Przejdź do zawartości

Huta Zgoda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Huta Zgoda
Ilustracja
Nieistniejący budynek dyrekcji ZUT Zgoda
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Siedziba

Świętochłowice

Adres

ul. Wojska Polskiego 66/68

Data założenia

1839

Data likwidacji

2008

Forma prawna

spółka akcyjna

Prezes

Józef Andrzej Niesler (od 30 listopada 2001 do likwidacji)[1]

Nr KRS

0000065817

Zatrudnienie

ok. 200 osób (przed likwidacją)

Położenie na mapie Świętochłowic
Mapa konturowa Świętochłowic, na dole znajduje się punkt z opisem „Huta Zgoda”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Huta Zgoda”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Huta Zgoda”
Ziemia50°16′54,6″N 18°54′19,7″E/50,281833 18,905472
Strona internetowa

Huta Zgoda (od 1947 roku Zakłady Urządzeń Technicznych Zgoda[2]) – nieistniejąca huta produkująca wyroby maszynowe i stalowe, która znajdowała się w Świętochłowicach-Zgodzie.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Maszyna parowa dla statku SS Olza z 1939 roku
Budynek ZUT Zgoda przy ul. Wojska Polskiego w 2018 roku
Szkielet hali ZUT Zgoda przy ul. Wojska Polskiego w 2018 roku

Po otwarciu Kanału Kłodnickiego w 1808 na tereny ówczesnej Zgody skierowali się: hrabia saski Detlev von Einsiedel z Mückenbergu(inne języki) oraz Franz Anton Egells(inne języki). 14 marca 1838 kupili od Bytomia teren zalesiony. Na budowę przeznaczono 32 000 talarów, a ukończono ją bardzo szybko bo już w listopadzie tego samego roku. Oficjalnie huta została uruchomiona dopiero w lipcu 1839[2].

Nazwa huty w ciągu roku zmieniała się często. Początkowo brzmiała ona Graflich von Einsiedel’sches Societäts Eisenwerk, później Eintracht-Hochofen-Etablissement i ostatecznie Eintrachthütte. W 1851 Egells wykupił udziały od Einsiedela i stał się właścicielem całego zakładu. W latach 1871–1874 roczny obrót huty wynosił 1 mln marek, a pracowało w niej ok. 700 pracowników. W 1871 Egells musiał odsprzedać swoje udziały spółce Märkisch-Schlesische Maschinen- und Hütten-AG (vorm. Egells)[potrzebny przypis][3].

W 1921 zmieniono nazwę huty z Eintracht na Zgoda. W 1929 hutę przejął Friedrich Flick. W czasie II wojny światowej w hucie pracowali robotnicy przymusowi z obozu koncentracyjnego KL Eintrachthütte[potrzebny przypis].

W 1947 huta Zgoda przyjęła nazwę Zakładów Urządzeń Technicznych i stała się jedną z ważniejszych hut państwa polskiego, produkując silniki okrętowe, maszyny wyciągowe, prasy hydrauliczne oraz urządzenia dźwigowe[potrzebny przypis].

W pierwszej dekadzie XXI w. huta produkowała silniki spalinowe Diesla, górnicze maszyny wyciągowe, ciężkie prasy hydrauliczne, ciężkie konstrukcje stalowe oraz ciężkie odlewy z żeliwa szarego[potrzebny przypis]. W maju 2008 zakłady zostały postawione w stan likwidacji[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Józef Andrzej Niesler (’56). KtoKogo.pl. [dostęp 2011-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-09)].
  2. a b MSH: ZUT Zgoda: Burzą Zakłady Urządzeń Technicznych. [w:] naszemiasto.pl Świętochłowice [on-line]. Polska Press, 2013-09-13. [dostęp 2018-06-15].
  3. J.S. Dworak, Stulecie huty „Zgoda" w "Komunikat Instytutu Śląskiego w Katowicach nr 43", Seria 3, 1937–1939.
  4. Pozycja 159429. Zakłady Urządzeń Technicznych „Zgoda” S.A. w likwidacji. internetowy Monitor Sądowy i Gospodarczy, 2008-09-12. [dostęp 2011-04-11].