Przejdź do zawartości

Ilie Năstase

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ilie Năstase
Ilustracja
Państwo

 Rumunia

Data i miejsce urodzenia

19 lipca 1946
Bukareszt

Wzrost

183 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1969

Zakończenie kariery

1985

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

57

Najwyżej w rankingu

1 (23 sierpnia 1973)

Australian Open

1R (1981)

Roland Garros

W (1973)

Wimbledon

F (1972, 1976)

US Open

W (1972)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

45

Najwyżej w rankingu

10 (30 sierpnia 1977)

Roland Garros

W (1970)

Wimbledon

W (1973)

US Open

W (1975)

Odznaczenia
Komandor Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.) Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Ilie Năstase (ur. 19 lipca 1946 w Bukareszcie) – rumuński tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, lider rankingu singlowego ATP.

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

Jako zawodowy tenisista Năstase występował w latach 1969–1985.

W grze pojedynczej wygrał 57 turniejów rangi ATP World Tour i awansował do 38 finałów. Wśród singlowych triumfów Rumuna znajdują się dwa wielkoszlemowe tytuły, US Open 1972 i French Open 1973. Cztery razy był ponadto mistrzem turnieju Masters Grand Prix.

W grze podwójnej Năstase trzy razy odniósł końcowy sukces w zawodach wielkoszlemowych, łącznie zwyciężając w 45 turniejach ATP World Tour i osiągając 35 finałów.

W grze mieszanej dwukrotnie był najlepszy na Wimbledonie (lata 1970 i 1972), a także był w finale US Open w 1972 roku.

W latach 1966–1985 reprezentował Rumunię w Pucharze Davisa. Trzykrotnie pomógł drużynie dojść do finału, w 1969, 1971 i 1972 roku. Łącznie zagrał w zawodach 146 meczów, z których 109 wygrał.

W rankingu gry pojedynczej Năstase najwyżej był na 1. miejscu (23 sierpnia 1973), a w klasyfikacji gry podwójnej na 10. pozycji (30 sierpnia 1977). Na szczycie listy singlowej znajdował się łącznie przez 40 tygodni.

Năstase, oprócz talentu tenisowego, słynął również z dobrego humoru na korcie oraz niejednokrotnie z nieczystej i prowokacyjnej gry, dzięki czemu zyskał przydomek „nasty” (ang. wstrętny, paskudny)[1]. Po zakończeniu przygody ze sportem, napisał w latach 80. kilka powieści w języku francuskim. W latach 90. próbował swoich sił w polityce, startując w 1996 roku bez sukcesu w wyborach na urząd prezydenta Bukaresztu.

W 1991 roku uhonorowany został miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy. W 2009 roku został kawalerem francuskiej Legii Honorowej[2], a w 2016 roku otrzymał Order Gwiazdy Rumunii w klasie komandorskiej[3], wcześniej był odznaczony również klasą oficerską[4].

Finały w turniejach wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (2–3)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 1971 French Open, Paryż Ceglana Czechosłowacja Jan Kodeš 6:8, 2:6, 6:2, 5:7
Finalista 2. 1972 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Stan Smith 6:4, 3:6, 3:6, 6:4, 5:7
Zwycięzca 1. 1972 US Open, Nowy Jork Trawiasta Stany Zjednoczone Arthur Ashe 3:6, 6:3, 6:7(1–5), 6:4, 6:3
Zwycięzca 2. 1973 French Open, Paryż Ceglana Nikola Pilić 6:3, 6:3, 6:0
Finalista 3. 1976 Wimbledon, Londyn Trawiasta Szwecja Björn Borg 4:6, 2:6, 7:9

Gra podwójna (3–2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 1966 French Championships, Paryż Ceglana Ion Țiriac Stany Zjednoczone Clark Graebner
Stany Zjednoczone Dennis Ralston
3:6, 3:6, 0:6
Zwycięzca 1. 1970 French Open, Paryż Ceglana Ion Țiriac Stany Zjednoczone Arthur Ashe
Stany Zjednoczone Charlie Pasarell
6:2, 6:4, 6:3
Finalista 2. 1973 French Open, Paryż Ceglana Stany Zjednoczone Jimmy Connors Australia John Newcombe
Holandia Tom Okker
1:6, 6:3, 3:6, 7:5, 4:6
Zwycięzca 2. 1973 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Jimmy Connors Australia John Cooper
Australia Neale Fraser
3:6, 6:3, 6:4, 8:9(3), 6:1
Zwycięzca 3. 1975 US Open, Nowy Jork Ceglana Stany Zjednoczone Jimmy Connors Holandia Tom Okker
Stany Zjednoczone Marty Riessen
6:4, 7:6

Gra mieszana (2–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1970 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Olga Morozowa
Aleksandre Metreweli
6:3, 4:6, 9:7
Zwycięzca 2. 1972 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Australia Evonne Goolagong
Australia Kim Warwick
6:4, 6:4
Finalista 1. 1972 US Open, Nowy Jork Trawiasta Stany Zjednoczone Rosie Casals Australia Margaret Smith Court
Stany Zjednoczone Marty Riessen
3:6, 5:7

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Robert McG. Thomas Jr: TENNIS; Cooper, Nastase and Vilas Are Named to International Hall of Fame. The New York Times, 1991-03-27. [dostęp 2013-11-14]. (ang.).
  2. AFP: France honours beloved Nastase. winknews.com, 2009-03-11. [dostęp 2016-07-19]. (ang.).
  3. Rafał Smoliński: Ilie Nastase z wyjątkowym prezentem na 70. urodziny. sportowefakty.pl, 2016-07-19. [dostęp 2016-07-19]. (pol.).
  4. Cetăţeni români şi străini decoraţi cu Ordinul Naţional „Steaua României”. presidency.ro. [dostęp 2017-09-18].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]