Przejdź do zawartości

Opactwo Hautecombe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Opactwo Hautecombe
Abbaye d'Hautecombe
nr rej. PA00118305
Ilustracja
Państwo

 Francja

Miejscowość

Saint-Pierre-de-Curtille

Kościół

rzymskokatolicki

Właściciel

Cystersi (1135-1792)
cystersi (1826-1922)
Benedyktyni (1922-1992)
Chemin Neuf

Prowincja

Sabaudia

Eparchia

Chambéry

Założyciel klasztoru

św. Bernard z Clairvaux

Fundator

Amadeusz III Krzyżowiec

Styl

cystersów(inne języki)
trubadura(inne języki)

Materiał budowlany

Molasa
Wapień

Data budowy

1135

Data zamknięcia

1792

Data reaktywacji

1826

Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, po prawej znajduje się punkt z opisem „Opactwo Hautecombe”
Ziemia45°45′10″N 5°50′17″E/45,752778 5,838056
Strona internetowa

Opactwo Hautecombe (fr. Abbaye d'Hautecombe) – ufundowany na początku XII wieku cysterski klasztor położony w gminie Saint-Pierre-de-Curtille, w departamencie Sabaudia w regionie Rodan-Alpy we Francji[1][2]. Jest znane zwłaszcza jako nekropolia władców Sabaudii (hrabiów Sabaudii, ich rodzin i niektórych członków rodziny książęcej Sabaudii), a następnie niektórych królów i królowych Włoch[3].

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Klasztor położony jest na niewielkim półwyspie na zachodnim brzegu Jeziora Bourget, u podnóży stromych stoków biegnącego równolegle do brzegu jeziora masywu Mont de la Charvaz. Dostępny jest tylko jedną drogą, biegnącą wzdłuż brzegu jeziora od północy z Conjux, ścieżkami górskimi z położonego 450 m wyżej Ontex lub drogą wodną przez jezioro[4].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Fundacja

[edytuj | edytuj kod]

Opactwo ufundowano w obecnym miejscu w 1125 roku[5], pierwotnie opactwo znajdowało się w Cessens, ok. 5 km na północny wschód od północnego krańca jeziora Bourget[6].

Na początku XII wieku benedyktyni osiedlili się na północno-wschodnim zboczu góry nad jeziorem Bourget w Cessens[6]. Mnisi stali się cystersami po przejściu św. Bernarda z Clairvaux przez te tereny. Przenieśli się nad samo jezioro w 1137 roku[7].

Średniowiecze

[edytuj | edytuj kod]

Założenie filii świadczyło też o szybkim wzroście liczby mnichów w klasztorze Hautecombe po czwartej krucjaty, wiele klasztorów zostało założone w Grecji: Zaraka(inne języki)[8], Isova(inne języki)[9], Petra(inne języki)[10].

Opactwo utrzymywało silne wpływy w średniowieczu, ale po wpadnięciu w ręce opatów niezainteresowanych wykorzystywaniem dochodów z opactwa na jego utrzymanie, budowla popadła w ruinę[7].

 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Opat komendatoryjny

[edytuj | edytuj kod]
 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Rewolucja francuska

[edytuj | edytuj kod]

Klasztor w dużej mierze upadł po rewolucji francuskiej. Stał się budynkiem rządowym, a następnie został splądrowany i opuszczony[7]. Opactwo zostało podniesione z ruiny przez Karola Emanuela IV, króla Sardynii księcia Piemontu, który kupił je (1824) i polecił następnie wyremontować Ernestowi Melano z przeznaczeniem na rodowe mauzoleum[2].

 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Architektura

[edytuj | edytuj kod]
 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tripomatic, Opactwo Hautecombe w Saint-Pierre-de-Curtille, Francja [online], travel.sygic.com [dostęp 2021-02-01].
  2. a b Opactwo Hautecombe [online], AWERS - REWERS [dostęp 2021-02-01] (pol.).
  3. Alpes du Nord, Savoie-Dauphiné. Guide de Tourisme. Clermont-Ferrand: Michelin et Cie, 1991, s. 126-127. ISBN 2-06-700301-1.
  4. Mapa geoportalu fr.. [dostęp 2024-07-11].
  5. Épiscopat de Arducius de Faucigny. [dostęp 2016-05-24]..
  6. a b Clair 2010 ↓, s. 11.
  7. a b c Visiting the Hautecombe Abbey | Savoie Mont Blanc (Savoie et Haute Savoie) - Alpes [online], www.savoie-mont-blanc.com, 20 listopada 2021 [dostęp 2023-02-02] (ang.).
  8. Un demi-millénaire… Entre médiocrité et décadence. [dostęp 2012-06-26]..
  9. Beihammer, Parani i Schabel 2008 ↓, s. 108.
  10. Raymond Janin, Notes d'Histoire et de topographie — L'abbaye cistercienne « Saint-Ange de Pétra » (1214-1261), 1968, ISSN 0766-5598 [dostęp 2013-05-10]..

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]