Przejdź do zawartości

Peter Hyballa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Peter Hyballa
Ilustracja
Peter Hyballa (2013)
Data i miejsce urodzenia

5 grudnia 1975
Bocholt

Wzrost

183 cm

Kariera trenerska
Lata Drużyna
1993–1996 Borussia Bocholt (młodzieżowa)
1996–1998 1. FC Bocholt U-19
1998–1999 SC Münster 08 U-19
1999–2001 Preußen Münster U-17
2000–2001 Preußen Münster (asystent)
2001–2002 Arminia Bielefeld U-19
2002–2003 Ramblers Windhuk
2004–2007 VfL Wolfsburg U-17, U-19
2007–2010 Borussia Dortmund U-19
2010–2011 Alemannia Akwizgran
2012 Red Bull Juniors
2012–2013 Sturm Graz
2014 Bayer Leverkusen (asystent)
2014–2016 Bayer Leverkusen U-19
2016–2017 NEC Nijmegen
2018–2020 DAC Dunajská Streda
2020 NAC Breda
2020–2021 Wisła Kraków
2021 Esbjerg fB
2021 Türkgücü Monachium
2022 AS Trenčín
2023 NAC Breda
2024 Sekhukhune United F.C.
Strona internetowa

Peter Hyballa (ur. 5 grudnia 1975 w Bocholt) – niemiecko-holenderski trener piłkarski.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 grudnia 1975 w Bocholt w Niemczech Zachodnich[1][2], jako syn Holenderki pochodzącej z Rotterdamu Yvonne Verhoeff i Niemca Hansa-Joachima Hyballi, pastora tamtejszych marynarzy[3]. Studiował psychologię, pedagogikę oraz nauki sportowe[2].

W latach 1993–1996 prowadził młodzieżową drużynę Borussii Bocholt, zaś kolejne dwa lata pracował z drużyną młodzieżową (U-19) innego klubu z rodzinnego miasta – 1. FC Bocholt. Sezon 1998/1999 spędził z drużyną U-19 SC Münster 08, a kolejne dwa lata trenował młodzieżowców (U-17) Preußen Münster, przy czym w sezonie 2000/2001 był także asystentem trenera pierwszej drużyny. Przez kolejny rok prowadził drużynę U-19 Arminii Bielefeld[4].

Po raz pierwszy prowadził pierwszą drużynę w namibijskim klubie Ramblers Windhuk od lipca 2002 do czerwca 2003[4][5]. Następnie powrócił do Niemiec, by trenować drużyny młodzieżowe (U-17, U-19) VfL Wolfsburg (2004–2007) oraz Borussii Dortmund (U-19 – w latach 2007–2010).

Od lipca 2010 samodzielnie prowadził seniorski zespół Alemannii Akwizgran, z którą sensacyjnie doszedł do ćwierćfinału w pucharze Niemiec, z którego odpadł po potyczce z niemieckim gigantem – Bayernem Monachium[6][7]. 13 września 2011, przestał pełnić obowiązki pierwszego trenera.

Następnie przeniósł się do Austrii i trenował juniorów Red Bull Salzburg (styczeń – maj 2012) oraz pierwszą drużynę Sturmu Graz (maj 2012 – kwiecień 2013). W 2014 został na kilka miesięcy asystentem trenera Saschy Lewandowskiego w Bayerze 04 Leverkusen, a następnie, od lipca 2014 do czerwca 2016, trenerem drużyny młodzieżowej (U-19). W sezonach 2014/2015 i 2015/2016, prowadził klub w dwunastu meczach rozgrywek Ligi Młodzieżowej UEFA[4].

Od tego czasu prowadził już wyłącznie pierwsze drużyny. W lipcu 2016 został ogłoszony trenerem holenderskiego NEC Nijmegen[8], które prowadził do 27 kwietnia 2017.

Od 16 lipca 2018[9] do 3 stycznia 2020[10], trenował słowacki klub DAC Dunajská Streda, z którym zdobył wicemistrzostwo Słowacji.

Od 3 lutego do 3 lipca 2020, trenował NAC Breda[4][11]. Z holenderskiego klubu odszedł po jedynie 7 meczach, w których odniósł jedną porażkę. Powodem był jego konflikt z zarządem, który dotyczył częstych transferów zawodników, którzy w opinii Hyballi, posiadali nikłe umiejętności[12].

