Przejdź do zawartości

Hieronim Radomicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hieronim Radomicki
Ilustracja
Herb
Kotwicz
Rodzina

Radomiccy herbu Kotwicz

Data urodzenia

1596

Data i miejsce śmierci

30 marca 1652
Żerków

Ojciec

Jan Radomicki

Matka

Zofia Ossowska

Żona

Zofia Ujejska
Katarzyna Sobieska
Barbara Kretkowska

Dzieci

Kazimierz Władysław Radomicki
Marcin (1614–1644)

Hieronim Radomicki (Rudomicki) herbu Kotwicz (ur. 1596, zm. 30 marca 1652 w Żerkowie) – kasztelan krzywiński, wojewoda inowrocławski, poseł na sejmy.

Syn Jana i Zofii Ossowskiej córki pisarza ziemskiego wschowskiego. Działalność polityczną rozpoczął 1620; sejmik średzki 20 września obrał go po raz pierwszy posłem na sejm. Poseł na sejm 1620 roku z województwa poznańskiego i kaliskiego[1]. 31 sierpnia 1621 otrzymał starostwo wschowskie. W 1626 został kasztelanem krzywińskim oraz posłował na sejm toruński z województwa poznańskiego i kaliskiego[2]. Wchodził w skład powołanej podczas sejmu komisji, mającej przygotować projekt reformy obrony państwa. 7 stycznia 1631 z protekcji Łukasza Opalińskiego młodszego otrzymał nominację na województwo inowrocławskie. Był posłem na sejm elekcyjny w 1632 i koronacyjny 1633, po sejmie 1635 uczestniczył 19 marca w tajnej radzie senatu, poświęconej omówieniu planów małżeńskich króla. Podczas sejmu 1637 jak większość senatorów, doradzał poślubienie Cecylii Renaty, córki cesarza Ferdynanda II. W sejmie 1638 wszedł do komisji powołanej w celu załatwienia sporów granicznych między Wielkopolską a Śląskiem, Marchią Brandenburską i Pomorzem Zachodnim. Pracę w tejże komisji zlecił mu sejm w 1641. W 1635 nabył miasto Żerków, które uczynił główną siedzibą rodu. Pod koniec życia zgromadził w swym ręku 50 wsi, stając się jednym z bogatszych magnatów wielkopolskich. Oprócz starostwa wschowskiego, które scedował najpierw synowi Marcinowi, a po jego śmierci zrzekł się go w 1646 na rzecz Wojciecha Gajewskiego, dworzanina królewskiego, trzymał niegrodowe starostwo mosińskie: miasteczko Mosinę z przyległymi wsiami. W 1641 roku wyznaczony został senatorem rezydentem[3]. Zmarł w Żerkowie, pochowany został w tamtejszym kościele Św. Stanisława.

Był trzykrotnie żonaty. Z pierwszą żoną poślubioną 8 czerwca 1613 Zofią Ujejską miał synów: Marcina uczestnika walk z Turkami, Kazimierza Władysława, kasztelana kaliskiego oraz córkę Barbarę. Drugą żoną była Katarzyna z Sobieskich (zm. 1633), trzecią (od 1636) – Barbara Kretkowska (zm. 1666), wdowa po Hieronimie Rozdrażewskim, kasztelanie międzyrzeckim.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jerzy Pietrzak, Po Cecorze i podczas wojny chocimskiej. Sejmy z lat 1620 i 1621, Wrocław 1983, s. 167.
  2. Jan Seredyka, Parlamentarzyści drugiej połowy panowania Zygmunta III Wazy, Opole 1989, s. 93.
  3. Volumina Legum. T. IV. Petersburg, 1860, s. 21.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]