Juliformia

	Juliformia
	Attems, 1926
	Okres istnienia: dewon–dziś PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q
	; Sagmatostreptus strongylopygus
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	wije
Gromada	dwuparce
Podgromada	Chilognatha
Infragromada	Helminthomorpha
(bez rangi)	Eugnatha
Nadrząd	Juliformia
Synonimy
	Opisthospermophora Verhoeff, 1900;
	Opisthospermophora Verhoeff, 1900;

Juliformia – nadrząd wijów z gromady dwuparców i podgromady Chilognatha.

Dwuparce te mają długie, walcowate ciało. Ich collum zachodzi częściowo na głowę jak i na drugi pierścień tułowia^[1]^[2]. Tergity są pozbawione podłużnego rowka grzbietowego, a sternity są zlane z pleurotergitami, przy czym miejsce łączenia zaznaczone jest szwem. Nie występują u nich narządy Tömösváry’ego^[2]. Występują gruczoły obronne wytwarzające wydzielinę zawierającą benzochinon^[1]^[2]. U samców odnóża ósmej i dziewiątej pary przekształcone są w gonopody. Obecność na plemnikach pseudoperforatorium uchodzi za apomorfię grupy^[2].

Krocionogi te rozsiedlone są kosmopolitycznie. Występują na wszystkich kontynentach oprócz Antarktydy, a także na licznych wyspach, również oceanicznych. W Islandii przekraczają swym zasięgiem północne koło podbiegunowe^[3].

Takson ten wprowadzony został w 1926 przez Carla Attemsa^[4]. Dzieli się go na 3 rzędy^[2]^[1]:

Julida Brandt, 1833 – krocionogi właściwe
Spirobolida Cook, 1895
Spirostreptida Brandt, 1833

Ponadto zalicza się doń znane z dewonu i karbonu Xyloiuloidea o niepewnej przynależności do podrzędu^[5].

Według analiz Enghoffa z 1984 oraz morfologicznej Regiera i innych z 2005 Juliformia są monofiletyczne^[6]^[7].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Jolanta Wytwer: gromada: dwuparce – Diplopoda. W: Zoologia t. 2 Stawonogi cz. 2 Tchawkodyszne. Czesław Błaszak (red.). Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 29–52.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Descriptions and putative apomorphies of millipede clades. [w:] Milli-PEET: Millipede Systematics [on-line]. Field Museum of Natural History, 26 września 2006. [dostęp 2017-10-10].
↑ Rowland M. Shelley, Sergei I. Golovatch. Atlas of myriapod biogeography. I. Indigenous ordinal and supra-ordinal distributions in the Diplopoda: Perspectives on taxon origins and ages, and a hypothesis on the origin and early evolution of the class. „Insecta Mundi”. 158, s. 1–134, 2011.
↑ WilliamW. Shear WilliamW., Class Diplopoda de Blainville in Gervais, 1844, [w:] Animal biodiversity: An outline of higher-level classification and survey of taxonomic richness, „Zootaxa”, 3148, 2011, s. 159–164 [dostęp 2017-10-11] .
↑ Heather M. Wilson. Juliformian millipedes from the lower Devonian of Euramerica: implications for the timing of millipede cladogenesis in the Paleozoic. „Journal of Paleontology”. 80 (4), s. 638–649, 2006. DOI: [638:JMFTLD2.0.CO;2. 10.1666/0022-3360(2006)80[638:JMFTLD]2.0.CO;2.].
↑ H. Enghoff. Phylogeny of millipedes-a cladistic analysis. „Zeitschrift für Zoologische Systematik und Evolutionsforschung”. 22 (1), s. 8-26, 1984.
↑ J.C. Regier, H.M. Wilson, J.W. Shultz. Phylogenetic analysis of Myriapoda using three nuclear protein-coding genes. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 34, s. 147-158, 2005.

[Blaszak-1] Jolanta Wytwer: gromada: dwuparce – Diplopoda. W: Zoologia t. 2 Stawonogi cz. 2 Tchawkodyszne. Czesław Błaszak (red.). Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 29–52.

[apo-2] Descriptions and putative apomorphies of millipede clades. [w:] Milli-PEET: Millipede Systematics [on-line]. Field Museum of Natural History, 26 września 2006. [dostęp 2017-10-10].

[Shelley-3] Rowland M. Shelley, Sergei I. Golovatch. Atlas of myriapod biogeography. I. Indigenous ordinal and supra-ordinal distributions in the Diplopoda: Perspectives on taxon origins and ages, and a hypothesis on the origin and early evolution of the class. „Insecta Mundi”. 158, s. 1–134, 2011.

[tax-4] WilliamW. Shear WilliamW., Class Diplopoda de Blainville in Gervais, 1844, [w:] Animal biodiversity: An outline of higher-level classification and survey of taxonomic richness, „Zootaxa”, 3148, 2011, s. 159–164 [dostęp 2017-10-11] .

[Wilson-5] Heather M. Wilson. Juliformian millipedes from the lower Devonian of Euramerica: implications for the timing of millipede cladogenesis in the Paleozoic. „Journal of Paleontology”. 80 (4), s. 638–649, 2006. DOI: [638:JMFTLD2.0.CO;2. 10.1666/0022-3360(2006)80[638:JMFTLD]2.0.CO;2.].

[Enghoff-6] H. Enghoff. Phylogeny of millipedes-a cladistic analysis. „Zeitschrift für Zoologische Systematik und Evolutionsforschung”. 22 (1), s. 8-26, 1984.

[Regier-7] J.C. Regier, H.M. Wilson, J.W. Shultz. Phylogenetic analysis of Myriapoda using three nuclear protein-coding genes. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 34, s. 147-158, 2005.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]