Inhibitory białka NS5A
Inhibitory białka NS5A – grupa wielofunkcyjnych organicznych związków chemicznych, blokujących białko NS5A, które jest niezbędne w procesie replikacji wirusa zapalenia wątroby typu C. Są stosowane w leczeniu wirusowego zapalenie wątroby wywołanego przez wirusa HCV.
Inbitory białka NS5A
[edytuj | edytuj kod]| Nazwa farmaceutyczna |
Skrót | Wzór chemiczny | Nazwa preparatu |
Inne składniki preparatu |
Wrażliwe genotypy wirusa |
|---|---|---|---|---|---|
| daklataswir[2] | DCV |  |
Daklinza | – | 1, 3, 4 |
| elbaswir[3] | EBR |  |
Zepatier | grazoprewir | 1a, 1b, 4 |
| ledypaswir[4] | LDV |  |
Harvoni | sofosbuwir | 1, 3, 4, 5, 6 |
| ombitaswir[5] | OBV |  |
Viekirax | parytaprewir i rytonawir |
1a, 1b, 4 |
| pibrentaswir[6] | PIB |  |
Maviret | glekaprewir | 1–6 |
| welpataswir[7] | VEL |  |
Epclusa | sofosbuwir | 1–6 |
Mechanizm działania
[edytuj | edytuj kod]
Fosfoproteina NS5A, składająca się z trzech domen, bierze udział w replikacji kwasów rybonukleinowych (RNA) wirusa zapalenia wątroby typu C, częściowo poprzez interakcję z wirusową polimerazą RNA zależną od RNA[8]. Leki z grupy inhibitorów białka NS5A wiążą się z pierwszą domeną tego białka, uniemożliwiając związanie się z nim wirusowego RNA[8].
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]Leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu C[1]. Terapia bezinterferonowa powinna być złożona z dwóch lub trzech leków – inhibitorów proteazy NS3, polimerazy NS5A i białka NS5B z ewentualnym uzupełnieniem o rybawirynę[1]. W populacji polskiej występują w przeważającej większości cztery genotypy wirusa (1b, 3, 4, 1a)[1].
Oporność na leki
[edytuj | edytuj kod]Substytucje warunkujące oporność (ang. resistance associated substitution, RAS) występują naturalnie u 10–50% nieleczonych osób zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C, a u tylko u 2,5% występują substytucje zwiększające oporność ponad stukrotnie[9]. W wyniku stosowania terapii skojarzonej co najmniej dwoma lekami przeciwwirusowymi odsetek nawrotów uprzednio nieleczonych pacjentów wynosi <5%[9][1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e
Waldemar Halota i inni, Rekomendacje Polskiej Grupy Ekspertów HCV dotyczące leczenia wirusowych zapaleń wątroby typu C w roku 2018, „Hepatologia” (18), 2018, s. 1-9, DOI: 10.5114/hepatologia.2018.75974 [dostęp 2019-01-11].
- ↑ Bristol-Myers Squibb Pharma EEIG, Daklinza 30 mg/60 mg tabletki powlekane. Charakterystyka Produktu Leczniczego [online], Europejska Agencja Leków [dostęp 2019-01-10].
- ↑ Merck Sharp & Dohme B.V., Zepatier 50 mg/100 mg tabletki powlekane. Charakterystyka Produktu Leczniczego [online], Europejska Agencja Leków [dostęp 2019-01-10].
- ↑ Gilead Sciences International Ltd., Harvoni 90 mg/400 mg tabletki powlekane. Charakterystyka Produktu Leczniczego [online], Europejska Agencja Leków [dostęp 2019-01-10].
- ↑ AbbVie Ltd, Viekirax 12,5 mg/75 mg/50 mg tabletki powlekane. Charakterystyka Produktu Leczniczego [online], Europejska Agencja Leków [dostęp 2019-01-10].
- ↑ AbbVie Ltd, Maviret 100 mg/40 mg tabletki powlekane. Charakterystyka Produktu Leczniczego [online], Europejska Agencja Leków [dostęp 2019-01-10].
- ↑ Gilead Sciences Ireland UC, Epclusa 400 mg/100 mg tabletki powlekane. Charakterystyka Produktu Leczniczego [online], Europejska Agencja Leków [dostęp 2019-01-10].
- ↑ a b c David B. Ascher i inni, Potent hepatitis C inhibitors bind directly to NS5A and reduce its affinity for RNA, „Scientific Reports”, 4, 2014, s. 4765, DOI: 10.1038/srep04765, PMID: 24755925, PMCID: PMC3996483 (ang.).
- ↑ a b Heidar Sharafi, Seyed Moayed Alavian, Hepatitis C resistance to NS5A inhibitors: Is it going to be a problem?, „World Journal of Hepatology”, 10 (9), 2018, s. 543–548, DOI: 10.4254/wjh.v10.i9.543, PMID: 30310532, PMCID: PMC6177567 (ang.).
