Przejdź do zawartości

Morgoth

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Morgoth
Melkor
Wróg Valarów, Nieprzyjaciel, Wielki Nieprzyjaciel, Czarny Król, Czarne Serce, Czarny Władca, Władca Ciemności, Czarna Moc Północy, Zło Północy, Czarna Ręka, Mistrz Kłamstw, Łowca, Czarny Jeździec, Władca Wszystkiego, Dawca Wolności (2 ostatnie używane przez Saurona), Król Świata (nadał go sam sobie)
Postać z mitologii Śródziemia
Ilustracja
Wyobrażenie Morgotha
Wystąpienia

Silmarillion, Dzieci Húrina

Dane biograficzne
Pochodzenie

Angband, Utumno

Przynależność

AinurValar

Morgoth – postać ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Początkowo miał na imię Melkor. Był najpotężniejszym Ainurem[1], ponadto miał udział w wiedzy i władzy każdego z pozostałych Ainurów. Często zapuszczał się samotnie w Pustkę (wydawało mu się, że Ilúvatar nie ma co do niej żadnych planów; palony żądzą stwarzania Bytów własnego pomysłu niecierpliwie pragnął wypełnić ją po swojemu). Zazdrościł Manwemu zwierzchnictwa nad Valarami, stał się pyszny i przewrotny. Skomponował, a następnie wprowadził własne motywy do Ainulindalë.

Później razem z innymi Ainurami zstąpił na . Wniósł w świat zło i przeszkadzał pozostałym Valarom w kształtowaniu świata. Służyła mu część Majarów, m.in. Balrogowie oraz Sauron.

Za swoje czyny został pojmany, skuty Angainorem – nierozrywalnym łańcuchem wykutym przez Aulego – i uwięziony w Valinorze na 300 lat Drzew (czyli na okres równy w przybliżeniu prawie 2875 latom słonecznym).

Gdy został uwolniony, udał skruchę, przygotowując kolejny spisek. Jego celem było zniszczenie Drzew, czego dokonał z pomocą Ungolianty. Następnie ukradł Silmarile i zbiegł do Środziemia. Został wtedy przeklęty przez Fëanora i przezwany Morgothem. Imię to znaczy Czarny Nieprzyjaciel Świata. Odtąd używano tego imienia.

Morgoth na północy Śródziemia odbudował swoją twierdzę, Angband, w której rozmnażał wszystkie złe stworzenia zasiedlające Śródziemie, między innymi orków, trolle, smoki.

Stał się przekleństwem Śródziemia, przez długie wieki terroryzując jego mieszkańców: elfów, ludzi i krasnoludów. U schyłku Pierwszej Ery w wyniku poselstwa Eärendila został ostatecznie pokonany przez Valarów. Według Drugiej Przepowiedni Mandosa zginie w Dagor Dagorath zabity przez Túrina[2].

W Księdze zaginionych opowieści zamiast Melkor użyta jest forma Melko.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Robert Foster, Encyklopedia Śródziemia, Warszawa: Wydawnictwo Amber Sp. z o.o., 1998, s. 157, ISBN 978-83-7169-695-4.
  2. Strona „Ostatni Przyjazny Dom”. [dostęp 2015-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-01)].