Jean de Brogny

Jean Fraczon de Brogny
	Kardynał biskup
Kraj działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	1342 ; Petit-Brogny
Data i miejsce śmierci	16 lutego 1426 ; Rzym
Miejsce pochówku	bazylika św. Piotra
	Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	1412-1415, 1417-1419 i 1419-1426
	Biskup Viviers
Okres sprawowania	1382-1391
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	12 lipca 1385; Klemens VII
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jean Fraczon de Brogny (ur. 1342 w Petit-Brogny – zm. 16 lutego 1426 w Rzymie) – francuski duchowny, kardynał okresu wielkiej schizmy zachodniej.

Życiorys

Pochodził z ubogiej rodziny. Studiował w Annecy, Genewie i Awinionie. W początkowym okresie schizmy popierał obediencję awiniońską. W 1382 został wybrany biskupem Viviers. W 1385 antypapież Klemens VII mianował go kardynałem prezbiterem S. Anastasia, a w 1391 wicekanclerzem Kościoła Rzymskiego. Uczestniczył w konklawe 1394, które wybrało antypapieża Benedykta XIII. W 1398 na krótko opuścił jego obediencję. Archiprezbiter św. Kolegium („awiniońskiego”) w maju 1404, rok później Benedykt XIII mianował go kardynałem biskupem suburbikarnej diecezji Ostia e Velletri. Działał na rzecz zakończenia schizmy. W 1408 ponownie porzucił obediencję awiniońską i wziął udział w Soborze w Pizie, za co został ekskomunikowany przez Benedykta XIII w październiku 1408. Brał udział w soborowym konklawe 1409. Wybrany wówczas Aleksander V potwierdził go na wszystkich zajmowanych stanowiskach. Przewodniczył konklawe 1410 i udzielił sakry biskupiej antypapieżowi Janowi XXIII. Został mianowany przez niego wicekamerlingiem oraz wieczystym administratorem archidiecezji Arles (1410-23). Dziekan Kolegium Kardynalskiego od 1412 (z przerwą 1415-17 i między czerwcem a grudniem 1419) Uczestniczył w Soborze w Konstancji, z racji wieku i zajmowanych funkcji przewodniczył jego obradom w początkowej fazie. Przewodniczył także konklawe 1417 (na którym był kandydatem do tiary) i konsekrował na biskupa papieża Marcina V. Pod koniec życia poprosił Marcina V o zgodę na rezygnację z purpury kardynalskiej i wycofanie się do diecezji Genewa. Papież nie wyraził na to zgody, jednak w grudniu 1423 mianował go administratorem diecezji genewskiej. Zmarł w Rzymie, jego szczątki w 1428 przeniesiono do katedry genewskiej.

