Przejdź do zawartości

Macierz S

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Macierz S, macierz rozpraszania[1] (z ang. scattering matrix) – centralny element obrazu oddziaływań w mechanice kwantowej (będącym obok obrazu Heisenberga i obrazu Schroedingera trzecim obrazem mechaniki kwantowej), bardzo istotny dla optyki kwantowej. Opisuje ona w jaki sposób zachodzi rozpraszanie cząstek: podstawiając funkcje falowe cząstek rozpraszanych otrzymujemy funkcje falowe cząstek rozproszonych:

Macierz S rozwija się często w szereg, którego człony można zilustrować za pomocą diagramów Feynmana.

Tradycyjnie obliczana macierz S posiada dwa problematyczne rodzaje nieskończoności: UV (dla wysokich energii) i IR (dla niskich energii). Nieskończoności UV pozbywa się przy pomocy renormalizacji, a w przypadku IR stosuje się stany ubrane, metodę przekroju czynnego bądź modyfikuje się macierz S[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. macierz S, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-01-27].
  2. Holmfridur Hannesdottir, Matthew D. Schwartz, S -Matrix for massless particles, „Physical Review D”, 101 (10), 2020, s. 105001, DOI10.1103/PhysRevD.101.105001, ISSN 2470-0010 [dostęp 2020-05-06] (ang.).