James Dwight

James Dwight

Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	14 lipca 1852 Paryż
Data i miejsce śmierci	13 lipca 1917 Mattapoisett
Gra	praworęczna, jednoręczny backhand
Status profesjonalny	1887
Zakończenie kariery	1902
Gra pojedyncza
Wimbledon	SF (1885)
US Open	F (1883)
Gra podwójna
Wimbledon	SF (1884)
US Open	W (1882–1884, 1886, 1887)

James Dwight (ur. 14 lipca 1852 w Paryżu, zm. 13 lipca 1917 w Mattapoisett) – amerykański tenisista, pionier tenisa amerykańskiego, pięciokrotny zwycięzca mistrzostw USA w grze podwójnej, działacz sportowy.

Kariera tenisowa

Dwight, z wykształcenia lekarz po studiach na Harvardzie, nazywany jest "ojcem tenisa amerykańskiego". Niewykluczone, że to właśnie on jako pierwszy Amerykanin stoczył w kraju mecz tenisowy, kiedy rozegrał spotkanie z kuzynem Fredem Searsem w Nahant (Massachusetts) w 1874 roku. Dwa lata później zorganizował w Nahant turniej tenisowy i został jego zwycięzcą. Jego syn, Richard, również był lekarzem i tenisistą, aktywnym w życiu turniejowym do późnej starości.

W 1881 roku Dwight był w gronie założycieli federacji amerykańskiej (United States National Lawn Tennis Association), organizował pierwsze mistrzostwa USA (obecne US Open), wówczas na kortach trawiastych w Newport, a w 1900 roku zajmował się organizacją pierwszego spotkania o Puchar Davisa na kortach Longwood Cricket Club w Bostonie. Przez 21 lat pełnił funkcję prezydenta U.S. National Lawn Tennis Association, po raz pierwszy w latach 1882–1884, potem w latach 1894–1911.

Dwight odnosił sukcesy również jako tenisista. Po wprowadzeniu rankingu krajowego w 1885 roku przez dwa pierwsze lata zajmował pozycję wicelidera, za Richardem Searsem. W trzeciej edycji mistrzostw USA w 1883 roku doszedł do finału, w którym przegrał z Searsem. Dwight stworzył z Searsem udaną parę deblową, która triumfowała w mistrzostwach USA pięć razy, w 1882, 1883, 1884, 1886 i 1887 roku.

W 1884 roku Dwight był obok Searsa i A. L. Rivesa jednym z pierwszych amerykańskich reprezentantów na Wimbledonie. Para Dwight–Sears osiągnęła ponadto półfinał wimbledoński w deblu, przegrywając z Ernestem i Williamem Renshawami. W 1885 roku doszedł do półfinału turnieju, w którym przegrał z Herbertem Lawfordem.

W 1955 roku, jako jeden z pierwszych, został wpisany do międzynarodowej tenisowej galerii sławy.

Finały w turniejach wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (0–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	1883	U.S. National Championships, Newport	Trawiasta	Richard Sears	2:6, 0:6, 7:9

Gra podwójna (5–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1882	U.S. National Championships, Newport	Trawiasta	Richard Sears	Crawford Nightingale George Smith	6:2, 6:4, 6:4
Zwycięzca	2.	1883	U.S. National Championships, Newport	Trawiasta	Richard Sears	Arthur Newbold Alexander Van Rensselaer	6:0, 6:2, 6:2
Zwycięzca	3.	1884	U.S. National Championships, Newport	Trawiasta	Richard Sears	Walter Berry Alexander Van Rensselaer	6:4, 6:1, 8:10, 6:4
Zwycięzca	4.	1886	U.S. National Championships, Newport	Trawiasta	Richard Sears	Howard Taylor Godfrey Binley	7:5, 5:7, 7:5, 6:4
Zwycięzca	5.	1887	U.S. National Championships, Newport	Trawiasta	Richard Sears	Howard Taylor Henry Slocum	6:4, 3:6, 2:6, 6:3, 6:3

Bibliografia

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
• Profil na stronie International Tennis Hall of Fame