Przejdź do zawartości

Jaskinia Nowoatońska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jaskinia Nowoatońska
Ilustracja
Wnętrze jaskini
Państwo

 Abchazja
 Gruzja

Położenie

w pobliżu miasta Nowy Aton

Długość

ok. 1900 m

Głębokość

186 m

Data odkrycia

1961

Odkrywca

Giwi Szałwowicz Smyr

Położenie na mapie Gruzji
Mapa konturowa Gruzji, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Nowoatońska”
Położenie na mapie Abchazji
Mapa konturowa Abchazji, w centrum znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Nowoatońska”
Ziemia43°05′26″N 40°48′36″E/43,090650 40,810008
Strona internetowa

Jaskinia Nowoatońska (abch. Афон Ҿыцтәи аҳаҧы, Afon Czyctłi ahapy; gruz. ახალი ათონის მღვიმე, Achali Atonis Mghwime; ros. Новоaфонская пещера, Nowoafonskaja pieszczera) – jaskinia krasowa pod Górą Iwierską w mieście Nowy Aton w Abchazji.

Jaskinia jest jedną z największych na świecie, o objętości 1,5 miliona metrów sześciennych. Głębokość jaskini sięga 186 m. Znajdujące się wewnątrz Jezioro Anatolija ma 25 m głębokości. Temperatura powietrza wynosi 10–13 °C, wilgotność około 100%.

W jaskini działa podziemna kolejka.

W pobliżu jaskini znajduje się cerkiew św. Szymona Apostoła, któremu przypisuje się pobyt w kompleksach jaskiń.

Jaskinię odkrył w 1961 roku Giwi Szałwowicz Smyr, mianowany w 2001 r. dyrektorem kompleksu. Od 1975 r. jaskinia jest dostępna do zwiedzania.

Komory

[edytuj | edytuj kod]

W skład kompleksu wchodzi 9 komór, z których 6 jest otwartych do zwiedzania, dwie do tego przygotowywane, a jedna zarezerwowana na badania naukowe. Nazwy komór:

  • Apsny,
  • Speleologów, największa – długość 260 m, wysokość 50 m, szerokość 75 m,
  • Narta,
  • Apsar, najwyższa – do 70 m,
  • Anakopia,
  • Iweria,
  • Ajucha,
  • im. Giwi Smyra,
  • komora do badań naukowych – bez nazwy

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Иллюстрированный атлас Абхазии. Wyd. 4. Издательство КОУП, 2012, s. 37, seria: Абхазия Туристическая. ISBN 978-5-9900651-7-8. (ros.).
  • Wybrzeże i Adżaria. W: Sławomir Adamczak: Gruzja, Armenia i Azerbejdżan. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2013, s. 240, seria: Praktyczny przewodnik. ISBN 978-83-7642-141-4.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]