Petyr Peszew
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 sierpnia 1858 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 stycznia 1931 |
| Minister sprawiedliwości Bułgarii | |
| Okres |
od 17 września 1894 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister sprawiedliwości Bułgarii | |
| Okres |
od 18 stycznia 1899 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister sprawiedliwości Bułgarii | |
| Okres |
od 4 lipca 1913 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister edukacji Bułgarii | |
| Okres |
od 4 lipca 1913 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Petyr Iwanow Peszew (bułg. Петър Иванов Пешев; ur. 8 sierpnia 1858 w Sewliewie, zm. 19 stycznia 1931 w Sofii[1]) – bułgarski prawnik i polityk, działacz Partii Narodowo-Liberalnej, trzykrotny minister sprawiedliwości, w latach 1913–1918 minister edukacji, deputowany do Zgromadzenia Narodowego 7. (1893–1894), 8. (1894–1896) i 10-18 kadencji[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Iwanczo i Nedelji. W latach 1984-1876 uczył się w szkole klasztornej, a następnie podjął pracę jako nauczyciel w Sewliewie[2]. W 1800 ukończył gimnazjum w Rosji i podjął studia prawnicze na uniwersytecie moskiewskim[1]. W 1884, po ich ukończeniu powrócił do kraju i rozpoczął pracę w ministerstwie sprawiedliwości. W 1887 powrócił do rodzinnego Sewliewa, gdzie pracował w zawodzie adwokata. Należał do Partii Liberalnej i był jednym z najbliższych współpracowników Wasiła Radosławowa[1]. 4 listopada 1919 został aresztowany i oskarżony o współudział w katastrofie narodowej, jak określano klęskę Bułgarii w I wojnie światowej. Skazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności, w 1924 opuścił więzienie na mocy amnestii. W ostatnich latach życia zajmował się działalnością publicystyczną i pisał pamiętniki[2].
Był żonaty (żona Canka z d. Petrowa)[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Taszo Taszew: Министрите на България 1879–1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 366-367. ISBN 978-954-430-603-8.
- ↑ a b c „СТЕФАН, МИНЧО И ПЕТЪР ПЕШЕВИ“ = [online], daritelite.bg, 5 sierpnia 2021 (bułg.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Taszo Taszew: Министрите на България 1879–1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 366-367. ISBN 978-954-430-603-8.
|
