Przejdź do zawartości

Marina Anisina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marina Anisina
Ilustracja
Gwendal Peizerat i Marina Anisina (2012)
Reprezentacja

 Francja
 Rosja
 ZSRR

Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia 1975
Moskwa

Wzrost

163 cm

Konkurencja

Pary taneczne

Partner sportowy

Gwendal Peizerat (FRA)
Ilja Awierbuch (RUS, ZSRR)
Siergiej Sachnowski (ZSRR)

Trener

Muriel Boucher-Zazoui

Klub

CSG Lyon

Zakończenie kariery

2002

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Igrzyska olimpijskie
złoto Salt Lake City 2002 pary taneczne
brąz Nagano 1998 pary taneczne
Mistrzostwa świata
złoto Nicea 2000 pary taneczne
srebro Vancouver 2001 pary taneczne
srebro Helsinki 1999 pary taneczne
srebro Minneapolis 1998 pary taneczne
Mistrzostwa Europy
złoto Lozanna 2002 pary taneczne
złoto Wiedeń 2000 pary taneczne
srebro Bratysława 2001 pary taneczne
srebro Praga 1999 pary taneczne
brąz Mediolan 1998 pary taneczne
Finał Grand Prix
złoto Lyon 1999 pary taneczne
srebro Kitchener 2001 pary taneczne
srebro Petersburg 1998 pary taneczne
brąz Monachium 1997 pary taneczne
brąz Hamilton 1996 pary taneczne
Reprezentacja  ZSRR
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Hull 1992 pary taneczne
złoto Colorado Springs 1990 pary taneczne

Marina Wiaczesławowna Anisina, ros. Марина Вячеславовна Анисина (ur. 30 sierpnia 1975 w Moskwie) – rosyjska łyżwiarka figurowa reprezentująca Francję, startująca w parach tanecznych z Gwendalem Peizeratem. Mistrzyni olimpijska z Salt Lake City (2002) i brązowa medalistka olimpijska z Nagano (1998), mistrzyni świata (2000), dwukrotna mistrzyni Europy (2000, 2002), zwyciężczyni finału Grand Prix (1999) oraz sześciokrotna mistrzyni Francji. Zakończyła karierę amatorską w 2002 roku.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Marina Anisina ma pochodzenie ukraińskie ze strony matki, jest potomkiem kozaków dońskich. Marina zostając łyżwiarką figurową poszła w ślady swojej matki Iriny Czerniajewej, która reprezentowała ZSRR na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1972. Za to jej ojciec Wiaczesław Anisin był hokeistą i również reprezentował ZSRR. Ma młodszego brata Michaiła, który tak jak ojciec, jest hokeistą rosyjskim.

W 2007 r. wyszła za mąż za ukraińsko-rosyjskiego aktora Nikitę Dzhigurda, którego poznała podczas występów w rosyjskim show Gwiazdy tańczą na lodzie[1]. W 2009 r. na świat przyszedł ich syn MicAngel, a rok później córka Eva Vlada. W 2015 r. ogłosili, że znów spodziewają się dziecka, jednak Marina poroniła. W październiku 2016 r. Marina złożyła pozew o rozwód, który otrzymała miesiąc później[2][3].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Anisina rozpoczęła treningi łyżwiarskie w wieku 4 lat[4]. Jej matka, która doświadczyła wielu kontuzji w konkurencji par sportowych, odradziła córce pójście w jej ślady, dlatego Marina zdecydowała się występować w parach tanecznych[5]. Jej pierwszym partnerem był Siergiej Sachnowski.

Kariera juniorska

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1989–1992 występowała z Ilją Awierbuchem i wspólnie reprezentowali Związek Radziecki, a następnie Rosję. Odnosili wspólnie sukcesy w kategorii juniorów na arenie międzynarodowej. Dwukrotnie zostali mistrzami świata juniorów – w 1990 r. i 1992 r. Ich współpraca zapowiadała się na owocną, jednak Awierbuch zakochał się w Irinie Łobaczowej i zostawił Anisinę, by jeździć z ukochaną (Łobaczowa i Awierbuch byli później małżeństwem).

Kariera seniorska

[edytuj | edytuj kod]

Pozostawiona bez partnera Anisina napisała listy z propozycją współpracy do dwóch łyżwiarzy, których znała z występów na zawodach juniorskich. Jeden z listów zaadresowany był do Gwendala Peizerata, który tańczył wówczas z Mariną Morel, a drugi do Kanadyjczyka Victora Kraatza. Na początku, obydwa pozostały bez odpowiedzi. Jednakże, gdy z powodów zdrowotnych Morel zmuszona była zakończyć karierę sportową, Peizerat zdecydował się odpisać na list Anisiny. Rezultatem tej wymiany korespondencji był wyjazd Anisiny do Francji i rozpoczęcie wspólnych treningów. W 1993 r. Anisina rozpoczęła współpracę z Peizeratem. Marina chciała, aby Gwendal wyjechał z nią trenować do Rosji, jednak po sprzeciwie jego rodziny Marina zdecydowała się pozostać w Lyonie. Rozpoczęła również naukę języka francuskiego, a Gwendal starał się godzić treningi z kontynuowaniem edukacji. Pierwszy rok ich wspólnej jazdy był obfity we wzloty i upadki, para była blisko zerwania współpracy[6]. Ich trenerka Muriel Boucher-Zazoui przyznała, że byli przeciwieństwami pod względem charakterów, ale ich współpraca od początku wyglądała obiecująco[5].

