Przejdź do zawartości

Laetare

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Laetare (łac. raduj się) – nazwa IV Niedzieli wielkiego postu w roku liturgicznym. W tym dniu kapłan może przybrać ornat koloru różowego. Nazwa pochodzi od pierwszych słów antyfony na wejście (dawniej zwanej introitem) tejże mszy: Laetare, Ierusalem... (Wesel się, Jeruzalem...). Kolor różowy to fiolet zmieszany z bielą, oznacza radość pośród pokuty, chwilę wytchnienia podczas utrapienia.

Tekst introitu

[edytuj | edytuj kod]

Lætáre, Ierúsalem, et convéntum fácite omnes qui dilígitis eam: gaudéte cum lætítia, qui in tristítia fuístis: ut exsultétis et satiémini ab ubéribus consolatiónis vestræ.

Lætátus sum in his quæ dicta sunt mihi: in domum Dómini íbimus.

Tłumaczenie na polski (dosłowne)

[edytuj | edytuj kod]

Wesel się, Jeruzalem! A wszyscy, którzy ją miłujecie, śpieszcie tu gromadnie. Cieszcie się i weselcie, którzyście się smucili, radujcie się i nasyćcie się z piersi pociechy waszej.

Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do domu Pańskiego.

Tłumaczenie na polski (oficjalne)

[edytuj | edytuj kod]

Raduj się, Jerozolimo, zbierzcie się wszyscy, którzy ją kochacie. Cieszcie się, wy, którzy byliście smutni, weselcie się i nasycajcie u źródła waszej pociechy.

Liturgia luterańska

[edytuj | edytuj kod]

4. Niedziela Postu (Pasyjna) nosi nazwę Laetare również w liturgii luterańskiej. Hasłem tygodnia jest werset wyjęty z Ewangelii św. Jana:

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, jeśli ziarnko pszeniczne, które wpadło do ziemi, nie obumrze, pojedynczym ziarnem zostaje; lecz jeśli obumrze, obfity owoc wydaje.

Ewangelia św. Jana 12,24, Biblia warszawska

Obowiązuje barwa liturgiczna fioletowa lub różowa. Psalmem tygodnia jest Psalm 84,6-13. Introitem są fragmenty wersetów Iz 66,10, Ps 84,6 i Ps 84,12. Graduale stanowi werset 19. Psalmu 94, antyfonę natomiast werset 11. Psalmu 84[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Międzykościelna Komisja Śpiewnikowa: Śpiewnik Ewangelicki. Wyd. II. Bielsko-Biała: Wydawnictwo "Augustana", 2008, s. 1393. ISBN 978-83-88941-88-7.