Przejdź do zawartości

Mickaël Landreau

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mickaël Landreau
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Mickaël Vincent André-Marie Landreau

Data i miejsce urodzenia

14 maja 1979
Machecoul

Wzrost

184 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1996–2006 FC Nantes 335 (0)
2006–2009 Paris Saint-Germain 114 (0)
2009–2012 Lille OSC 119 (0)
2012–2014 SC Bastia 52 (0)
W sumie: 620 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2001–2007  Francja 11 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2016–2017 Paris FC (asystent)
2017–2019 FC Lorient
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
II miejsce Niemcy 2006 piłka nożna
Puchar Konfederacji
złoto Japonia i Korea 2001
złoto Francja 2003
Strona internetowa

Mickaël Landreau (ur. 14 maja 1979 w Machecoul) – francuski piłkarz występujący podczas kariery na pozycji bramkarza. Trener piłkarski.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Mickaël Landreau zawodową karierę rozpoczynał w 1996 roku w FC Nantes. W zespole „Kanarków” zadebiutował w zremisowanym 0:0 spotkaniu przeciwko SC Bastia. Od razu wywalczył sobie miejsce w podstawowej jedenastce, którego jak się później okazało, nie oddał przez kolejne dziesięć sezonów spędzonych na Stade de la Beaujoire. W 1999 i 2000 roku francuski bramkarz wraz z Nantes zdobył Puchar Francji, a w 2001 roku sięgnął po pierwszy w swojej karierze tytuł mistrza kraju. Po zakończeniu sezonu 2005/2006 Landreau nie przedłużył wygasającego kontraktu z francuską drużyną i opuścił Nantes. Łącznie rozegrał dla niego 335 ligowych meczów.

15 maja 2006 roku Francuz przeniósł się do Paris Saint-Germain. Na Parc des Princes miał zastąpić Lionela Letiziego, który trafił do Rangers. Z ekipą PSG Mickaël podpisał czteroletnią umowę. W pierwszym sezonie występów w nowej drużynie Landreau zagrał we wszystkich 38 pojedynkach, jednak Paris Saint-Germain ligowe zmagania zakończyło dopiero na piętnastym miejscu w ligowej tabeli. W kolejnych rozgrywkach Francuz ponownie wystąpił we wszystkich 38 spotkaniach rozgrywek, a PSG w lidze uplasowało się na szesnastej pozycji.

Pod koniec czerwca 2009 roku piłkarz odszedł do Lille OSC, z którym podpisał trzyletnią umowę. Do PSG sprowadzono w zamian za niego Grégory’ego Coupet. W nowym klubie Landreau początkowo był rezerwowym dla Ludovica Butelle, a następnie podstawowym bramkarzem w drużynie.

W grudniu 2012 roku Landreau rozwiązał kontrakt za porozumieniem stron z Lille OSC, po czym podpisał półroczną umowę z francuskim klubem SC Bastia, w którym skończył sezon. SC Bastia był jego ostatnim klubem, ponieważ w 2014 roku zakończył piłkarską karierę.

Sezon Klub Rozgrywki Mecze Bramki Rozgrywki Europy Mecze Bramki
1996/97 FC Nantes Francja Division 1 29 0
1997/98 33 0 Liga Europy UEFA 2 0
1998/99 31 0
1999/00 33 0 Liga Europy UEFA 6 0
2000/01 33 0 Liga Europy UEFA 8 0
2001/02 33 0 Liga Mistrzów UEFA 11 0
2002/03 Ligue 1 36 0
2003/04 34 0
2004/05 37 0
2005/06 36 0
2006/07 Paris Saint-Germain 38 0 Liga Europy UEFA 10 0
2007/08 38 0
2008/09 38 0 Liga Europy UEFA 10 0
2009/10 Lille OSC 28 0 Liga Europy UEFA 7 0
2010/11 38 0 Liga Europy UEFA 9 0
2011/12 38 0 Liga Mistrzów UEFA 5 0
2012/13 15 0 Liga Mistrzów UEFA 6 0
SC Bastia 19 0
2013/14 33 0

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W 1997 roku Landreau razem z reprezentacją Francji do lat 20 wystąpił na młodzieżowych mistrzostwach świata, na których Francuzi dotarli do ćwierćfinału. W dorosłej kadrze zadebiutował 3 czerwca 2001 roku w wygranym 4:0 meczu przeciwko Meksykowi w rozgrywkach Pucharu Konfederacji.

W 2004 roku Landreau dostał powołanie od Jacques’a Santiniego na mistrzostwa Europy. Francuzi w 1/4 finału musieli jednak uznać wyższość późniejszych triumfatorów turnieju – Greków. Na imprezie tej Landreau pełnił rolę trzeciego bramkarza i nie zagrał w żadnych pojedynku. Kolejną wielką imprezą w karierze Francuza były Mistrzostwa Świata 2006. „Trójkolorowi” wywalczyli na nich srebrny medal przegrywając w meczu finałowym z Włochami po rzutach karnych. Na mundialu tym Mickaël był zmiennikiem dla Fabiena Bartheza i nie rozegrał ani minuty.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]