Przejdź do zawartości

Koralowce czteropromienne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Koralowce czteropromienne
Rugosa
Milne-Edwards & Haime, 1850
Ilustracja
Grewingkia canadensis (z ordowiku)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

parzydełkowce

Gromada

koralowce

Podgromada

koralowce sześciopromienne

Rząd

koralowce czteropromienne

Synonimy
  • Tetracoralla

Koralowce czteropromienne, rugozy (Rugosa) – grupa paleozoicznych koralowców kolonijnych (kolonie masywne lub gałązkowe) albo osobniczych. Osobnicze mają kształt rogu lub cylindryczny. We wczesnym stadium rozwojowym powstają trzy pary septów. Pierwsza para to septum główne. Kolejno tworzą się następne dwie pary. Trzy pary septów dzielą kielich koralowca na sześć komór. Jednak dalsze septa tworzą się tylko w czterech komorach. Dlatego nazywa się je koralowcami czteropromiennymi.

Rugozy znane są od ordowiku do późnego permu. Swój rozkwit osiągnęły w dewonie i wczesnym karbonie. Miały duże znaczenie skałotwórcze, stanowią ważny składnik dewońskich i karbońskich wapieni rafowych. W Polsce znane są między innymi z dewońskiej formacji skalskiej[1][2] oraz z karbonu Gałęzic w Górach Świętokrzyskich i Gór Sowich w Sudetach[3].

Rewizję taksonomiczną wszystkich rodzajów koralowców czteropromiennych przeprowadziła Dorothy Hill[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Maria Różkowska, Pachyphyllinae from the Middle Devonian of the Holy Cross Mts., „Acta Palaeontologica Polonica”, 1 (4), 1956, s. 271–330.
  2. A.T. Halamski i inni, The pre-Taghanic (Givetian, Middle Devonian) ecosystems of Miłoszów (Holy Cross Mts, Poland)., „Annales Societatis Geologorum Poloniae”, 92 (4), 2022, s. 323–379.
  3. Jerzy Fedorowski, Aulophyllidae (Tetracoralla) from the Upper Visean of Sudetes and Holy Cross Mountains, „Palaeontologia Polonica”, 24, s. 1–137.
  4. Dorothy Hill, Treatise on Invertebrate Paleontology. Part F, Coelenterata, Supplement 1: Rugosa and Tabulata, t. 1–2, Boulder, Colorado–Lawrence, Kansas: Geological Society of America & University of Kansas Press, 1981 (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • A. Chruszcz, H. Jurkiewicz, J. Małecki, Paleontologia ogólna (Kielce 2003)
  • D. Hill, Treatise on Invertebrate Paleontology: Rugosa and Tabulata (1981)
Streptelasma divaricans (Nicholson, 1875).