Bibliografia

Lata 1130–1378	Wilhelm (1130–1137) Corrado Demetri (1137–1138) Gilles (1138–1139) Corrado Demetri (1139–1153) Imar (1153–1159) Gregorio Centu (1159–1162) Ubaldo de Lucca (1162–1181) Konrad von Wittelsbach (1181–1200) Ottaviano di Paoli (1200–1206) Pietro Gallocia (1206–1211) Giovanni di San Paolo (1211–1214) Niccolò de Romanis (1214–1218) Guido Papareschi (1218–1221) Ugolino Conti di Segni (1221–1227) Pelagio Galvani (1227–1230) Jean d’Abbeville (1230–1237) Jacques de Vitry (1237–1240) Romano Bonaventura (1240–1243) Rinaldo Conti di Jenne (1243–1254) Odon de Châteauroux (1254–1273) Jan z Toledo (1273–1275) Pedro Julião Reboli (1275–1276) Bertrand de Saint-Martin (1276–1278) Ordoño Alvares (1278–1285) Bentivenga da Bentivengi (1285–1289) Latino Malabranca Orsini (1289–1294) Gerardo Bianchi (1294–1302) Giovanni Boccamazza (1302–1309) Leonardo Patrasso (1309–1311) Giovanni Minio da Morrovalle (1311–1313) Niccolò Alberti (1313–1321) Berenger Fredol (1321–1323) Berenguer Fredol (1323) Guillaume Godin (1323–1336) Pierre Desprès (1336–1361) Élie Talleyrand de Périgord (1361–1364) Guy de Boulogne (1364–1373) Angelic de Grimoard (1373–1378)
Obediencja „rzymska”	Pietro Corsini (1378–1381) Philippe d’Alençon (1381–1397) Pileo di Prata (1397–1400) Angelo Acciaioli (1405–1408) Enrico Minutoli (1408) Antonio Correr (1408–1415)
Obediencja „awiniońska”	Angelic de Grimoard (1373–1388) Pietro Corsini (1388–1405) Gui de Malsec (1405–1408) Jean Flandrin (1408–1415)
Obediencja „pizańska”	Gui de Malsec (1409–1412) Jean de Brogny (1412–1415)
Lata 1415–1503	Angelo Correr (1415–1417) Jean de Brogny (1417–1419) Baldassare Cossa (1419) Jean de Brogny (1419–1426) Angelo d’Anna de Sommariva (1426–1428) Giordano Orsini (1428–1438) Antonio Correr (1438–1445) Pierre de Foix (1445–1449) Amadeusz Sabaudzki (1449–1451) Pierre de Foix (1451–1464) Bessarion (1464–1472) Guillaume d’Estouteville (1472–1483) Rodrigo Borgia (1483–1492) Oliviero Carafa (od 1492)
Lata od 1503	Oliviero Carafa (do 1511) Raffaele Sansoni Riario (1511–1521) Bernardino Lopez de Carvajal (1521–1523) Francesco Soderini (1523–1524) Niccolò Fieschi (1524) Alessandro Farnese (1524–1534) Giovanni Piccolomini (1535–1537) Giovanni Domenico de Cupis (1537–1553) Gian Pietro Carafa (1553–1555) Jean du Bellay (1555–1560) François de Tournon (1560–1562) Rodolfo Pio di Carpi (1562–1564) Francesco Pisani (1564–1570) Giovanni Girolamo Morone (1570–1580) Alessandro Farnese (1580–1589) Giovanni Antonio Serbelloni (1589–1591) Alfonso Gesualdo (1591–1603) Tolomeo Gallio (1603–1607) Domenico Pinelli (1607–1611) François de Joyeuse (1611–1615) Antonio Maria Galli (1615–1620) Antonio Maria Sauli (1620–1623) Francesco Maria Bourbon del Monte (1623–1626) Ottavio Bandini (1626–1629) Giovanni Battista Deti (1629–1630) Domenico Ginnasi (1630–1639) Carlo Emmanuele Pio (1639–1641) Marcello Lante della Rovere (1641–1652) Giulio Roma (1652) Carlo de’ Medici (1652–1666) Francesco Barberini (1666–1679) Cesare Facchinetti (1680–1683) Niccolò Albergati-Ludovisi (1683–1687) Alderano Cibo (1687–1700) Emmanuel–Theodose de la Tour d'Auvergne de Bouillon (1700–1715) Nicolò Acciaioli (1715–1719) Fulvio Astalli (1719–1721) Sebastiano Antonio Tanara (1721–1724) Francesco del Giudice (1724–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Francesco Pignatelli (1726–1734) Francesco Barberini (1734–1738) Pietro Ottoboni (1738–1740) Tommaso Ruffo (1740–1753) Pietro Luigi Carafa (1753–1755) Raniero d’Elci (1756–1761) Giuseppe Spinelli (1761–1763) Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini (1763–1774) Giovanni Francesco Albani (1774–1803) Henry Benedict Stuart (1803–1807) Leonardo Antonelli (1807–1811) Alessandro Mattei (1814–1820) Giulio Maria della Somaglia (1820–1830) Bartolomeo Pacca (1830–1844) Lodovico Micara (1844–1847) Vincenzo Macchi (1847–1860) Mario Mattei (1860–1870) Costantino Patrizi Naro (1870–1876) Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1877–1878) Camillo di Pietro (1878–1884) Carlo Sacconi (1884–1889) Raffaele Monaco La Valletta (1889–1896) Luigi Oreglia di Santo Stefano (1896–1913) Serafino Vannutelli (1914–1915) Vincenzo Vannutelli (1915–1930) Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (1930–1948) Francesco Marchetti Selvaggiani (1948–1951) Eugène Tisserant (1951–1972) Amleto Giovanni Cicognani (1972–1973) Luigi Traglia (1974–1977) Carlo Confalonieri (1977–1986) Agnelo Rossi (1986–1993) Bernardin Gantin (1993–2002) Joseph Ratzinger (2002–2005) Angelo Sodano (2005–2019) Giovanni Battista Re (od 2020)