Przejdź do zawartości

N-Gage

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
N-Gage
Ilustracja
Producent

Nokia

Data premiery

N-Gage
Europa/Polska: 7 października 2003[1]
N-Gage QD
Europa: 26 maj 2004[2]
Polska: 21 maja 2004[3]

Wymiary

70×134×20 mm

Masa

137 g

Pasma

GSM 900/1800/1900

Wyświetlacz

176×208, 4096 kolorów

Procesor

ARM9 104 MHz (Classic: standardowo 133 MHz po odblokowaniu)

Pamięć

3,4 MB

Java MIDP

1,0

N-Gage – urządzenie wyprodukowane przez fińskie przedsiębiorstwo Nokia, mogące pełnić rolę telefonu komórkowego i przenośnej konsoli do gier (tzw. konsolofon[4]). Wyposażone jest ono w procesor ARM9 o częstotliwości taktowania 104 MHz, system Symbian 6.1 oraz wyświetlacz o rozdzielczości 176×208 pikseli mogący wyświetlić 4096 kolorów. N-Gage powstał na bazie telefonu Nokia 7650/3650; w zależności od modelu (Classic/QD) telefon jest odpowiednio trój- i dwuzakresowy.

Porównanie modeli Classic i QD

[edytuj | edytuj kod]
Model Classic QD
Rok premiery 2003 2005
Podświetlenie wyświetlacza zewnętrzne (ciemniejsze) wewnętrzne (wydajniejsze)
Odtwarzacz Mp3 wbudowany (stereo, dobra jakość) tylko w postaci dodatkowego oprogramowania (mono, słaba jakość dźwięku)
Radio tak (zapis do 19 stacji, brak RDS) brak
Procesor 104 MHz (z możliwością zwiększenia częstotliwości taktowania do 133 MHz) 104 MHz
Rozmiar (wys. x szer. x grub.) 133,70 × 69,70 x 20,20 mm 118,00 × 68,00 x 22,00 mm
Metoda prowadzenia rozmów Side Talking normalnie
Bateria BL-5C 1020 mAh BL-6C 1150 mAh
Metoda wymiany kart z grami tylko po wyciągnięciu baterii Hot Swap (podczas pracy urządzenia)
Maksymalna liczba podłączonych słuchawek 1 1

Cechy urządzenia

[edytuj | edytuj kod]

Na rynku pojawiły się dwa modele konsoli: N-Gage Classic oraz N-Gage QD. Pomimo iż wersja QD została wypuszczony na rynek dwa lata później, była okrojona w stosunku do pierwowzoru. Jest węższa od poprzednika o 48 mm oraz niższa o 66 mm, ale nie posiada złącza mini USB, została pozbawiona radia i możliwości słuchania MP3. Obie konsole różnią się również paletą barw wyświetlacza.

Oba modele urządzenia są wyposażone w gniazdo kart MMC, co umożliwia rozszerzenie pamięci do 2 GB. Oprócz tego N-Gage ma również możliwość odtwarzania filmów w formacie 3gp (a także mp4 i avi, po uprzednim wgraniu odpowiedniego oprogramowania oraz kodeków).

Obie wersje posiadają GPRS i Bluetooth. Umożliwia to grę bezprzewodową w gry wieloosobowe.

Specyfikacja

[edytuj | edytuj kod]

N-Gage Classic

[edytuj | edytuj kod]
  • masa: 137 g (z baterią standardową)
  • wymiary: 133,7×69,7×20,2 mm, 139 cm³
  • podświetlany, kolorowy wyświetlacz graficzny rozdzielczość (176×208 pikseli)
  • cyfrowy odtwarzacz muzyczny
  • stereofoniczne radio UKF
  • poczta elektroniczna (protokoły IMAP4, POP3, SMTP, MIME2)
  • transmisja danych HSCSD, transmisja GPRS klasy 6 (2+2, 3+1, klasa B)
  • bezprzewodowa technologia Bluetooth
  • SyncML
  • 3,4 MB pamięci wewnętrznej + zewnętrzne karty pamięci (maks. 2 GB)
  • sieci GSM 900/1800/1900, automatyczna zmiana zakresu częstotliwości

