Przejdź do zawartości

Pierwsza dynastia holenderska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pierwsza dynastia holenderska – dynastia panująca od połowy IX do końca XIII w. w hrabstwie Holandii.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Protoplastą dynastii był Gerulf, który żył w połowie IX w. Jego potomkowie byli hrabiami Holandii. Stopniowo zyskiwali na znaczeniu, rozszerzając wpływy na Zelandię i Fryzję. Jeden z jej przedstawicieli, Wilhelm II, został w 1247 r. wybrany na króla Niemiec. Po bezpotomnej śmierci jego wnuka Jana I, hrabstwo Holandii przeszło w ręce przedstawicieli dynastii z Avesnes.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dariusz Rychlewicz: Dynastia holenderska. W: Słownik dynastii Europy. Józef Dobosz, Maciej Serwański (red.). Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1999, s. 188–189. ISBN 83-7177-025-1.