Melete
| bogini muza | |
| Występowanie | |
|---|---|
| Szczególne miejsce kultu | |
Melete (gr. Μελέτη Melétē, łac. Melete – 'ćwiczenie'[1]) – w mitologii greckiej jedna z trzech beocjańskich muz (obok Mneme i Aoede lub Aojde) czczonych na górze Helikon. Cyceron zaliczał ją do jednych z czterech starszych muz.
Według Pauzaniasza istniały trzy oryginalne muzy: Aoede (tj. Pieśń), Melete (tj. Ćwiczenie) oraz Mneme (tj. Pamięć)[2]. Razem tworzyły one wstępne warunki sztuki poetyckiej w praktyce kultowej. Czczono je również w Delfach, ale były tam znane jako Nete, Mese i Hypate (są to nazwy akordów liry). Cyceron uważał, że Melete wraz z Aoede, Arche i Telksinoe są córkami Zeusa i Plusi[3].
Melete jest zwykle przedstawiana jako młoda, zamyślona kobieta z palcem umieszczonym na jej ustach.
Imieniem muzy została nazwana jedna z planetoid – (56) Melete.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Henry George Liddell, Robert Scott: A Greek-English Lexicon: μελέτη. perseus.tufts.edu. [dostęp 2013-08-18]. (ang.).
- ↑ Niemirska-Pliszczyńska, Janina, 1904-1982), Na olimpijskiej bieżni i w boju : z Pauzaniasza Wędrówki po Helladzie, księgi V, VI i IV, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydaw., [cop. 2004], ISBN 83-04-04712-8, OCLC 749628509.
- ↑ De natura deorum., Berlin: De Gruyter, ISBN 978-3-11-096939-9, OCLC 907208679.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Aaron J. Atsma: Mousai. theoi.com. [dostęp 2013-08-18]. (ang.).
- Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 500. ISBN 83-01-03529-3.
- Pauzaniasz, Wędrówka po Helladzie. Na olimpijskiej bieżni i w boju (IV 35, 3), przekł. i oprac. J. Niemirska-Pliszczyńska, Ossolineum & De Agostini, Wrocław 2004, s. 384, ISBN 83-04-04712-8
