Język liturgiczny
Język liturgiczny (język religijny, język sakralny) – język, który używany jest jako język tekstów i ceremonii religijnych. Stosunek takiego języka do innych języków codziennego użytku jest różny w różnych kulturach. Niekiedy język taki jest używany w życiu codziennym (np. arabski wśród Arabów), ale często zdarza się, że jest on uznawany za element religii i stanowi język święty, którego użycie w życiu świeckim jest zabronione. Bardzo często uznaje się, że tylko w danym języku możliwe jest przekazanie prawdy objawionej w pismach religijnych (zobacz: święte księgi). Wiele języków liturgicznych to języki martwe, które przetrwały dzięki temu, że były używane w ceremoniach religijnych (np. łacina, hebrajski, gyyz).
| Język | Religia | wyznawcy w mln |
|---|---|---|
| arabski | islam | 900 |
| łacina | Kościół rzymskokatolicki¹ | 1100 |
| sanskryt klasyczny | hinduizm | 700 |
| język cerkiewnosłowiański | Kościoły greckokatolickie i prawosławne tradycji słowiańskiej⁴ | 216 |
| pali | buddyzm | 150 |
| gyyz | kościół etiopski | 20 |
| hebrajski klasyczny | judaizm | 20 |
| pendżabski | sikhizm | 15 |
| koptyjski | Kościoły koptyjskie² | 4 |
| gudźarati | zaratusztrianizm³ | 0,3 |
| język grabar | Kościoły ormiańskie | |
| syriacki | kościoły syriackie i asyryjskie | |
| lucumi | santeria |
¹ – Sobór watykański II zezwolił na sprawowanie liturgii w językach narodowych, natomiast łacina jest językiem urzędowym w Watykanie.
² – ostatnio również język arabski.
³ – gudźarati jest językiem liturgicznym jedynie części zaratusztrian (mieszkających w Indiach), jego znaczenie we wspólnocie nie jest również zbyt wielkie.
⁴ – również języki narodowe.