Leszek Szuman
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
astrolog, tłumacz, ekonomista |
| Alma Mater |
uczelnia ekonomiczna w Berlinie |
Leszek Szuman (ur. 18 listopada 1903 w Poznaniu, zm. 13 czerwca 1986[a] w Szczecinie)[3] – polski astrolog, tłumacz, ekonomista, pionier Szczecina[b].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Okres przedwojenny
[edytuj | edytuj kod]Rodzina Leszka Szumana pochodziła z Wielkopolski (rodzina Schumanów, która swoje nazwisko spolszczyła w czasie zaborów). Urodził się w Poznaniu (1903). W roku 1925 skończył poznańskie Gimnazjum Klasyczne (zob. Liceum Ogólnokształcące św. Marii Magdaleny w Poznaniu). Początkowo pracował w urzędzie celnym i był komiwojażerem w przedstawicielstwie firmy Alfa Laval. Zarządzał tartakiem, młynem i żwirownią, które zakupiła matka po śmierci ojca w 1914 roku[2].
W latach 1930–1935 przebywał w Argentynie i Urugwaju jako pracownik polskiego poselstwa (zob. Polonia i Polacy oraz historia Polonii w Argentynie, Polonia urugwajska), gdzie intensywnie uczył się języka hiszpańskiego i napisał pierwsze horoskopy[2].
Po powrocie do Poznania (1935) opublikował cykl artykułów prasowych na temat Gran Chaco i inne wspomnienia z Ameryki Południowej. Opracował i wydał własnym nakładem podręcznik dotyczący reklamy. Jako specjalista w tej dziedzinie został zatrudniony w warszawskich przedstawicielstwach firm Philips i Renault[2].
Przed wybuchem wojny ukończył studia ekonomiczne w Berlinie[2].
1939–1945
[edytuj | edytuj kod]W czasie okupacji był krupierem w kasynie, a następnie pracownikiem wydziału żywienia i rolnictwa w urzędzie gubernatora GG[2].
Okres powojenny
[edytuj | edytuj kod]Po zakończeniu wojny (prawdopodobnie po 31 grudnia 1945[4]) zamieszkał w Szczecinie przy ul. Marii Skłodowskiej-Curie (Pogodno)[c]. Zajmował się dystrybucją kruszywa, wydobywanego w okolicy Bielinka[5] oraz tłumaczeniami – był tłumaczem przysięgłym z języka niemieckiego i hiszpańskiego (łącznie znał siedem języków obcych, w tym niektóre narzecza afrykańskie)[2].
Zmarł 13 czerwca 1986[1] (według innych źródeł 12 czerwca 1987[2]) w Szczecinie. Został pochowany na szczecińskim cmentarzu Centralnym[1].
Ezoteryka
[edytuj | edytuj kod]Zainteresował się ezoteryką prawdopodobnie już w dzieciństwie, m.in. pod wpływem matki (próbowała stosować wahadło radiestezyjne), innych członków najbliższej rodziny oraz dr. med. Alfreda Kalacińskiego z Poznania (popularnego astrologa w latach 30. XX w.). Poważnie traktował objawienia fatimskie oraz przepowiednie takich mistyków, jak Nostradamus i Edgar Cayce, jednak był świadomy, że wielu współczesnych ludzi tego nie akceptuje (podobnie jak medycyny ludowej lub homeopatii). Astrologię i parapsychologię przedstawiał jako odgałęzienia psychologii[2].
Został jednym z najbardziej znanych polskich astrologów i parapsychologów – jego opinie i publikacje były często cytowane i omawiane[6], m.in. w książce Jerzego Banachowicza pt. Przepowiednie roku 2012. Koniec świata czy nowy początek (2010)[7]. Opracował ponad 8 tysięcy horoskopów i prognoz politycznych. Współpracował też z Milicją Obywatelską przy wykrywaniu zbrodni i poszukiwaniu zaginionych. Napisał kilka bardzo popularnych książek (część opracowań została zachowana w formie maszynopisów). W 1982 roku został współzałożycielem Pomorskiego Towarzystwa Parapsychotronicznego i jego pierwszym prezesem[2].
Jednym z jego uczniów jest Leszek Weres[2].
- Publikacje (wybór)[2]
- 1982 – Astrologia i polityka, Krajowa Agencja Wydawnicza, Gorzowski Klub Miłośników Fantastyki Naukowej, Gorzów Wielkopolski
- 1982 – Życie po śmierci, Wyd. Różdżkarz
- 1991 – W kręgu znaków zodiaku, Wyd. Merkuriusz, Warszawa (Seria: Księga Wróżb i Przepowiedni)
- 1992 – Przepowiednie i proroctwa, Wyd. Różdżkarz
- Radiestezja, geotronika, biotronika, psychotronika 2'82: ochrona i kształtowanie środowiska człowieka obowiązkiem narodowym i zadaniem społecznym[8]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Data śmierci według wyszukiwarki miejsca pochówku[1]. Według innych źródeł zmarł 12 czerwca 1987[2].
- ↑ Określenie według Encyklopedii Pomeranica.pl[2]. Nazwiska Szuman nie umieszczono na liście osób, które otrzymały tytuł Pioniera Miasta Szczecina od Rady Miasta[4].
- ↑ Sąsiadami Leszka Szumana byli m.in. Konstanty i Natalia Gałczyńscy (córka Kira) oraz Roman i Krystyna Łyczywkowie (dzieci: Włodzimierz, Lech, Ewa).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Leszek Szuman. [w:] Wyszukiwarka miejsca pochówku w Szczecinie [on-line]. Urząd Miasta Szczecin. [dostęp 2017-01-25].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Andrzej Androchowicz: Leszek Szuman. [w:] Encyklopedia Pomorza Zachodniego - pomeranica. pl [on-line]. Fundacja sedina.pl. [dostęp 2017-01-24].
- ↑ Leszek Szuman [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-11-28].
- ↑ a b Pionierzy Miasta Szczecin. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej UM Szczecin [on-line]. Urząd Miasta Szczecin. [dostęp 2017-01-25].
- ↑ Kopalnia Bielinek. [w:] Szczecińskie Kopalnie Surowców Mineralnych S.A; Galeria [on-line]. www.sksm.com.pl. [dostęp 2017-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-11)].
- ↑ Leszek Szuman About. [w:] Google książki [on-line]. [dostęp 2017-01-25].
- ↑ Leszek Szuman. W: Jerzy Banachowicz: Przepowiednie roku 2012: Koniec świata czy nowy początek. e-bookowo, 6 sty 2010, s. 129.
- ↑ Leszek Szuman: Radiestezja, geotronika, biotronika, psychotronika 2'82: ochrona i kształtowanie środowiska człowieka obowiązkiem narodowym i zadaniem społecznym (inf. bibl. w books.google). Centrala Usługowo-Wytwórcza „Różdżkarz”, 1991. ISSN 0239-6351.