2 grudnia 2020 ogłoszono, że podpisał kontrakt z Wisłą Kraków[13], obowiązujący do 30 czerwca 2022, gdzie zastąpił zwolnionego kilka dni wcześniej Artura Skowronka[1][14]. W swoim debiucie zremisował 1:1 w derbowym pojedynku z Cracovią[15]. W Wiśle nie odniósł sukcesów trenerskich – w 18 meczach jego piłkarze wygrali 5 meczów, tyle samo zremisowali, a 8 przegrali. Z czasem skonfliktował się z graczami i zarządem klubu, czego efektem było rozwiązanie kontraktu z Wisłą 14 maja 2021. Jego tymczasowym następcą został Kazimierz Kmiecik[16].

24 maja 2021 został pierwszym trenerem klubu Esbjerg fB, z którym związał się dwuletnim kontraktem[17][18]. Niecałe dwa miesiące po rozpoczęciu jego kadencji duńska gazeta B.T.(inne języki) doniosła, że zawodnicy pierwszej drużyny zażądali jego zwolnienia po „fizycznych i psychicznych karach”[19]. Następnego dnia Spillerforeningen, duńskie stowarzyszenie piłkarzy, udzieliło nagany zarządowi Esbjerga fB po tym, jak prezes Michael Kalt stonował konflikt i poinformował regionalną gazetę JydskeVestkysten(inne języki), że tylko kilku graczy było zaangażowanych w żądanie[20]. Dzień później Hyballa przeniósł czterech zawodników pierwszego składu do drużyny młodzieżowej (Jakoba Ankersena, Kevina Conboy’a, Zeana Dalügge’a oraz Jurija Jakowenkę)[21]. 15 lipca Esbjerg fB został zgłoszony do Arbejdstilsynet (Duński Urząd Inspekcji Pracy) przez Spillerforeningen po tym, jak pojawiły się doniesienia, że Hyballa rzekomo uderzył i „terroryzował psychicznie” zawodników[22][23]. W następnym tygodniu Hyballa stwierdził, że nigdy nikogo nie uderzył, a jedynie próbował zmotywować swoich zawodników[24]. 11 sierpnia, na skutek złej prasy w mediach oraz złym początku sezonu Hyballa zrezygnował z funkcji trenera Esbjerg fB i został zastąpiony przez Rolanda Vrabeca[25].

20 września 2021 roku został trenerem trzecioligowego Türkgücü Monachium[26], zastępując na stanowisku Petra Rumana. W momencie objęcia, klub zajmował 10. miejsce z 12 punktami po 9. kolejce sezonu 2021/2022. Türkgücü rozstało się z Hyballą 23 listopada 2021 po zaledwie dwóch miesiącach[27]. Zespół w tym okresie wygrał 2 razy i przegrał 5 razy w 7 meczach ligowych, ponadto przegrał z czwartoligowym TSV Aubstadt w rozgrywkach Toto-Pokal.

12 czerwca 2022 został trenerem AS Trenčín[28]. Został zwolniony po niespełna dwóch miesiącach od zatrudnienia, 27 lipca 2022 z powodu „wzajemnej oceny obecnej sytuacji”. Nowym trenerem tymczasowo został asystent Hyballi, Marián Zimen[29]. Po zaledwie dwóch kolejkach, na konferencji prasowej po porażce 0:4 z broniącym się mistrzem Slovanem Bratysława, Hyballa był szczególnie krytyczny wobec małej aktywności transferowej w klubie i słabych wzmocnień[30].

Jest autorem artykułów i książek dla trenerów, wygłasza wykłady związane z piłką nożną[2].

Jest znany z bardzo ofensywnego stylu gry i stosowania gegenpressingu[31].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Ma brata[2]. Posiada obywatelstwa niemieckie i holenderskie[1][2]. Mówi płynnie w języku angielskim, niderlandzkim i niemieckim.

Statystyki kariery trenerskiej

[edytuj | edytuj kod]

Uwzględniono tylko prowadzone zespoły seniorskie. Stan na 27 lipca 2022.

