Przejdź do zawartości

Marchew zwyczajna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marchew zwyczajna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

selerowce

Rodzina

selerowate

Rodzaj

marchew

Gatunek

marchew zwyczajna

Nazwa systematyczna
Daucus carota L.
Sp. Pl. 242. 1753
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Kwiatostan
Nasiona
Korzenie odmiany uprawnej

Marchew zwyczajna Daucus carota L. – gatunek rośliny z rodziny selerowatych. Występuje w stanie dzikim w Europie, Azji i północnej Afryce. Jest również rośliną uprawną. W Polsce w stanie dzikim jest rośliną bardzo pospolitą.

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Zasięg gatunku obejmuje niemal całą Europę (tylko na dalekiej północy rośnie jako gatunek introdukowany), północną Afrykę (od Maroka po Libię oraz Etiopię i Erytreę) oraz południowo-zachodnią Azję po Himalaje i południowo-wschodnie Chiny. Został szeroko rozprzestrzeniony i jako introdukowany rośnie na obu kontynentach amerykańskich, w południowej Afryce, w dużej części Azji oraz w Nowej Zelandii i na Tasmanii[4].

W Polsce jest pospolity niemal na całym obszarze, nieco rzadszy jest tylko na północno-wschodnich krańcach kraju[5] i nie występuje w wysokich górach (nie przekracza ok. 900 m n.p.m.)[6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Roślina zielna o charakterystycznym zapachu. Korzeń palowy cienki i białawy, ale u odmian uprawnych gruby i inaczej zabarwiony, zwykle żółtawy lub pomarańczowy. Łodyga wzniesiona, osiąga od 25 do 150 cm wysokości, rozgałęziona w górnej części lub nierozgałęziająca się, bruzdowana i szorstko owłosiona[6].
Liście
Dolne z ogonkami i pochwiastymi nasadami, górne z blaszką siedzącą na pochwiastych nasadach, na brzegu obłonionych. Blaszka owłosiona, w zarysie trójkątna lub jajowata, 2–4-krotnie pierzaste. Odcinki ostatniego rzędu nacinane pierzasto, z łatkami szerszymi i tępymi a liściach dolnych oraz węższymi i zaostrzonymi na liściach górnych[6].
Kwiaty
Drobne, zebrane w baldach złożony składający się z 10–50 baldaszków. Kwiatostany są wypukłe lub płaskie (w czasie owocowania zewnętrzne szypuły wydłużają się tworząc kształt gniazda – wklęsły w środku), z szorstko owłosionymi szypułami. Pokrywy wspierające baldach są liczne, trójdzielne lub pierzasto podzielone, często podobne długością do szypuł. Pokrywki pod baldaszkami są także liczne i zwykle podzielone, czasem tylko równowąskie lub trójwrębne. Kwiaty są obupłciowe i męskie, białe, czasem żółtawe lub czerwonawe. Środkowy kwiat w baldachu jest klejstogamiczny i zwykle ciemnoczerwony. Kwiaty w centrum baldaszków są promieniste, a brzeżne są niesymetryczne – mają zewnętrzne płatki większe. Ząbki kielicha są niewyraźne[6].
Owoce
Rozłupnie rozpadająca się na dwie jednonasienne rozłupki. Osiągają do 4 mm długości i 1,5 mm szerokości. Żebra główne są szczeciniasto owłosione, a boczne zaopatrzone są w kolce[6].

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Roślina dwuletnia, rzadko jednoroczna[6], hemikryptofit. W klimacie umiarkowanym w pierwszym roku wegetacji roślina tworzy różyczkę liści oraz gruby korzeń. W drugim roku z korzenia wybija łodyga z kwiatostanem, roślina wytwarza nasiona zużywając zawarte w korzeniu substancje zapasowe i obumiera. Kwitnie od czerwca do jesieni, jest owadopylna. Roślina miododajna, nektar znajduje się na dnie kwiatowym. Kwiaty są przedprątne, możliwe jest tylko zapylenie krzyżowe. Nasiona rozsiewane są przez zwierzęta (epizoochoria)[7]. Dziko rosnąca forma typowa rośnie na ugorach, łąkach, miedzach i przydrożach. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Arrhenatheretalia[8]. Liczba chromosomów 2n = 18[9].

