Paciorki jednego różańca
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery |
24 marca 1980 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
106 min |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Kazimierz Kutz |
Główne role |
Augustyn Halotta |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż | |
Wytwórnia |
Paciorki jednego różańca – polski film psychologiczno-obyczajowy z 1979 roku w reżyserii Kazimierza Kutza, nakręcony na podstawie noweli Tego domu już nie ma Albina Siekierskiego. Paciorki jednego różańca stanowią trzecie ogniwo trylogii śląskiej Kutza, następujące po Soli ziemi czarnej (1969) i Perle w koronie (1971).
Opis fabuły
[edytuj | edytuj kod]Akcja filmu toczy się na katowickim Giszowcu, gdzie osiedle starych domków górniczych ma zostać zburzone, a na ich miejscu mają powstać bloki z wielkiej płyty. Część mieszkańców pogodziła się z decyzją władz i opuszcza osiedle. Jednakże emerytowany górnik Habryka, były powstaniec śląski i przodownik pracy, deklaruje, że nie wyprowadzi się ze swojego domu. W swym zamiarze popierają go żona oraz młodszy syn[1].
Gdy zbliża się termin rozbiórki, starszy syn odwiedza Habrykę celem przekonania go do opuszczenia domku. Nawet dyrektor kopalni, w której pracuje młodszy syn, próbuje przekonać Habrykę do przeprowadzki. Ten jednak pozostaje nieugięty, wskutek czego jego rodzina podlega szykanom. Tymczasem w kopalni zapada decyzja, że należy wynagrodzić krzywdę wyrządzoną Habryce. Habryka otrzymuje na własność willę w Katowicach, dokąd przenosi się wraz z żoną. W nowym lokum czuje się jednak coraz gorzej i umiera. Na jego cześć odbywa się uroczysty pogrzeb[1].
Obsada
[edytuj | edytuj kod]- Augustyn Halotta – Karol Habryka
- Ewa Wiśniewska – Zosia
- Franciszek Pieczka – Jerzy
- Jan Bógdoł – Antek
- Marta Straszna – Habrykowa
- Stanisław Zaczyk – dyrektor Malczewski
- Tadeusz Madeja
- Tadeusz Szaniecki – przewodniczący rady zakładowej
- Jerzy Rzepka – Leszek
Produkcja
[edytuj | edytuj kod]Choć Paciorki jednego różańca powstały na podstawie noweli Tego domu już nie ma Albina Siekierskiego, film dla Kutza miał również podłoże autobiograficzne. Na początku lat 70. rodzina Kuców z inspiracji Kazimierza Kutza opuściła chałupę w Szopienicach i przeprowadziła się do bloku na nowo wybudowanym osiedlu. Kazimierz Kutz wspominał z wyrzutem, że przeprowadzka przyśpieszyła śmierć ojca; „Matkę […] zauroczyły zieleń, łazienka i centralne. Ojciec wytrzymał dwa tygodnie”[2]. Zdjęcia wykonano w kolonii domków górniczych na osiedlu Giszowiec, które w tym czasie miał spotkać dokładnie taki sam los. Dlatego też film początkowo miał problemy z cenzurą[3]. Zarzucano Kutzowi na przykład, że „bohaterowie jedzą na śniadanie jajka, gdy tymczasem w sklepach jest mięso”, a „starzy ludzie nie wyglądają tak okropnie”[4]. Film jednak został dopuszczony do rozpowszechniania, co Ilona Copik w daleko późniejszym tekście tłumaczyła hipotezą, żę „prawdopodobnie zadziałała sława reżysera, a także powszechnie podzielany pogląd, że o Śląsku Kutz potrafił opowiadać jak mało kto”[4].
Znaczenie
[edytuj | edytuj kod]Film Paciorki jednego różańca wywołał ożywioną debatę na temat dziedzictwa kulturowego Górnego Śląska, niszczonego przez władze komunistyczne. Jak pisała Copik: „To m.in. dzięki trzeciemu śląskiemu filmowi sprawa Giszowca stała się głośna, a wskutek uporu garstki zapaleńców udało się ocalić osiedle przed ostateczną materialną i kulturową destrukcją”[5]. Przykładowo dom, który stanowi centrum fabularne filmu, rzeczywiście w roku 1979 przeznaczony był do wyburzenia pod nowe zabudowania. Lokalny konserwator zabytków wstrzymał jednak prace. Budynek ten istnieje do dzisiaj przy ulicy Przyjaznej 28 w Katowicach[6].
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]Rok | Instytucja | Nagroda[1] | Odbiorca |
---|---|---|---|
1980 | Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Karlowych Warach | Nagroda Specjalna | Kazimierz Kutz |
Lubuskie Lato Filmowe | Srebrne Grono | Augustyn Halotta | |
Festiwal Polskich Filmów Fabularnych | Złote Lwy Gdańskie | Kazimierz Kutz | |
Dyskusyjny Klub Filmowy w Świebodzinie | Samowar, Nagroda Entuzjastów Kina | ||
1981 | Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Figuiera da Foz | Srebrny Medal | |
1982 | Międzynarodowy Festiwal Filmowy w São Paulo | II miejsce w plebiscycie publiczności |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Paciorki jednego różańca w bazie filmpolski.pl
- ↑ Copik 2019 ↓, s. 93.
- ↑ Jan Lewandowski: 100 filmów polskich. Chorzów: Videograf II, 2004, s. 136. ISBN 83-7183-326-1.
- ↑ a b Copik 2019 ↓, s. 100.
- ↑ Copik 2019 ↓, s. 101.
- ↑ Giszowiec – osiedle ogród [online], www.giszowiec.info [dostęp 2018-12-23] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ilona Copik , Ostatni bastion śląskości? Repetycje z twórczości Kazimierza Kutza (wokół filmu „Paciorki Jednego Różańca”), „Studia Śląskie” (84), 2019, s. 91–103, ISSN 0039-3355 [dostęp 2021-07-15] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Paciorki jednego różańca na kanale Studia Filmowego KADR w serwisie YouTube
- Paciorki jednego różańca w bazie IMDb (ang.)
- Paciorki jednego różańca w bazie Filmweb
- Paciorki jednego różańca w bazie filmpolski.pl
- Opis filmu w portalu Culture.pl
- Paciorki jednego różańca w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Filmy w reżyserii Kazimierza Kutza
- Polskie filmy z 1979 roku
- Polskie filmy obyczajowe
- Filmy nagrodzone Złotymi Lwami na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych
- Polskie filmy psychologiczne
- Filmowe adaptacje utworów Albina Siekierskiego
- Filmy Studia Filmowego Kadr
- Filmy kręcone w Katowicach
- Filmy kręcone w Rudzie Śląskiej