Jerzy Bafia

Jerzy Bafia
Data i miejsce urodzenia	5 maja 1926 ; Płociczno
Data i miejsce śmierci	4 lipca 1991 ; Warszawa
	Minister sprawiedliwości
Okres	od 27 marca 1976; do 12 czerwca 1981
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Włodzimierz Berutowicz
Następca	Sylwester Zawadzki
	Pierwszy prezes Sądu Najwyższego
Okres	od 21 stycznia 1972; do 1 kwietnia 1976
Poprzednik	Zbigniew Resich
Następca	Włodzimierz Berutowicz
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jerzy Mieczysław Bafia (ur. 5 maja 1926 w Płocicznie, zm. 4 lipca 1991 w Warszawie) – polski prawnik, polityk, profesor nauk prawnych, szef Kancelarii Sejmu (1969–1972), pierwszy prezes Sądu Najwyższego (1972–1976), minister sprawiedliwości (1976–1981), poseł na Sejm PRL VI i VII kadencji.

Życiorys

Kariera prawnicza

W 1950 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego^[1], po czym do 1953 był asystentem na tej uczelni, a następnie do 1954 adiunktem w Wyższej Szkole Prawniczej im. Teodora Duracza. Po 1950 został sędzią Sądu Powiatowego w Krakowie, później awansował do tamtejszego Sądu Wojewódzkiego, następnie został prezesem Sądu Wojewódzkiego w Warszawie. Oficjalnie w 1954 delegowany do Sądu Najwyższego, w rzeczywistości już rok wcześniej orzekał w tajnej sekcji Sądu Najwyższego wydającej m.in. wyroki śmierci wobec przeciwników politycznych władzy komunistycznej. W 1955 został skierowany do pracy w Ministerstwie Sprawiedliwości, gdzie od 1958 do 1969 pełnił funkcję dyrektora departamentu prawno-organizacyjnego^[2]. Ponadto w latach 1955–1966 był adiunktem i docentem na Wydziale Prawa UW, następnie pracował na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach (do 1969 jako kierownik Zakładu Prawa Karnego, potem do 1970 jako dziekan Wydziału Prawa). W 1963 został sekretarzem generalnym Zrzeszenia Prawników Polskich, zasiadał w Międzynarodowym Stowarzyszeniu Prawa Karnego, w 1970 wiceprezydentem Międzynarodowego Zrzeszenia Prawników Demokratów^[3]. Od 1970 był także profesorem prawa na Uniwersytecie Warszawskim, w 1971 został kierownikiem tamtejszego Zakładu Kryminalistyki. W latach 1972–1976 był pierwszym prezesem Sądu Najwyższego.

Autor komentarza do Kodeksu karnego z 1969 oraz innych publikacji, publikowanych m.in. w Wydawnictwie Prawniczym.

Działalność polityczna

W kwietniu 1945 przystąpił do Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, z którą w lipcu 1948 wszedł w skład Związku Młodzieży Polskiej^[3] (działał w nim do 1953). Od maja 1954 pełnił przez rok funkcję I sekretarza Podstawowej Organizacji Partyjnej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Sądzie Najwyższym.

W latach 1969–1972 szef Kancelarii Sejmu, a następnie (w latach 1972–1980) poseł na Sejm PRL VI i VII kadencji. Od 1975 do 1981 zasiadał w Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR. Był delegatem na VII i VIII Zjazd partii. Od marca 1976 do czerwca 1981 minister sprawiedliwości w rządach Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha oraz Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego.

Rodzina i pochówek

Syn Franciszka i Marii, jego bratem był Lech Bafia.Jego żoną była Stanisława Bafia (1924–2008). Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 39C-10-6)^[4].

Ordery i odznaczenia

Order Sztandaru Pracy I klasy
Order Sztandaru Pracy II klasy
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi
Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954)^[5]^[3]
Wielka Złota Odznaka Honorowa na Wstędze za Zasługi dla Republiki Austrii (Austria, 1979)^[6]

Przypisy

↑ Jerzy Bafia, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-05-20] .
↑ MariaM. Stanowska MariaM., AdamA. Strzembosz AdamA., Sędziowie warszawscy w czasie próby 1981–1988, Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2005, s. 30, ISBN 83-89078-83-X, OCLC 69462861 .
↑ ^a ^b ^c Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2020-01-05].
↑ Lista pochowanych. Jerzy Bafia. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-03-29].
↑ M.P. z 1955 r. nr 22, poz. 213.
↑ Anfragebeantwortung des Bundeskanzlers. parlament.gv.at, 23 kwietnia 2012. s. 553. [dostęp 2014-12-07]. (niem.).

Bibliografia

Kto jest kim w Polsce 1989, Warszawa 1989
Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991
Informacje w BIP IPN

[1] Jerzy Bafia, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-05-20] .

[2] MariaM. Stanowska MariaM., AdamA. Strzembosz AdamA., Sędziowie warszawscy w czasie próby 1981–1988, Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2005, s. 30, ISBN 83-89078-83-X, OCLC 69462861 .

[BS-3] Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2020-01-05].

[4] Lista pochowanych. Jerzy Bafia. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-03-29].

[5] M.P. z 1955 r. nr 22, poz. 213.

[6] Anfragebeantwortung des Bundeskanzlers. parlament.gv.at, 23 kwietnia 2012. s. 553. [dostęp 2014-12-07]. (niem.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

II Rzeczpospolita (1917–1939)	Stanisław Pomian-Srzednicki (1917–1922) Franciszek Nowodworski (1922–1924) Władysław Seyda (1924–1929) Leon Supiński (1929–1939)
PRL (1945–1990)	Wacław Barcikowski (1945–1956) Jan Wasilkowski (1956–1967) Zbigniew Resich (1967–1972) Jerzy Bafia (1972–1976) Włodzimierz Berutowicz (1976–1987) Adam Łopatka (1987–1990)
III Rzeczpospolita (od 1990)	Adam Strzembosz (1990–1998) Lech Gardocki (1998–2010) Stanisław Dąbrowski (2010–2014) Małgorzata Gersdorf (2014–2020) Małgorzata Manowska (od 2020)