Indoszczur
| Margaretamys | |||
| Musser, 1981[1] | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
indoszczur | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Mus beccarii Jentink, 1880 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Indoszczur[2] (Margaretamys) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące endemicznie na Celebesie[3][4][5].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 96–197 mm, długość ogona 150–286 mm, długość ucha 19–27 mm, długość tylnej stopy 20–39 mm; masa ciała 23–150 g[4][6].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1981 roku amerykański teriolog Guy Graham Musser na łamach Bulletin of the American Museum of Natural History[1]. Na gatunek typowy Musser wyznaczył (oryginalne oznaczenie) indoszczura kolczastego (M. beccarii).
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]Margaretamys: Margareta Becker, pracownica Amerykańskiego Muzeum Historii Naturalnej, która towarzyszyła Musserowi w jego ekspedycji do środkowego Celebesu, gdzie pełniła funkcję fotografki wyprawy; gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’[1][7].
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące gatunki[8][3][2]:
- Margaretamys parvus Musser, 1981 – indoszczur mały
- Margaretamys christinae Mortelliti, Castiglia, Amori, Maryanto & Musser, 2012 – indoszczur sulaweski
- Margaretamys beccarii (Jentink, 1880) – indoszczur kolczasty
- Margaretamys elegans Musser, 1981 – indoszczur wytworny
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c G.G. Musser. Notes on systematics of Indo-Malayan murid rodents, and descriptions of new genera and species from Ceylon, Sulawesi, and the Philippines. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 168 (3), s. 275, 1981. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 271. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 466. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 871–872. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Margaretamys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-05].
- ↑ Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 296. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 260. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-09]. (ang.).