Przejdź do zawartości

Onikszty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Onikszty
Anykščiai
Ilustracja
Onikszty
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Litwa

Okręg

 uciański

Populacja (2005)
• liczba ludności


11 757

Nr kierunkowy

381

Kod pocztowy

LT-29001

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Onikszty”
Ziemia55°32′N 25°06′E/55,533333 25,100000
Strona internetowa

Onikszty (lit. Anykščiai wymowa) – miasto w północnej Litwie (100 km od Wilna), nad rzeką Świętą. 9 tys. mieszkańców (2017) – zdecydowaną większość stanowią Litwini.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z 1442 r.[1] W XVI w. w mieście dwór zbudował Mikołaj Radziwiłł. Największy rozwój Onikszty przeżywały w pierwszej połowie XIX w. – wybudowano kościół i dwie synagogi. Z 1873 pochodzi natomiast cerkiew prawosławna św. Aleksandra Newskiego[2].

Niedaleko miasteczka toczono walki podczas powstania listopadowego i styczniowego, a w samej miejscowości działała wytwórnia powstańczej broni. W 1902 powstała elektrownia wodna. W 1908 przebudowano miejscowy kościół (wybudowany w XVIII w.) pw. św. Mateusza na styl neogotycki. Świątynia ta jest najwyższym kościołem na Litwie – sięga 79 m. W trakcie II wojny światowej Niemcy zabili w Oniksztach ok. 1,5 tys. mieszkańców, głównie Żydów.

Z Onikszt pochodził Józef Abelewicz – polski duchowny rzymskokatolicki, pedagog, oraz Antanas Baranauskas – litewski poeta, biskup sejneński w latach 1897–1902.

Pod Oniksztami znajduje się też jedyne na Litwie Muzeum Konia (Arklio muziejus).

Współpraca zagraniczna

[edytuj | edytuj kod]

Castelforte  Włochy
Catonsville  Stany Zjednoczone
Heek  Niemcy
Madona  Łotwa
Nepomuk  Czechy
Gmina Ödeshögs  Szwecja
Olaine  Łotwa
Gmina Os  Norwegia
Sejny  Polska

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Baranauskas, Tomas. Drumstas vanduo Anykščių istorijos ištakose, Lituanistica, 2022, nr. 3 (129), p. 250-253.
  2. G. Szlewis, Православные храмы Литвы, Свято-Духов Монастыр, Vilnius 2006, ISBN 9986-559-62-6.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]