Metoda WKB (Wentzla-Kramersa-Brillouina) lub przybliżenie WKB – w mechanice kwantowej przybliżona metoda rozwiązywania równania Schrödingera polegająca na założeniu, że funkcja falowa jest lokalnie falą płaską zniekształconą przez obecność potencjału.
Niech stacjonarne równanie Schrödingera w jednym wymiarze będzie dane przez
Dla rozwiązaniami są fale płaskie dane przez
Dla dowolnego potencjału można założyć podobną postać funkcji falowej, tzn.
czyli tak, jakby pęd k był lokalny i był funkcją położenia
Zakładając ponadto
i zbierając wyrazy w najniższym rzędzie otrzymujemy układ równań
Z rozwiązaniami
Do wyznaczenia pozostają teraz energie, które muszą być dyskretne dla stanów związanych. Niech będą tzw. punktami powrotu, tzn. punktami których nie mogłaby przekroczyć cząstka klasyczna o znikającej podczas oscylacji energii kinetycznej:
Na wzór najprostszej kwantyzacji atomu Bohra energie stanów związanych znajdujemy z warunku wartości całki lokalnego pędu po wymiarze liniowym oscylatora harmonicznego, zakładając że wszystkie potencjały są w sensie wartości tej całki harmoniczne, tzn.
a
są dokładnymi energiami oscylatora harmonicznego.
Całka ta dla oscylatora daje się łatwo policzyć ponieważ wyraża pole półkola o promieniu proporcjonalnym do energii i otrzymujemy dla dowolnego potencjału:
Aby otrzymać energie stanów związanych w metodzie WKB należy:
Wyznaczyć punkty powrotu jako funkcje energii
Obliczyć całkę pędu lokalnego w funkcji energii.
Rozwiązać otrzymane równanie na energie z warunku kwantyzacji.