Przejdź do zawartości

Jaxa (państwo)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Sewerin94 (dyskusja | edycje) o 21:41, 23 mar 2014. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{nazwa}}}
Stolica

Ałbazin

Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}
Chińskie wojska szturmujące Ałbazin w 1685 roku
XVIII-wieczna francuska mapa Chin sporządzona przez D’Anvillea, gdzie Ałbazin oznaczony jest jako Jaxa

Jaxa – państwo ze stolicą w dzisiejszym Ałbazinie, w guberni amurskiej stworzone w XVII wieku.

Nazwa

Nazwa państwa wywodziła się od nazwy drewnianej twierdzy Jaxa zbudowanej przez Nicefora Jaxę-Czernichowskiego na miejscu zniszczonego przez Chińczyków Ałbazina[1]. Według źródeł chińskich, jeszcze przed powstaniem Ałbazina miejsce nosiło nazwę zanotowaną w piśmie chińskim jako 雅克萨 (yakesa), od mandżurskiego terminu oznaczającego „półkolistą zatokę na podmytym brzegu rzeki”[2].

Historia

Założycielem i jedynym władcą był Nicefor Czernichowski, polski zesłaniec, rodem z Wołynia. W roku 1665 Czernichowski wraz z kozakami syberyjskimi zamordował Wawrzyńca Obuchowa, wojewodę ilimskiego. Zabójcy schronili się nad Amurem, na pograniczu ziem Tunguzów i Daurów, gdzie odbudowali opuszczoną warownię Ałbazino. Stworzono państwo, utrzymujące kontakty dyplomatyczne z Chinami. W 1685 Jaxa stała się częścią Chin.

Historię Jaxy opisał unicki mnich, opat Hermogenes. Do dziś w Ałbazinie znajduje się obraz Matki Boskiej Ałbazińskiej, przywiezionej tam przez Hermogenesa. Potomków Nicefora po kądzieli spotkał na Syberii autor biografii Traugutta, Marian Dubiecki.

Literatura

  • Marian Dubiecki, Obrazy i studia historyczne, Kraków 1884
  • Wojciech Sulewski, Konterfekty dziwnych Polaków, Iskry, Warszawa 1973
  1. Wojciech Sulewski, Konterfekty dziwnych Polaków, Iskry, Warszawa 1973
  2. 郭晔旻,雅克萨大捷:为1840年屈辱埋下伏笔,《文史参考》,10月下,2011/05/15; 雅克萨大捷比失败更糟糕:为1840年屈辱埋下伏笔, dostęp 22.10.2011

Bibliografia