Mónica Puig

Mónica Puig

Pełne imię i nazwisko	Mónica Puig Marchán
Państwo	Stany Zjednoczone
Terytorium nieinkorporowane	Portoryko
Data i miejsce urodzenia	27 września 1993 San Juan
Wzrost	170 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	2010
Zakończenie kariery	13 czerwca 2022
Trener	Alain De Vos
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	2 WTA, 6 ITF
Najwyżej w rankingu	27 (26 września 2016)
Australian Open	3R (2016)
Roland Garros	3R (2013, 2016, 2019)
Wimbledon	4R (2013)
US Open	2R (2014, 2018)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	210 (25 maja 2015)
Australian Open	2R (2018)
Roland Garros	2R (2019)
Wimbledon	2R (2016)
US Open	1R (2013, 2014, 2016, 2019)
Dorobek medalowy
Reprezentacja Portoryko Igrzyska olimpijskie złoto Rio de Janeiro 2016 tenis ziemny (gra pojedyncza) Igrzyska panamerykańskie srebro Guadalajara 2011 gra pojedyncza brąz Toronto 2015 gra pojedyncza Igrzyska Ameryki Środkowej i Karaibów złoto Mayagüez 2010 gra pojedyncza złoto Veracruz 2014 gra pojedyncza złoto Barranquilla 2018 gra pojedyncza brąz Mayagüez 2010 gra mieszana brąz Barranquilla 2018 gra podwójna

Mónica Puig Marchán (ur. 27 września 1993 w San Juan) – portorykańska tenisistka, finalistka juniorskich Australian Open i French Open w 2011 roku w konkurencji gry pojedynczej, mistrzyni olimpijska w grze pojedynczej kobiet z Rio de Janeiro (2016).

Kariera tenisowa

W 2010 zdobyła złoty medal w singlu na Igrzyskach Ameryki Środkowej i Karaibów w Mayagüez. W latach 2014 i 2018 obroniła tytuł.

W sezonie 2014 awansowała do finału singlowego zawodów cyklu WTA Tour w Strasburgu. W meczu mistrzowskim pokonała Sílvię Soler Espinosę 6:4, 6:3, dzięki czemu została pierwszą przedstawicielką swojego kraju, która wygrała turniej tej rangi. Na zakończenie sezonu triumfowała w zawodach WTA Rising Stars, które rozgrywane były podczas Turnieju Mistrzyń.

W 2016 w finale turnieju olimpijskiego w Rio de Janeiro pokonała Angelique Kerber i zdobyła pierwsze w historii olimpijskie złoto dla swojego kraju.

W czerwcu 2022 poinformowała o zakończeniu kariery zawodowej.

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie eliminacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Turniej	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	Q2	Q1	2R	2R	3R	2R	2R	1R	A	0 / 6	6 – 6
French Open	A	A	Q3	3R	1R	1R	3R	2R	A	3R	1R	0 / 7	7 – 7
Wimbledon	A	A	A	4R	1R	1R	1R	1R	1R	2R	NH	0 / 7	4 – 7
US Open	A	A	Q1	1R	2R	1R	1R	1R	2R	1R	1R	0 / 8	2 – 8
Ranking na koniec roku	695	228	127	55	60	92	32	58	53	80		0 / 28	19 – 28

Występy w grze podwójnej

Turniej	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	1R	1R	A	1R	2R	1R	A	0 / 5	1 – 5
French Open	A	A	A	A	1R	1R	1R	A	A	A	A	0 / 3	0 – 3
Wimbledon	A	A	A	1R	1R	A	2R	A	1R	1R	NH	0 / 5	1 – 5
US Open	A	A	A	1R	1R	A	1R	A	A	1R	A	0 / 4	0 – 4
Ranking na koniec roku	–	992	298	1115	657	238	336	916	279	403		0 / 17	2 – 17

Występy w grze mieszanej

Mónica Puig nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009 – 2020
	WTA Premier Mandatory
	WTA Premier 5
	WTA Premier
	WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 4 (2–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	24 maja 2014	Strasburg	Ceglana	Sílvia Soler Espinosa	6:4, 6:3
Finalistka	1.	15 stycznia 2016	Sydney	Twarda	Swietłana Kuzniecowa	0:6, 2:6
Zwyciężczyni	2.	13 sierpnia 2016	Rio de Janeiro	Twarda	Angelique Kerber	6:4, 4:6, 6:1
Finalistka	2.	21 października 2017	Luksemburg	Twarda (hala)	Carina Witthöft	3:6, 5:7

Finały turniejów rangi ITF

turnieje z pulą nagród 100 000 $

turnieje z pulą nagród 75 000 $

turnieje z pulą nagród 50 000 $

turnieje z pulą nagród 25 000 $

turnieje z pulą nagród 15 000 $

turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 10 (6-4)

Rezultat		Data	Turniej	($)	Naw.	Przeciwniczka	Wynik
Zwyciężczyni	1.	25/04/2010	Torrent	10 000	Ceglana	Nanuli Pipija	3:6, 6:1, 6:2
Zwyciężczyni	2.	20/02/2011	Surprise	25 000	Twarda	Lenka Wienerová	6:4, 6:0
Zwyciężczyni	3.	01/05/2011	Chiasso	25 000	Ceglana	Andrea Hlaváčková	7:6, 7:5
Zwyciężczyni	4.	28/08/2011	San Luis Potosi	10 000	Twarda	Nika Kukarczuk	6:3, 6:0
Finalistka	1.	30/10/2011	Bayamón	25 000	Twarda	Michelle Larcher de Brito	3:6, 2:6
Finalistka	2.	18/03/2012	Poza Rica	25 000	Twarda	Jarosława Szwiedowa	1:6, 2:6
Finalistka	3.	01/07/2012	Périgueux	25 000	Ceglana	Irina Chromaczowa	3:6, 2:6
Zwyciężczyni	5.	14/10/2012	Joué-lès-Tours	50 000	Twarda (hala)	Maria João Koehler	3:6, 6:4, 6:1
Zwyciężczyni	6.	28/10/2012	Poitiers	100 000	Twarda (hala)	Jelena Wiesnina	7:5, 1:6, 7:5
Finalistka	4.	23/12/2012	Ankara	50 000	Twarda (hala)	Ana Savić	7:5, 3:6, 4:6

Gra podwójna 1 (0-1)

Rezultat		Data	Turniej	($)	Naw.	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
Finalistka	1.	15/07/2012	Biarritz	100 000	Ceglana	Lara Arruabarrena	Séverine Beltrame Laura Thorpe	2:6, 3:6

Występy w igrzyskach olimpijskich

Gra pojedyncza

Runda	Przeciwniczka	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo Portoryko
I runda	Słowenia: Polona Hercog	6:3, 6:2
II runda	Rosja: Anastasija Pawluczenkowa [14]	6:3, 6:2
III runda	Hiszpania: Garbiñe Muguruza [3]	6:1, 6:1
Ćwierćfinał	Niemcy: Laura Siegemund	6:1, 6:1
Półfinał	Czechy: Petra Kvitová [11]	6:4, 1:6, 6:3
O złoty medal	Niemcy: Angelique Kerber [2]	6:4, 4:6, 6:1

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (2)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	2011	Australian Open	Twarda	An-Sophie Mestach	4:6, 2:6
Finalistka	2011	French Open	Ceglana	Uns Dżabir	6:7(8), 1:6

Bibliografia

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-27]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-27]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-27]  (ang.).