Przejdź do zawartości

IMAM Ro.44

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
IMAM Ro.44
Dane podstawowe
Państwo

 Włochy

Producent

IMAM

Typ

wodnosamolot myśliwski

Konstrukcja

dwupłat o konstrukcji mieszanej

Załoga

1 osoba

Historia
Data oblotu

1936

Lata produkcji

19371939

Wycofanie ze służby

1943

Dane techniczne
Napęd

silnik gwiazdowy Piaggio P.X R

Moc

700 KM (514 kW)

Wymiary
Rozpiętość

11,57 m

Długość

9,71 m

Wysokość

3,55 m

Powierzchnia nośna

32,40 m²

Masa
Własna

1 770 kg

Startowa

2 200 kg

Osiągi
Prędkość maks.

330 km/h

Pułap

7 200 m

Zasięg

1 200 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe kal. 12,7 mm
Użytkownicy
Włochy

IMAM Ro.44włoski wodnosamolot myśliwski, używany przez Regia Aeronautica w latach 19361943.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Ro.44 powstał we włoskiej wytwórni lotniczej Industrie Meccaniche a Aeronautuiche Meridionali (IMAM) z Neapolu jako jednomiejscowa, myśliwska wersja wodnosamolotu rozpoznawczego Ro.43. Przeróbki polegały na zainstalowaniu wzmocnionego uzbrojenia strzeleckiego, usunięciu kabiny obserwatora i przekonstruowaniu części ogonowej płatowca. W założeniu samolot miał służyć jako osłona powietrzna dla ciężkich okrętów Regia Marina, ale już na początku II wojny światowej jego osiągi wystarczały jedynie do zwalczania powolnych bombowców i samolotów torpedowych, jak na przykład Fairey Swordfish. Z tego względu wyprodukowano jedynie 35 (z zamówionych 51) egzemplarzy seryjnych.

Poza służbą jako samoloty pokładowe, Ro.44 były także używane przez 161 Squadriglia Autonoma Caccia Maritima (: samodzielna eskadra myśliwców morskich), stacjonującą na zajętych przez Włochy wyspach Morza Egejskiego. Jako zbyt powolne i za mało zwrotne, zostały w czerwcu 1941 roku wycofane z pierwszej linii i zastąpione przez lądowe myśliwce Fiat CR.42. Ocalałe egzemplarze zostały przekazane do szkół lotniczych. W momencie kapitulacji Włoch na stanie Regia Aeronautica pozostawało jeszcze 6 samolotów Ro.44.

Ro.44 był jednomiejscowym dwupłatowym wodnosamolotem myśliwskim z pływakiem centralnym, konstrukcji mieszanej. Napęd stanowił 9-cylindrowy silnik gwiazdowy Piaggio P.X R o mocy 700 KM. Samolot był uzbrojony w dwa karabiny maszynowe Breda-SAFAT kal. 12,7 mm, umieszczone w kadłubie nad silnikiem.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]