Przejdź do zawartości

KDU-414

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
KDU-414
Ilustracja
Kraj pochodzenia

 ZSRR

Projektant

KBKhM

Wykorzystanie

Mars 1, Venera 1, Zond 2, Zond 3

Pierwszy lot

1960

Ostatni lot

1974

Osiągi
Siła ciągu w próżni

1,96 kN

Impuls właściwy w próżni

272 sekund

Maks. czas działania

40 sekund

Parametry
Ciśnienie w komorze

11,80 barów

Stosunek ciągu do masy

3.27

Wymiary
Długość

1,02 metrów

Średnica

0,74 metra

Masa

61 kilogramów

KDU-414 (ros. Корректирующая Двигательная Установка) – silnik rakietowy napędzany na paliwo ciekłe, opracowany i wyprodukowany przez KBKhm[1]. Od 1960 roku zasilał kilka bezzałogowych radzieckich statków kosmicznych, w tym sondy kosmiczne Mars 1, Venera 1, Zond 2 i Zond 3[2].

Sam KDU-414 składa się z silnika rakietowego na paliwo ciekłe o nazwie „S5.19” oraz stożkowej osłony termicznej, w której umieszczony jest zbiornik paliwa[3]. Zbiornik ten jest podzielony na dwie oddzielne komory, które są wypełnione dimetylohydrazyną i utleniaczem składającym się z połączenia HNO3 i NO2[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Brian Harvey: Russian Planetary Exploration: History, Development, Legacy and Prospects. Springer Verlag, Praxis Publishing Ltd., 2007. ISBN 978-0387463438. (ang.).
  2. V. P. Gluschko: Kosmonavtika Entsiklopediya - Cosmonautic Encyclopedia. Moscow: 1985, s. 159. (ang.).
  3. Inventing The Interplanetary Probe [online], mentallandscape.com [dostęp 2024-04-09] (ang.).
  4. KDU-414 [online], www.astronautix.com [dostęp 2024-04-09] (ang.).