Zespół Od Do Statystyka
M W R P % W
Namibia Ramblers Windhuk 1 lipca 2002 30 czerwca 2003
Niemcy Alemannia Akwizgran 1 lipca 2010 13 września 2011 46 15 13 18 32,61
Austria Sturm Graz 14 maja 2012 22 kwietnia 2013 33 14 9 10 42,42
Holandia NEC Nijmegen 1 lipca 2016 24 kwietnia 2017 33 7 7 19 21,21
Słowacja DAC Dunajská Streda 16 lipca 2018 3 stycznia 2020 64 37 10 17 57,81
Holandia NAC Breda 3 lutego 2020 3 lipca 2020 7 4 2 1 57,14
Polska Wisła Kraków 2 grudnia 2020 14 maja 2021 18 5 5 8 27,78
Dania Esbjerg fB 31 maja 2021 11 sierpnia 2021 4 1 1 2 25,00
Niemcy Türkgücü Monachium 20 września 2021 23 listopada 2021 8 2 0 6 25,00
Słowacja AS Trenčín 12 czerwca 2022 27 lipca 2022 2 0 1 1 0,00
Łącznie 215 85 48 82 39,53

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Fußballtraining in Spielformen. Inhalte wettspielnah und motivierend vermitteln, Grünberg, DFV Der Fussballverlag, 2010, ISBN 978-3-98135-021-0 (wspólnie z Thomasem Voggenreiterem)
  • Mythos niederländischer Nachwuchsfußball, Akwizgran, Meyer & Meyer, 2010, ISBN 978-3-89899-576-4 (wspólnie z Hansem-Dieterem te Poelem)
  • Modernes Passspiel: Der Schlüssel zum High-Speed-Fußball, Akwizgran, Meyer & Meyer, 2014, ISBN 978-3-89899-717-1 (wspólnie z Hansem-Dieterem te Poelem)
  • Modernes Dribbling: Spiele entscheiden durch individuelle Stärke, Akwizgran, Meyer & Meyer, 2014, ISBN 978-3-89899-921-2 (wspólnie z Hansem-Dieterem te Poelem i René Meulensteenem)
  • Trainer, wann spielen wir?: Spielformen für den Fußball von heute und morgen: Spielformen für den Fußball von heute und morgen, Bielefeld, Die Werkstatt, 2018, ISBN 978-3-73070-376-2 (wspólnie z Hansem-Dieterem te Poelem i Dietrichem Schulze-Marmelingiem)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Peter Hyballa nowym trenerem Wisły Kraków [online], wisla.krakow.pl, 2 grudnia 2020 [dostęp 2022-07-28] (pol.).
  2. a b c d e Marek Wawrzynowski, Peter Hyballa – Juergen Klopp na miarę naszych możliwości [online], sportowefakty.wp.pl, 4 grudnia 2020 [dostęp 2022-07-28] (pol.).
  3. Yadran Blanco, NAC-coach Peter Hyballa: ‘Mijn Duitse vader heeft van Rotterdam gehouden’ [online], bndestem.nl, 4 marca 2020 [dostęp 2022-07-28] (niderl.).
  4. a b c d Peter Hyballa, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2022-07-28].
  5. Peter Hyballa [online], worldfootball.net [dostęp 2022-07-28] (pol.).
  6. Gomez steht richtig, Müller macht alles klar [online], kicker.de, 26 stycznia 2011 [dostęp 2022-07-28] (niem.).
  7. Peter Hyballa – Der Vorzeigeschüler [online], spielverlagerung.de, 22 lipca 2011 [dostęp 2022-07-28] (niem.).
  8. Raymond Janssen, 'Duitser Hyballa in beeld als trainer bij NEC' [online], forzanec.nl, 2 maja 2016 [dostęp 2022-07-28] (niderl.).
  9. Krisztián Nagy, Peter Hyballa novým trénerom DAC [online], dac1904.sk, 16 lipca 2018 [dostęp 2022-07-28] (słow.).
  10. TASR, Prekvapivá správa zo Žitného ostrova: Peter Hyballa už nie je trénerom Dunajskej Stredy [online], sport7.sk, 4 stycznia 2020 [dostęp 2022-07-28] (słow.).