Zmienność

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek jest bardzo zmienny – wyróżnia się szereg podgatunków spośród których w Polsce spotyka się co najmniej dwa:

  • Daucus carota L. subsp. carotapodgatunek nominatywny występujący w Polsce w stanie dzikim
  • Daucus carota L. subsp. sativus (Hoffm.) Arcang. var. sativus Hoffm. – marchew uprawna
  • Daucus carota L. subsp. sativus (Hoffm.) Arcang. var. atrorubens Alef – marchew czarna (marchew uprawna odmiany czarnej, typ fioletowy[10])

Inne podgatunki[11]:

  • Daucus carota L. subsp. azoricus Franco
  • Daucus carota L. subsp. cantabricus A. Pujadas
  • Daucus carota L. subsp. commutatus (Paol.) Thell.
  • Daucus carota L. subsp. drepanensis (Arcang.) Heywood
  • Daucus carota L. subsp. fontanesii Thell.
  • Daucus carota L. subsp. gadecaei (Rouy & E. G. Camus) Heywood
  • Daucus carota L. subsp. gummifer (Syme) Hook. f.
  • Daucus carota L. subsp. halophilus (Brot.) A. Pujadas
  • Daucus carota L. subsp. hispanicus (Gouan) Thell.
  • Daucus carota L. subsp. major (Vis.) Arcang.
  • Daucus carota L. subsp. majoricus A. Pujadas
  • Daucus carota L. subsp. maritimus (Lam.) Batt.
  • Daucus carota L. subsp. maximus (Desf.) Ball
  • Daucus carota L. subsp. parviflorus (Desf.) Thell.
  • Daucus carota L. subsp. rupestris (Guss.) Heywood

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
Korzenie różnych odmian uprawnych

Wyhodowane z typowego dzikiego gatunku liczne odmiany podgatunku Daucus carota subsp. sativus są uprawiane jako warzywo lub roślina pastewna. Znajduje się w rejestrze roślin rolniczych Unii Europejskiej. Jadalny korzeń ma wiele zastosowań w kuchni. Można jadać marchew na surowo, jako surówkę, gotowaną w sałatkach i zupach lub z wody, smażoną, duszoną. Z marchwi robi się soki i przeciery, a także przetwory.

W klasyfikacji urzędowej Unii Europejskiej marchew uznawana jest za warzywo[12]. Ponieważ jednak w Portugalii marchew używana jest do wyrobu dżemów, w rozumieniu dyrektywy ustalającej parametry ich produkcji, marchew należy traktować jak owoc[13].

Wartość odżywcza

[edytuj | edytuj kod]
Wartość odżywcza
Marchew surowa
(100 g)
Wartość energetyczna 140 kJ (33 kcal)
Białka 1,0 g
Węglowodany 8,7 g
Tłuszcze 0,2 g
Woda 89,7 g
Dane liczbowe na podstawie: [14]
Wartości RDA i AI wyznaczone na podstawie danych Institute of Health[15]
Wartość odżywcza
Marchew, gotowana na wodzie
(100 g)
Wartość energetyczna 127 kJ (30 kcal)
Białka 0,9 g
Węglowodany 7,8 g
Tłuszcze 0,2 g
Woda 90,8 g
Dane liczbowe na podstawie: [14]
Wartości RDA i AI wyznaczone na podstawie danych Institute of Health[15]

Właściwości lecznicze

[edytuj | edytuj kod]

W marchwi występującej w środowisku naturalnym wykryto 2-himachalen-6-ol, a także związki fenolowe. Substancje te wywołują efekt hepatoprotekcyjny oraz unieczynniają reaktywne formy tlenu[16].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-01] (ang.).
  3. Daucus carota, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Daucus carota L., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-10-10].
  5. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając, Maria Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 189, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  6. a b c d e f Marian Koczwara, Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. T. IX. Dwuliścienne wolnopłatkowe-dwuokwiatowe. Cz. VII, Kraków 1960, s. 131-132.
  7. Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. ISBN 83-02-00607-6.
  8. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  9. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  10. Zbigniew Borna (red.): Szczegółowa uprawa warzyw. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1973, s. 102-104.
  11. Taxon: Daucus carota. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2011-04-13]. (ang.).
  12. Nomenklatura Scalona (CN) stanowiąca obowiązującą urzędowo klasyfikację towarów w Unii Europejskiej. [dostęp 2009-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-19)].
  13. Council Directive 2001/113/EC of 20 December 2001. [dostęp 2014-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 kwietnia 2014)].
  14. a b c Hanna Kunachowicz; Beata Przygoda; Irena Nadolna; Krystyna Iwanow: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wyd. II zmienione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 498. ISBN 978-83-200-5311-1.
  15. a b Dietary Reference Intakes Tables and Application. Institute of Health. The National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. (ang.).
  16. Wassim N. Shebaby i inni, Antioxidant and hepatoprotective activities of the oil fractions from wild carrot ( Daucus carota ssp. carota ), „Pharmaceutical Biology”, 53 (9), 2015, s. 1285–1294, DOI10.3109/13880209.2014.976349, ISSN 1388-0209 [dostęp 2023-10-10] (ang.).