N-Gage QD

[edytuj | edytuj kod]
  • masa: 143 g (z baterią)
  • wymiary: 118×68×22 mm, 123 cm³
  • gniazdo wymiany kart MMC „na gorąco”
  • podświetlany wyświetlacz o wysokim kontraście z paletą 4096 kolorów (rozdzielczość 176×208 pikseli)
  • pełne funkcje poczty elektronicznej (IMAP4, POP3, SMTP, MIME2)
  • wiadomości multimedialne MMS
  • wiadomości błyskawiczne (czat)
  • transmisja danych HSCSD, transmisja GPRS klasy 6 (2+2, 3+1, klasa B)
  • bezprzewodowa technologia Bluetooth
  • SyncML
  • 3,4 MB pamięci wewnętrznej + zewnętrzne karty pamięci
  • sieci GSM 900/GSM 1800, automatyczna zmiana zakresu częstotliwości

Możliwości

[edytuj | edytuj kod]

Dzięki zastosowaniu systemu Symbian możliwe jest używanie komunikatorów internetowych (Gadu-Gadu, Tlen itp). N-Gage pozwala także na odtwarzanie filmów zapisanych w formacie avi programem SmartMovie, korzystanie ze słowników językowych dzięki programowi Xlator, przeprowadzanie zaawansowanych obliczeń w programie BestCalc, sterowanie odtwarzaczem Winamp przez Bluetooth (Bemused), odtwarzanie mp3 (ultraMP3, MP3player, MP3go), czytanie dokumentów tekstowych i elektronicznych książek (handy book). Możliwe jest surfowanie po internecie za pośrednictwem komputera (gnubox i net front lub opera).

Odbiór rynkowy

[edytuj | edytuj kod]

N-Gage nie odniósł sukcesu komercyjnego. Do maja 2004 roku, sprzedano 600 tysięcy sztuk pierwszego modelu (z czego 3 tysiące w Polsce)[5], całkowita sprzedaż wyniosła 3 miliony egzemplarzy[6]. Przyczyną porażki urządzenia było wiele nieprzemyślanych elementów telefonu-konsoli[4], takich jak konieczność trzymania telefonu bokiem w trakcie rozmowy, pionowy i niepasujący do mobilnych gier wyświetlacz, wtyk słuchawkowy 2,5 mm, konieczność wyjmowania baterii dla wymiany kartridża z grą, niewygodne sterowanie, bardzo wysoka cena oraz niewielka liczba gier. W efekcie N-Gage trafił na 8. miejsce w rankingu najgorszych konsol, stworzonym przez PC World[7]. W czasie swojej obecności na rynku, polski kanał Hyper emitował program poświęcony konsoli o nazwie Arena N Gage[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Konsola N-Gage już od jutra w sprzedaży [online] [dostęp 2024-06-30].
  2. N-Gage QD game deck starts shipping in Europe, Africa and Asia Pacific [online], 26 maja 2004 [zarchiwizowane z adresu 2007-10-29].
  3. Premiera Nokia N-Gage QD [online], 25 maja 2004.
  4. a b Miron Nurski, Podróż w czasie: Nokia N-Gage – konsolofon, który chciał mieć każdy, a i tak okazał się porażką [online], Komórkomania, 24 czerwca 2014 [dostęp 2023-11-18].
  5. Słaba sprzedaż N-Gage w Polsce [online], 23 maja 2004.
  6. CD-Action, 12/2013, strona 82
  7. Benj Edwards, The 10 Worst Video Game Systems of All Time [online], PCWorld, 14 lipca 2009 [dostęp 2023-05-26] (ang.).
  8. Wywiad #3 Tomasz Kreczmar, prowadzący programu Hyper [online] [dostęp 2024-10-27].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]