Wielkie Księstwo Ruskie
Wygląd
Na mapach: 50,45°N 30,52°E/50,450000 30,516667
(Przekierowano z Księstwo Ruskie)
1658–1659 | |||
| |||
Ustrój polityczny | |||
---|---|---|---|
Stolica | |||
Data powstania |
1658 | ||
Data likwidacji |
1659 | ||
Władca | |||
Powierzchnia |
ok. 250 000 km² | ||
Religia dominująca | |||
Rzeczpospolita Trojga Narodów w roku 1658 | |||
Położenie na mapie świata | |||
50,45°N 30,52°E/50,450000 30,516667 |
Wielkie Księstwo Ruskie (ukr. Велике Князівство Руське, Wełyke Kniaziwstwo Ruśke[1]) – państwo obejmujące ziemie dzisiejszej środkowej Ukrainy, istniejące od września 1658 do 1659 r.
Wielkie Księstwo Ruskie zostało utworzone na mocy unii hadziackiej pomiędzy Rzecząpospolitą a Kozackim Wojskiem Zaporoskim, z ziem województw: kijowskiego, bracławskiego i czernihowskiego. Województwa te zostały wyodrębnione już w 1649 r., na podstawie Ugody zborowskiej[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Grody Czerwieńskie
- Korona Królestwa Polskiego
- Rzeczpospolita Trojga Narodów
- ugoda cudnowska
- unia hadziacka
- Wielkie Księstwo Litewskie
- województwo ruskie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ ВЕЛИКЕ КНЯЗІВСТВО РУСЬКЕ Циклоп – енциклопедії та словники.
- ↑ W czerwcu 1648 Tuhaj Bej w rozmowie z więzionym przez siebie hetmanem Potockim powiedział, że jednym z celów Kozaków jest aby po Białą Cerkiew udzielne mieli i ograniczone państwo (list Jana Ulińskiego i Stanisława Jaskólskiego wysłany z Baru 9 czerwca 1648 r. do Podkanclerzego Leszczyńskiego, w: Księga pamiętnicza Jakuba Michałowskiego, wojskiego lubelskiego a późniéj kasztelana bieckiego wyd. Antoni Zygmunt Helcel, Kraków 1864, Dok nr 18, s. 39). Rok później Jakub Śmiarowski, poseł Rzeczypospolitej do Chmielnickiego donosił, że Wojsko Zaporoskie przy udzielnym Księstwie Ruskim, jeżeli przyjdzie do zgody, ma się wolą koniecznie zasadzić, i co postanowi, żeby mu król poprzysiągł (Olszewskiego, Kozaka Pana Śmiarowskiego relacya sekretna około 25 maja 1649, tamże, Dok nr 115, s. 396n, p. też Punkta sekretney relaciey tego z listem Chmielnickiego przyjechał, w: Ojczyste spominki w pismach do dziejów dawnéj Polski, diaryusze, relacye, pamiętniki i.t.p., zebrał Ambroży Grabowski, Kraków 1845, t. 2, s. 36n, pisownia uwspółcześniona).
Bibliografia, literatura, linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Piotr Kroll Od ugody hadziackiej do Cudnowa. Kozaczyzna między Rzecząpospolitą a Moskwą w latach 1658–1660, Warszawa 2008, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, ISBN 978-83-235-0496-2.
- Janusz Tazbir, Jak Polska Ukrainę straciła w Polityka 4 listopada 2009;
- HADZIACZ
- HERBY ZIEMSKIE RZECZYPOSPOLITEJ. republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-03)].
- Stosunki polsko-rosyjskie w XVI i XVII wieku. historia.terramail.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-20)].
- Rzeczypospolita wobec idei odnowienia unii hadziackiej w latach 1660–1682. studiapolskoukrainskie.uw.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-24)].
- cyclop.com.ua ВЕЛИКЕ КНЯЗІВСТВО РУСЬКЕ
- gazeta.ua Великим Князівством Руським Україна побула півроку