Ordinarium

Ten artykuł od 2011-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ordinarium (łac. ordinarius znaczy zwyczajny) – w liturgii katolickiej zbiorcze określenie tych jej części (tekstów), które - w odróżnieniu od proprium - z zasady nie podlegają zmianie, mimo różnych okresów roku liturgicznego i okazji, dla których sprawowany jest obrzęd. Polskim odpowiednikiem tego łacińskiego terminu jest określenie części stałe.

Mianem ordinarium określa się na przykład części stałe Mszy świętej - po łacinie ordinarium missae. Są to:

Panie zmiłuj się nad Nami (Kyrie)
Chwała na wysokości Bogu (Gloria in excelsis Deo)
Wierzę w Jednego Boga (Credo)
Święty święty (Sanctus)
Baranku Boży (Agnus Dei).