Medal Lorentza

Medal Lorentza
Nagroda za	wkład w fizykę teoretyczną
Państwo	Holandia
Pierwsze rozdanie	1927
	Strona internetowa

Medal Lorentza – nagroda naukowa przyznawana przez Królewską Holenderską Akademię Sztuk i Nauk (KNAW) za istotny wkład w fizykę teoretyczną, choć w przeszłości kilkakrotnie nagrodzono fizyków doświadczalnych (eksperymentalnych).

Została ustanowiona w 1925 roku – z okazji 50. rocznicy doktoratu Hendrika Lorentza – i jest wręczana co cztery lata. Przeważnie w danym roku otrzymuje ją jedna osoba, choć raz (w 1998) laureatów było dwóch.

Najwybitniejsi laureaci

Wielu laureatów Medalu zostało też uhonorowanych Nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki lub rzadziej chemii; do 2021 roku było jedenaście takich osób – prawie połowa wszystkich nagrodzonych:

1927: Max Planck (nobel 1918)^[a],
1931: Wolfgang Pauli (nobel 1945),
1935: Peter Debye (nobel 1936 – chemia),
1958: Lars Onsager (nobel 1968 – chemia),
1974: John H. van Vleck (nobel 1977),
1978: Nicolaas Bloembergen (nobel 1981),
1986: Gerardus ’t Hooft (nobel 1999),
1990: Pierre-Gilles de Gennes (nobel 1991),
1998: Carl E. Wieman i Eric A. Cornell (nobel 2001),
2002: Frank Wilczek (nobel 2004).

Inni wybitni i znani laureaci Medalu – czasem nominowani do Nagrody Nobla – to Arnold Sommerfeld, Freeman Dyson, Edward Witten i Juan Maldacena.

Pełna lista wyróżnionych

Z tym tematem związana jest kategoria: Laureaci Medalu Lorentza.

Do 2022 roku nagrodzono łącznie 24 osoby:

Uwagi

↑ W 2021 roku Planck pozostaje jedyną osobą, która najpierw otrzymała Nagrodę Nobla, a potem Medal Lorentza.

Przypisy

↑ Lorentz Medal awarded to physicist Juan Martín Maldacena. [dostęp 2020-10-30].

Bibliografia

Medal Lorentza na stronie Instytutu Lorentza, lorentz.leidenuniv.nl [dostęp 2023-02-25].

[1] W 2021 roku Planck pozostaje jedyną osobą, która najpierw otrzymała Nagrodę Nobla, a potem Medal Lorentza.

[2] Lorentz Medal awarded to physicist Juan Martín Maldacena. [dostęp 2020-10-30].

[a]

[1]