Przejdź do zawartości

Kościół katolicki w Irlandii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kościół katolicki w Irlandii – działający na terenie Republiki Irlandii i Irlandii Północnej Kościół katolicki związany ze Stolicą Apostolską. Posiada jedną administrację obejmującą całą wyspę, czyli teren dwóch państw, i podzielony jest na 4 archidiecezje i 22 diecezje. Jako katolicy deklaruje się około połowa mieszkańców Irlandii wobec 93% w roku 1979[1].

Św. Patryk, jeden z pierwszych misjonarzy katolickich w Irlandii

Historia

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Religia w Irlandii.

Początek chrześcijańskiej działalności misyjnej w Irlandii nastąpił w V wieku. Za jednego z najwcześniejszych czołowych misjonarzy uchodzi Święty Patryk, który w 450 r. założył opactwo w Armagh. Rozwój Kościoła opierał się na działalności mnichów oraz tworzonych przez nich klasztorów. W XII wieku utworzono sieć diecezjalną z prymasem w Armagh. W tym samym stuleciu rozpoczęły się najazdy rycerstwa angloromańskiego na wyspę. W końcu XV wieku królowie z dynastii Tudorów dokonali systematycznego podboju Irlandii. Po zerwaniu przez króla angielskiego Henryka VIII związków Kościoła z papieżem parlament irlandzki w Dublinie był zmuszony uznać monarchę za głowę Kościoła w Irlandii. Część duchowieństwa sprzeciwiała się temu aktowi, w tym arcybiskup Armagh George Cromer (zm. 1543). W latach 1534–1540 stracono ok. 100 opornych duchownych oraz zlikwidowano ok. 400 klasztorów. Odtąd Kościół katolicki działał w podziemiu[2].

Opór ludności katolickiej wobec panującego protestantyzmu przyjmował także postać zrywów zbrojnych, które były krwawo tłumione (np. w latach 1649–1650 przez wojska Olivera Cromwella). Dyskryminacja ludności katolickiej była jedną z ważnych przyczyn emigracji Irlandczyków, głównie do Ameryki Północnej. W 1829 r. katolicy uzyskali w Wielkiej Brytanii wolność religijną, a w 1867 r. Kościół anglikański przestał być religią panującą w Irlandii. Otworzyło to drogę do nieskrępowanego odrodzenia i rozwoju katolicyzmu irlandzkiego[3].

W 1921 r. powstało niepodległe państwo irlandzkie i episkopat poparł jego zaistnienie. Konstytucja z 1937 r. przyznała Kościołowi pozycję religii uprzywilejowanej (rozwiązanie to uchylono w referendum w 1972 r.). Państwo irlandzkie finansowało sieć szkół katolickich. Hierarchia katolicka optowała za całkowitym zakazem aborcji (do 2002 r. odbyło się 5 referendów w tej sprawie) i zakazem rozwodów (obowiązywał do 1995 r.). W 1979 r. odbyła się pielgrzymka papieża Jana Pawła II do Republiki Irlandii, podczas której wzywał do zakończenia konfliktu katolicko-protestanckiego w Irlandii Północnej, który w 1998 r. został zakończony tzw. porozumieniem wielkopiątkowym[4].

Na przełomie lat 80. i 90. XX wieku w Kościele zaczęto ujawniać przestępstwa seksualne na dużą skalę. Przyjmuje się, że skandale seksualne spowodowały gwałtowny spadek uczestnictwa wiernych we mszach z 90% w latach 70. i 81% (1990) do 44% (2005)[5]. W 2011 roku powstała akcja Baby Shoes Remember (pol. dziecięce buciki pamiętają) w ramach której na bramach i ogrodzeniach kościołów są zawieszane dziecięce buciki często przepasane czarnymi wstążkami w celu przypomnienia ofiar molestowania dzieci przez duchownych[6]. Irlandczycy zaczęli na niespotykaną wcześniej skalę odwracać się od Kościoła i podnosić głosy sprzeciwu i ostrej krytyki na każdą próbę przypomnienia wiernym o katolickiej etyce seksualnej i moralności. Ponad 2/3 Irlandczyków jest zdania, że Kościół zawiódł i utracił autorytet moralny. Kryzys zaufania do Kościoła w irlandzkim społeczeństwie był na tyle duży, że wpłynął na spadek liczby powołań kapłańskich i rezygnację z posługi wielu duchownych[7]. W 2017 tylko ok. 50% małżeństw zawieranych jest przed duchownymi (w 2001 było to 78%)[8].

