Przejdź do zawartości

Luis Delís

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Luis Delís
Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1957
Guantánamo

Wzrost

185 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kuba
Igrzyska olimpijskie
brąz Moskwa 1980 lekkoatletyka
(rzut dyskiem)
Mistrzostwa świata
srebro Helsinki 1983 rzut dyskiem
brąz Rzym 1987 rzut dyskiem
Igrzyska panamerykańskie
złoto Caracas 1983 rzut dyskiem
złoto Caracas 1983 pchnięcie kulą
złoto Indianapolis 1987 rzut dyskiem
brąz San Juan 1979 rzut dyskiem
Uniwersjada
złoto Edmonton 1983 rzut dyskiem
złoto Kobe 1985 rzut dyskiem

Luis Mariano Delís Fournier (ur. 6 grudnia 1957 w Guantánamo[1]) – kubański lekkoatleta, który specjalizował się w rzucie dyskiem, ale odnosił sukcesy również w pchnięciu kulą.

Rozpoczął karierę międzynarodową od występu na mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1977 w Xalapa-Enríquez, gdzie zdobył srebrny medal w rzucie dyskiem[2]. Zwyciężył w tej konkurencji na igrzyskach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1978 w Medellín[3]. Na igrzyskach panamerykańskich w 1979 w San Juan zdobył brązowy medal w rzucie dyskiem (przegrywając jedynie z Macem Wilkinsem ze Stanów Zjednoczonych i Bradleyem Cooperem z Bahamów), a w pchnięciu kulą zajął 5. miejsce[4][5]. Zajął 3. miejsce w zawodach pucharu świata w 1979 w Montrealu[6].

Na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie wywalczył brązowy medal w rzucie dyskiem, za Wiktorem Raszczupkinem ze Związku Radzieckiego i Imrichem Bugárem z Czechosłowacji[1]. Zajął 2. miejsce w zawodach pucharu świata w 1981 w Rzymie[6]. >Odniósł podwójny sukces na mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1981 w Santo Domingo, gdzie zwyciężył zarówno w rzucie dyskiem, jak i pchnięciu kulą[2]. Powtórzył ten wyczyn na igrzyskach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1982 w Hawanie, również zostając podwójnym mistrzem w tych konkurencjach[3].

W 1983 zdobył złoty medal w rzucie dyskiem na uniwersjadzie w Edmonton[7]. Na igrzyskach panamerykańskich w 1983 w Caracas zwyciężył w pchnięciu kulą i rzucie dyskiem[4][8]. Na pierwszych mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach zdobył srebrny medal w rzucie dyskiem, za Bugárem, a przed innym reprezentantem Czechosłowacji Gejzą Valentem[9]. Z powodu bojkotu przez władze Kuby nie wziął udziału w igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles Natomiast na zawodach „Przyjaźń-84” w Moskwie zajął 6. miejsce w rzucie dyskiem.

Ponownie zwyciężył w rzucie dyskiem na uniwersjadzie w 1985 w Kobe[7]. Zajął 3. miejsce w zawodach pucharu świata w 1985 w Canberze[6]. Na mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1985 w Nassau zdobył złoty medal w rzucie dyskiem i srebrny w pchnięciu kulą[2]. Na igrzyskach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1986 w Santiago de los Caballeros po raz trzeci z rzędu został mistrzem w rzucie dyskiem[3]. Obronił złoty medal ww tej konkurencji na igrzyskach panamerykańskich w 1987 w Indianapolis[4][10]. Na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie zdobył brązowy medal w rzucie dyskiem, przegrywając jedynie z Jürgenem Schultem z Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Johnem Powellem z USA[11]. Zajął 2. miejsce w zawodach pucharu świata w 1989 w Barcelonie[6].

W 1990 został zdyskwalifikowany na dwa lata z powodu dopingu. Wystąpił jeszcze na igrzyskach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1993 w Ponce i zdobył tam srebrny medal w rzucie dyskiem[3]. Na mistrzostwach świata w 1993 w Stuttgarcie zajął 9. miejsce[12].

Delís sześciokrotnie poprawiał rekord Kuby w rzucie dyskiem, doprowadzając go do wyniku 71,06 m (21 maja 1983, Hawana)[13]. Jest to do tej pory rekord Kuby. Pięciokrotnie ustanawiał rekord Kuby w pchnięciu kulą do wyniku 19,89 m (7 marca 1982, Santiago de Cuba)[14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Luis Delís [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-12] (ang.).
  2. a b c Central American and Caribbean Championships (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2011-08-15] (ang.).
  3. a b c d Central American and Caribbean Games (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2011-08-15] (ang.).
  4. a b c Pan American Games [online], GBRAthletics [dostęp 2011-08-15] (ang.).
  5. Pan-American Games, San Juan, Puerto Rico 1979 [online], atfs.org, s. 16–17 [dostęp 2021-05-12] (ang.).
  6. a b c d 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF, s. 48 [dostęp 2021-05-12] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
  7. a b World Student Games (Universiade – Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2011-08-15] (ang.).
  8. Pan-American Games, Caracas, Venezuela 1983 [online], atfs.org, s. 9–10 [dostęp 2021-05-12] (ang.).
  9. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 189 [dostęp 2021-05-12] (ang.).
  10. Pan-American Games, Indianapolis, USA 1987 [online], atfs.org, s. 13 [dostęp 2021-05-12] (ang.).
  11. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 189–190 [dostęp 2021-05-12] (ang.).
  12. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 190 [dostęp 2021-05-12] (ang.).
  13. Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007, s. 127.
  14. Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007, s. 117.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]