Przejdź do zawartości

Piotr Słonimski (1922–2009)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Piotr Słonimski (syn))
Antoni Słonimski (po lewej) i Piotr Słonimski

Piotr Słonimski (ur. 9 listopada 1922 w Warszawie, zm. 25 kwietnia 2009 w Paryżu) – francuski genetyk polskiego pochodzenia, pionier badań nad genetyką mitochondriów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczył się w Gimnazjum Stefana Batorego, później na tajnych kompletach studiował medycynę. Podczas okupacji był żołnierzem Armii Krajowej w stopniu podchorążego. Walczył w powstaniu warszawskim. Po wojnie wyemigrował do Francji[a] z powodu represji za przynależność do AK. Podczas stanu wojennego ufundował stypendium dla polskich naukowców, którzy stracili pracę w wyniku represji[1].

Członek Akademii Nauk we Francji i najmłodszy dyrektor francuskiego laboratorium biologicznego. W latach 1971–1991 był dyrektorem Centrum Genetyki Molekularnej CNRS w Gif-sur-Yvette niedaleko Paryża.

Był zagranicznym członkiem Wydziału II – Nauk Biologicznych PAN oraz Wydziału IV – Przyrodniczego PAU.

Praca naukowa

[edytuj | edytuj kod]

Był pionierem genetyki mitochondriów i jednym z odkrywców dziedziczenia pozajądrowego (w tym wypadku dziedziczenia mitochondrialnego)[2]. Podczas prac nad genetyką mitochondriów zaproponował m.in. istnienie maturaz – rodziny enzymów biorących udział w splicingu niedojrzałego mRNA. Prace Słonimskiego stały się podstawą nowoczesnej genetyki mitochondriów i należą do najczęściej cytowanych w tej dziedzinie.

Pod koniec lat osiemdziesiątych Słonimski silnie wspierał projekt zsekwencjonowania genomu drożdży, a jego działania w tym kierunku były kluczowe dla powodzenia tego przedsięwzięcia[3].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był synem lekarza i biologa Piotra Słonimskiego (1893–1944), brata Antoniego Słonimskiego (1895–1976)[4]. Jego dziadkiem był lekarz Stanisław Słonimski (1853–1916), pradziadkiem pisarz, matematyk, astronom i wynalazca Chaim Zelig Słonimski (1810–1904), a prapradziadkiem wynalazca Abraham Stern (zm. 1842).

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jako emigrant spotkał się z przejawami braku zrozumienia, utrudniającego nawiązywanie kontaktów. Renata Lis, autorka książki W lodach Prowansji. Bunin na wygnaniu, pisze o sytuacji emigrantów m.in. „…nie jesteśmy w stanie wyobrazić sobie takiego zła, którego sami nigdy nie doświadczyliśmy, albo którego nie doświadczyli nasi bliscy lub nasi przodkowie, i zawsze ratujemy się wtedy jakąś protezą z zasobu własnych wspomnień…”[8]. Przytacza przykład, zaczerpnięty z jednego z licznych wywiadów Piotra Słonimskiego dla polskiej prasy[9]

    kiedyś próbował przybliżyć francuskim kolegom Powstanie Warszawskie. Słuchali z uwagą i Słonimskiemu wydawało się, że jest rozumiany, aż w końcu któryś z nich wyznał, że jemu też w czasie wojny Niemcy zabrali rower. Po tym zdarzeniu Słonimski już do tematu nie wracał.[8]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Piotr Węgleński: Profesor Wacław Gajewski.
  2. Bernard Dujon. In Memoriam Piotr Slonimski (1922–2009) The Unconventional Yeast Geneticist. „Genetics”. 183, s. 1-2, 2009. DOI: 10.1534/genetics.109.106930. 
  3. Christopher Herbert: Piotr Slonimski biography.
  4. Lesław M. Bartelski: Mokotów. Warszawskie Termopile 1944. Warszawa: Fundacja „Warszawa Walczy 1939−1945“, 2004, s. 174. ISBN 83-11-09806-9.
  5. Informacja o nadaniu odznaczenia na stronie Prezydenta RP – (dostęp: 2009-05-05)
  6. Doktoraty HC. uw.edu.pl. [dostęp 2011-02-21].
  7. Marek Cetwiński: Historia Wrocławia w datach. Romuald Gelles (red.) i inni. Wrocław: TMW Wratislawia, 1996, s. 188.
  8. a b Renata Lis: W lodach Prowansji. Bunin na wygnaniu. Sic!, 3 grudnia 2015, s. 26–27. ISBN 978-83-61967-84-2.
  9. Wywiady Piotra Słonimskiego. [w:] Wyborcza.pl [on-line]. [dostęp 2018-08-09].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]