W 2014 w miejscowości Tuam w prowadzonym w latach 1925–1961 przez zakonnice ze Zgromadzenia Matki Bożej Wspomożenia Wiernych ośrodku odkryto masowy, nieoznakowany grób blisko 800 dzieci (były to ciała od 35-tygodniowych płodów do 3-letnich dzieci)[9][10][11][12].

W sierpniu 2018 r. pielgrzymkę do Irlandii odbył papież Franciszek, w trakcie której wezwał katolików irlandzkich do uporania się ze zjawiskiem nadużyć seksualnych w Kościele[13].

Podział administracyjny

[edytuj | edytuj kod]

Kościół katolicki w Irlandii i Irlandii Północnej posiada następujące 4 archidiecezje i 22 diecezje[14]

Archidiecezja Armagh: Diecezja Clogher, Diecezja Derry, Diecezja Down-Connor, Diecezja Dromore, Diecezja Kilmore, Diecezja Meath, Diecezja Raphoe, Diecezja Ardagh i Clonmacnoise

Archidiecezja Cashel i Emly: Diecezja Cloyne, Diecezja Cork i Ross, Diecezja Kerry, Diecezja Killaloe, Diecezja Limerick, Diecezja Waterford i Lismore

Archidiecezja dublińska: Diecezja Ferns, Diecezja Kildare-Leighlin, Diecezja Ossory

Archidiecezja Tuam: Diecezja Achonry, Diecezja Clonfert, Diecezja Elphin, Diecezja Galway-Kilmacduagh, Diecezja Killala

Działalność edukacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Do Kościoła należy 90% wszystkich szkół w kraju, państwo opłaca większość kosztów prowadzenia tych placówek, a budynki, w których się znajdują są własnością kościelną. W związku z tym Kościół ma prawo określania ich „etosu”, co oznacza m.in. prawo decydowania o rekrutacji, w tym prawo odrzucania dzieci nieochrzczonych (tzw. „bariera chrztu”). Od września 2018 obowiązuje ustawa usuwająca prawo selekcji religijnej uczniów w szkołach finansowanych przez państwo[8].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. KAI: Abp Eamon Martin: Irlandia to kraj misyjny. deon.pl, 2018-08-18. [dostęp 2018-09-09].
  2. Tadeusz Jagodziński 2002 ↓, s. 72.
  3. Tadeusz Jagodziński 2002 ↓, s. 73.
  4. Tadeusz Jagodziński 2002 ↓, s. 74.
  5. Ireland church: Catholicism losing ground in Ireland (ang.) latimes.com [dostęp 2018-08-28]
  6. Dziecięce buciki na ogrodzeniach kościołów. Tak akcja Baby Shoes Remember przypomniała o ofiarach molestowanych przez duchownych. newsweek.pl, 2018-08-27. [dostęp 2018-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-17)].
  7. Kościół z piekła rodem wp.pl [dostęp 2018-08-28]
  8. a b Paul Hannon, Irlandia odwraca się od Kościoła, ale od katolickiej edukacji jest trudniej, „The Wall Street Journal. Gazeta Wyborcza” sobota–niedziela 15–16 września 2018, s. 5.
  9. Piekło w irlandzkim Kościele. Masowy grób na terenie prowadzonym przez zakonnice. polityka.pl, 4 marca 2017. [dostęp 2019-06-16].
  10. Tuam babies: Excavation of children's mass grave to begin in 2019. bbc.co.uk, 29 grudnia 2018. [dostęp 2021-01-05].
  11. Tuam babies: Church must address 'shameful chapter'. bbc.co.uk, 27 sierpnia 2018. [dostęp 2021-01-05].
  12. Tuam babies: 'Significant quantities' of human remains discovered. bbc.co.uk, 4 marca 2017. [dostęp 2021-01-05].
  13. Jedna z najtrudniejszych pielgrzymek zakończona. "Pojednanie z ofiarami" tvn24.pl [dostęp 2018-08-27]
  14. Catholic Church in Ireland (ang.) gcatholic.org [dostęp 2018-08-29]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tadeusz Jagodziński: Religia. Encyklopedia PWN (hasło: „Irlandia”). T. 5. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002.