125) Dynastia Song (960–1279) Xixia (1038–1227) Jin (1115–1234) Dynastia Yuan (1271–1368) Dynastia Ming (1368–1644) Dynastia Qing (1644–1911)
Współczesność	/ Republika Chińska (1912–1949) ChRL (od 1949) Tajwan (od 1949)