Przejdź do zawartości

Kenny Burrell

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kenny Burell
Ilustracja
Kenny Burrell (Buffalo, 1977)
Imię i nazwisko

Kenneth Earl Burrell

Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1931
Detroit

Instrumenty

gitara, banjo

Gatunki

jazz, blues

Zawód

muzyk

Wydawnictwo

Blue Note, Prestige, Fantasy, Verve

Powiązania

Oscar Peterson, John Coltrane, Jimmy Smith

Kenneth Earl „Kenny” Burrell (ur. 31 lipca 1931 w Detroit)[1] – amerykański gitarzysta jazzowy. Uczył się gry, czerpiąc wzory od Charliego Christiana, Django Reinhardta, i Wesa Montgomery'ego. M.in. na nim wzorował się Jimi Hendrix[2].

W 2005 otrzymał nagrodę NEA Jazz Masters Award[3].

Wybrana dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1956: Introducing Kenny Burrell (Blue Note)
  • 1957: All Day Long (Prestige)
  • 1958: Kenny Burrell and John Coltrane (Prestige)
  • 1958: Blue Lights (Blue Note)
  • 1959: On View At The Five Spot Cafe (Blue Note)
  • 1962: Bluesy Burrell (Moodsville)
  • 1963: Midnight Blue (Blue Note)
  • 1964: Guitar Forms (Verve)
  • 1966: Have Yourself a Soulful Little Christmas (Cadet Records)
  • 1971: God Bless the Child (CTI Records)
  • 1972: 'Round Midnight (Fantasy)
  • 1975–1977 Ellington Is Forever (Fantasy)
  • 1992: 12-15-78 (32 Jazz)
  • 2001: Lucky So and So (Concord Jazz)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kenny Burrell na stronie allmusic.com. allmusic.com. [dostęp 2011-06-02]. (ang.).
  2. Kurt Loder, Voodoo Child: The Jimi Hendrix Collection, wyd. 2CD, książeczka, MCA Records, Experience Hendrix, 2001 (ang.).
  3. NEA Jazz Masters – Kenny Burrell [online] [dostęp 2014-07-06] (ang.).