Przejdź do zawartości

Katalizatory Zieglera-Natty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Katalizatory Zieglera-Natty – mieszaniny różnych związków chemicznych stosowanych jako heterofazowe katalizatory stereoselektywnej polimeryzacji olefin.

Dwa najpopularniejsze tego rodzaju katalizatory to:

  • TiCl3 x [AlCl(C2H5)2]2
  • AlCl3 x (Cp)2TiCl2

Pierwszy z tych katalizatorów został opracowany w 1953 roku przez Karla Zieglera do otrzymywania niskociśnieniowego polietylenu; przy pomocy drugiego kilka lat później zespół Giulia Natty otrzymał po raz pierwszy regularny, izotaktyczny polipropylen.

Ziegler i niezależnie od niego Natta eksperymentowali z wieloma katalizatorami, które były mieszaninami nieorganicznych halogenków glinu, cynku, magnezu, tytanu, wanadu lub chromu oraz związków metaloorganicznych.

Karl Ziegler i Giulio Natta otrzymali za badania nad katalizatorami polimeryzacji olefin Nagrodę Nobla z chemii w 1963 roku.

Literatura

[edytuj | edytuj kod]
  • Krzysztof Szczegot: Kataliza Zieglera-Natty w polimeryzacji etylenu i alfa-olefin. Wydawnictwo Naukowe WSP, Opole 1992.