Przejdź do zawartości

Kasztanowiec czerwony

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kasztanowiec czerwony
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

mydleńcowce

Rodzina

mydleńcowate

Rodzaj

kasztanowiec

Gatunek

kasztanowiec czerwony

Nazwa systematyczna
Aesculus × carnea Hayne
Dendrol. Fl. 43. 1822 (Guimpel et al., Abbild. fremd. Holzart. 25, t. 22. 1821?)

Kasztanowiec czerwony (Aesculus × carnea) – mieszaniec dwóch gatunków kasztanowca: europejskiego Aesculus hippocastanum i pochodzącego z Ameryki kasztanowca krwistego Aesculus pavia[3]. Powstał przypadkowo w Niemczech na początku XIX wieku[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Od swego europejskiego rodzica różni się mniejszymi rozmiarami, liśćmi nieco skórzastymi, czerwoną barwą kwiatów, mniejszymi rozmiarami owoców prawie pozbawionymi kolców. Kwitnie też później od kasztanowca zwyczajnego i jest wrażliwszy na mróz[4]. Owoce są prawie bez kolców, ale zawiązują się bardzo rzadko[3]. Jesienią przed opadnięciem liście są wyblakłozielone lub zbrązowiałe. Jest bardziej odporny na szrotówka kasztanowcowiaczka.

Kwiaty
Karminowe we wzniesionych wiechach.
Liście
Mniejsze, ciemniejsze i sztywniejsze od liści kasztanowca zwyczajnego. Pojedynczy listek osiąga 8–15 cm długości i jest eliptyczny.
Owoce
Gładkie lub słabo kolczaste.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Jest uprawiany jako roślina ozdobna. Mimo że jest mieszańcem, udaje się go wyhodować przez wysiew nasion[4]. Nadaje się do parków, alei i dużych ogrodów. Do obfitego kwitnienia wymaga słonecznego miejsca, głębokiej i żyznej gleby[3]. Uprawiane jest kilka kultywarów, np. ‘Brioti’ o ciemnoczerwonych kwiatach[3].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-03] (ang.).
  3. a b c d Joachim Mayer, Heinz-Werner Schwegler: Wielki atlas drzew i krzewów. Oficyna Wyd. „Delta W-Z”. ISBN 978-83-7175-627-6.
  4. a b c Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.