  11. Yadran Blanco, Peter Hyballa nieuwe trainer van NAC [online], ad.nl, 3 lutego 2020 [dostęp 2022-07-28] (niderl.).
  12. Paweł Hanejko, Wisła Kraków: Z chaosu wyłania się porządek – przedstawiamy sylwetkę Petera Hyballi [online], transfery.info, 2 grudnia 2020 [dostęp 2022-07-28] (pol.).
  13. Adam Kasprzak, Krzyczy, biega, motywuje. Wisła Kraków ma trenera artystę [online], wyborcza.pl, 7 grudnia 2020 [dostęp 2022-07-28] (pol.).
  14. Jacek Czaplewski, PKO Ekstraklasa. Niemiec Peter Hyballa nowym trenerem Wisły Kraków [online], gol24.pl, 2 grudnia 2020 [dostęp 2022-07-28] (pol.).
  15. Tomasz Wacławek, 200. derby Krakowa: wojna była, fajerwerków brak [online], rp.pl, 4 grudnia 2020 [dostęp 2022-07-28] (pol.).
  16. Krzysztof Pulak, Peter Hyballa nie jest już trenerem Wisły Kraków! [online], przegladsportowy.pl, 14 maja 2021 [dostęp 2022-07-28] (pol.).
  17. Christian Winther Johansen, Medie: Esbjerg-spillere vil af med træneren [online], tv3sport.dk, 24 maja 2021 [dostęp 2022-07-28] (duń.).
  18. Nicolai Christensen, Esbjerg udpeger ny cheftræner – Fortid i Bayer Leverkusen [online], indkast.dk, 24 maja 2021 [dostęp 2022-07-28] (duń.).
  19. Farzam Abolhosseini, Michel Wikkelsø Davidsen, B.T. afslører: Kaos i Esbjerg – spillere kræver træneren fyret [online], bt.dk, 8 lipca 2021 [dostęp 2022-07-28] (duń.).
  20. Jonas Brønd Nielsen, Amerikansk formand freder cheftræneren trods oprør i truppen, men anerkender at noget må ændres: - Nogle ser visionen, andre ser at de ikke passer ind [online], jv.dk, 8 lipca 2021 [dostęp 2022-07-28] (duń.).
  21. Jan Maass Lindhardt, EfB degraderer profiler til u19-holdet på Hyballas opfordring [online], ugeavisen.dk, 9 lipca 2021 [dostęp 2022-07-28] (duń.).
  22. Af Klaus Egelund, Anmelder Esbjerg efter træner-vanvid [online], ekstrabladet.dk, 15 lipca 2021 [dostęp 2022-07-28] (duń.).
  23. Theis Fischer Brandt, Træner-kaos: EfB anmeldt til Arbejdstilsynet [online], bold.dk, 15 lipca 2021 [dostęp 2022-07-28] (duń.).
  24. Martin Schmidt, Hyballa nedtoner afstraffelse: Hvad er et slag? [online], bold.dk, 21 lipca 2021 [dostęp 2022-07-28] (duń.).
  25. Sara Margren, Officielt: Hyballa stopper - EfB hyrer ny tysker [online], bold.dk, 11 sierpnia 2021 [dostęp 2022-07-28] (duń.).
  26. Peter Hyballa neuer Cheftrainer [online], turkgucu.de, 20 września 2021 [dostęp 2022-07-28] (niem.).
  27. Dominik Dittmar, Nach 64 Tagen: Türkgücü München trennt sich von Trainer Hyballa [online], media-sportservice.de, 23 listopada 2021 [dostęp 2022-07-28] (niem.).
  28. A-tím | Novým trénerom Peter Hyballa [online], astrencin.sk, 12 czerwca 2022 [dostęp 2022-07-28] (słow.).
  29. A-tím | AS Trenčín a tréner Hyballa sa dohodli na rozviazaní zmluvy [online], astrencin.sk, 27 lipca 2022 [dostęp 2022-07-28] (słow.).
  30. Hyballa po dvoch zápasoch Trenčína: Pekná filozofia klubu, ale chcem bojovať o najvyššie priečky [online], sport.aktuality.sk, 25 lipca 2022 [dostęp 2022-07-28] (słow.).
  31. Adam Bate, Peter Hyballa taking Jurgen Klopp’s pressing game to the Eredivisie [online], skysports.com, 25 stycznia 2017 [dostęp 2022-07-28] (ang.).