Od pierwszego sezonu 1993/94 Anisina i Peizerat szybko zaczęli odnosić sukcesy, a gdy Rosjanka otrzymała francuski paszport, stał się on dla pary przepustką umożliwiającą start w igrzyskach olimpijskich w 1998 r., gdyż Anisina otrzymała obywatelstwo zbyt późno, aby wziąć udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1994[7]. Przez dziewięć kolejnych sezonów nie schodzili z podium Trophée Eric Bompard oraz zdobywali kolejne medale podczas innych zawodów z cyklu Grand Prix. W latach 1996–2001 zdobyli sześć tytułów mistrzowskich we Francji. Od 1997 r. regularnie stawali na podium mistrzostw Europy i świata. Na igrzyskach olimpijskich w 1998 r. w Nagano wywalczyli brązowy medal przegrywając jedynie z rosyjskimi duetami Oksana Griszczuk/Jewgienij Płatow oraz Anżelika Kryłowa/Oleg Owsiannikow.

Finał Grand Prix 2001

W 1999 r. obronili wicemistrzostwo na dwóch najważniejszych imprezach sezonu. W sezonie 1999/00 byli niepokonani, wywalczyli złoty medal na mistrzostwach świata i mistrzostwach Europy. Rok 2001 okazał się powrotem do srebrnych medali, ale kolejny sezon olimpijski należał już tylko do nich, gdyż przegrali jedynie podczas finału Grand Prix w Kitchener. Sezon olimpijski rozpoczęli od tytułu mistrzów Europy w Lozannie, następnie wzięli udział w swoich drugich igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City. Tym razem byli najlepsi i wywalczyli tytuł mistrzów olimpijskich[8]. Byli pierwszą parą taneczną z Francji, która zdobyła mistrzostwo olimpijskie. Największym sukcesem w karierze zakończyli amatorską karierę i od tego momentu brali udział jedynie w rewiach łyżwiarskich. Ich znakiem rozpoznawczym podczas występów było podnoszenie, w którym to Marina podnosi Gwendala.

Po zakończeniu kariery

[edytuj | edytuj kod]

Kilka lat po zakończeniu występów amatorskich Anisina i Peizerat brali udział w rewiach łyżwiarskich m.in. Stars on Ice[9]. Anisina trenowała również młodych łyżwiarzy we francuskim klubie S.O.G.M.A. 13 w Marsylii. Oprócz tego zajmowała się choreografią dla innych łyżwiarzy.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Z Peizeratem (Francja)

[edytuj | edytuj kod]
Zawody 93–94 94–95 95–96 96–97 97–98 98–99 99–00 00–01 01–02
Międzynarodowe
Igrzyska olimpijskie 3 1
Mistrzostwa świata 10 6 4 5 2 2 1 2
Mistrzostwa Europy 12 5 4 4 3 2 1 2 1
GP Finał Grand Prix 3 3 2 1 2
GP Sparkassen Cup on Ice 1 2
GP NHK Trophy 5 3 1 2 1 1 1 1
GP Skate America 2 1
GP Skate Canada International 2 2 1
GP Trophée Lalique 3 1 2 1 2 1 1 1 1
Memoriał Ondreja Nepeli 1
Piruetten 5
Krajowe
Mistrzostwa Francji 2 2 1 1 1 1 1 1

Z Awierbuchem (ZSRR, Rosja)

[edytuj | edytuj kod]
Zawody 89–90 90–91 91–92
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe
Mistrzostwa świata juniorów 1 4 1

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Julia Kuprina: Marina Anissina and Nikita Dzhigurda got married. 2008-02-26. [dostęp 2018-04-19]. (ang.).
  2. Marina Anisina divorce Nikita Dzhigurda. capelino.com. [dostęp 2018-04-19]. (ang.).
  3. Nikita Dzhigurda disgraced wife all over the country, saying that she's an alcoholic. Celebrity News, 2016-11-18. [dostęp 2018-04-19]. (ang.).
  4. J. Barry Mittan: Fire on the Ice - Marina Anissina and Gwendal Peizerat. jbmittan.com, 1996. [dostęp 2018-05-01]. (ang.).
  5. a b Martine Lecaudey: Anissina-Peizerat enfin au sommet. Ladepeche, 2000-04-01. [dostęp 2018-05-01]. (fr.).
  6. Anissina-Peizerat, un couple de glace. Le Point, 2002-03-01. [dostęp 2018-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-15)]. (fr.).
  7. Amy Shipley: Off Ice, Anissina Keeps Her Cool. The Washington Post, 2002-08-11. [dostęp 2018-05-01]. (ang.).
  8. A memorable gold for Gwendal Peizerat and Marina Anissina. olympic.org. [dostęp 2018-05-01]. (ang.).
  9. Kathleen Bangs: Peizerat still 'Peaking'. Golden Skate, 2003-09-15. [dostęp 2018-05-01]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]