Meczet w Nowogródku
Odbudowany meczet w Nowogródku (styczeń 2010 r.) | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Wyznanie | |
Rodzaj | |
Historia | |
Data budowy |
odbudowa po 1991 |
Data likwidacji |
1945 |
Data reaktywacji |
1997 |
Położenie na mapie Nowogródka | |
Położenie na mapie Białorusi | |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego | |
53°35′37,77″N 25°49′34,60″E/53,593825 25,826278 |
Meczet w Nowogróku (biał. Наваградзкі мячэт) – świątynia muzułmańska znajdująca się w Nowogródku przy ul. Tatarskiej, siedziba największej gminy tatarskiej w II Rzeczypospolitej, zniszczona w czasach radzieckich, odbudowana po 1991 roku.
Nowogródzcy Tatarzy pierwszy przywilej na budowę własnej świątyni uzyskali od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1792 roku. Cztery lata później w nowogródzkim meczecie odbyły się pierwsze modły – gmina funkcjonowała jako filiał wspólnoty w Łowczycach.
W połowie XIX wieku przy ul. Tatarskiej wzniesiono nowy meczet z fundacji majora Aleksandra Assanowicza, który przetrwał aż do lat czterdziestych XX stulecia.
22 września 1929 roku nowogródzki meczet odwiedził prezydent Ignacy Mościcki – była to pierwsza wizyta tak wysokiego przedstawiciela RP w świątyni muzułmańskiej[1]. Muezinem w nowogródzkim meczecie był wówczas Bekir Rodkiewicz.
Po włączeniu województwa nowogródzkiego do Białoruskiej SRR w 1945 roku władze radzieckie zamknęły meczet i przebudowały go na dom mieszkalny, usuwając m.in. minaret i wieżę. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku podjęto starania o odbudowę tatarskiej świątyni, którą uroczyście otwarto w lipcu 1997 roku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Janusz Kamocki, Ali Miśkiewicz, "Tatarzy Słowiańszczyzną obłaskawieni", Kraków 2004, ISBN 83-242-0287-0, s. 110
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Drozd , Marek M Dziekan , Tadeusz Majda , Meczety i cmentarze Tatarów polsko-litewskich, Warszawa: „Res Publica Multiethnica”, 1999, ISBN 83-909001-1-4, OCLC 189425125 .