Przejdź do zawartości

Liturgia św. Jakuba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Liturgia św. Jakuba

Boska Liturgia Świętego Jakuba, Brata Pańskiego – jeden ze wschodnich obrządków (rytów) sprawowania liturgii chrześcijańskiej, wywodzący się z Jerozolimy i przypisywany Apostołowi Jakubowi.

Liturgia świętego Jakuba ma swoje korzenie w zachodnio-syryjskiej rodzinie liturgicznej i była bazą do utworzenia ponad sześćdziesięciu anafor[1], a także kolejnych okazałych rodzin liturgicznych: rytu ormiańskiego i rytu bizantyjskiego[2].

Według tradycji autorem liturgii był św. Jakub Apostoł, pierwszy biskup Jerozolimy. Współcześni liturgiści czas powstania liturgii szacują na przełomie IV i V wieku, z wykorzystaniem niektórych modlitw i gestów pochodzących z czasów apostolskich. Obecnie liturgia św. Jakuba jest odprawiana 5 listopada, w dzień pamięci św. Apostoła Jakuba. W latach 90. XX wieku wznowiono odprawianie tej liturgii w Polsce[3].

Do najbardziej znanych rytów, zbudowanych na anaforze świętego Jakuba, zalicza się Liturgię św. Bazylego Wielkiego i Liturgię św. Jana Chryzostoma[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bronisław Mokrzycki, Droga chrześcijańskiego wtajemniczenia, Warszawa 1983, s. 480.
  2. Bronisław Mokrzycki, Droga chrześcijańskiego wtajemniczenia, Warszawa 1983, ss. 480-492.
  3. Dawna liturgia św. Jakuba Apostoła w prawosławnej katedrze
  4. Bronisław Mokrzycki, Droga chrześcijańskiego wtajemniczenia, Warszawa 1983, s. 481.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]