Karabin maszynowy St Etienne Mle 1907
_MG_untersuchend.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy | |
| Produkcja |
1907 – ?? |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
8 mm |
| Nabój | |
| Taśma nabojowa |
sztywna, 24 lub 30 nab.[1] |
| Wymiary | |
| Długość |
1180 mm[1] |
| Długość lufy |
710 mm[1] |
| Masa | |
| broni |
~51 kg (na podstawie) |
| karabinu właściwego |
25,73 kg[1] |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
700 m/s[1] |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
500 strz./min[1] |
Karabin maszynowy St Etienne Mle 1907 (fr. Mitrailleuse St Etienne Mle 1907) – francuski ciężki karabin maszynowy.
Historia konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]
Na początku XX wieku większość armii europejskich dysponowała niewielką ilością karabinów maszynowych które były wtedy traktowane jako broń eksperymentalna. Najczęściej kupowane były produkowane w Wielkiej Brytanii karabiny maszynowe Maxima. Do nielicznych krajów które nie zakupiły ckm-ów w fabryce Maxima należała Francja. W tym czasie armia francuska walczyła głównie w północnej Afryce gdzie woda niezbędna do chłodzenia lufy w ckmie Maxima była trudno dostępna.
Rozwiązaniem był karabin maszynowy z lufą chłodzoną powietrzem. Taka konstrukcja powstała w latach 90. XIX wieku w firmie Hotchkiss (założonej przez Benjamina Hotchkissa). Skonstruowany w tej firmie karabin maszynowy początkowo nie wzbudził większego zainteresowania armii francuskiej. Przełomem była wojna rosyjsko-japońska w czasie której z dużym powodzeniem ckmu Hotchkiss użyła armia japońska. Jednak rząd francuski uznał, że lepszym wyjściem niż kupno broni w prywatnej firmie Hotchkissa będzie skonstruowanie wzorowanego na nim kaemu w rządowym arsenale w Saint-Étienne.
Prace nad nowym karabinem zakończono w 1907 roku i w tym samym roku wprowadzono go do uzbrojenia jako Mitrailleuse Mle 1907. Podobnie jak w przypadku innych prób skopiowania opatentowanej konstrukcji karabin maszynowy Mle 1907 okazał się jedną z najgorszych konstrukcji broni maszynowej. Konieczność ominięcia zastrzeżeń patentowych Hotchkissa spowodowała znaczne skomplikowanie konstrukcji. Dodatkowo konstruktorzy z Saint-Étienne wyposażyli karabin maszynowy Mle 1907 w skomplikowany mechanizm służący do regulowania szybkostrzelności[1] (w praktyce całkowicie nieprzydatny, a będący dodatkowym źródłem zacięć).
Eksploatacja Mle 1907 szybko wykazała wszystkie braki tej konstrukcji, a po wybuchu pierwszej wojny światowej armia potrzebowała broni niezawodnej i łatwej w produkcji[1]. W efekcie w 1914 roku podjęto decyzję o wprowadzeniu do uzbrojenia nowej wersji ckmu Hotchkissa oznaczonej jako Mitrailleuse Mle 14.
Początkowo oba cekaemy były produkowane i eksploatowane równocześnie. Próbowano nawet modernizować Mle 1907 dostosowując go do zasilania z taśmy giętkiej o pojemności 250 naboi ale okazało się, że zwiększenie szybkostrzelności praktycznej skutkuje przegrzaniem broni i powrócono do zasilania taśmą sztywną o pojemności 24 lub 30 naboi.
Wraz ze zwiększaniem produkcji ckmu Mle 14 produkcję Mle 1907 ograniczano. Po roku 1916 wycofano Mitrailleuse Mle 1907 z uzbrojenia armii francuskiej. Wycofane z uzbrojenia ckmy przekazano armii włoskiej która wycofała je z uzbrojenia zaraz po zakończeniu wojny w 1918 roku.