Przejdź do zawartości

Heinrich Förster

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Heinrich Förster
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

Królestwo Prus

Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1799
Głogów

Data i miejsce śmierci

20 października 1881
Javorník

Miejsce pochówku

archikatedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu

Arcybiskup wrocławski
Okres sprawowania

18 października 1853–20 października 1881

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

17 kwietnia 1825

Sakra biskupia

18 października 1853

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

18 października 1853

Konsekrator

Friedrich Josef von Schwarzenberg

Współkonsekratorzy

Daniel Latussek

bp Heinrich Ernst Karl Förster (ur. 24 listopada 1799 w Głogowie – zm. 20 października 1881 w Javorníku) – niemiecki duchowny rzymskokatolicki, biskup wrocławski w latach 18531881.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem malarza Jana Kaspra i Marianny z Rittlerów. W 1821–1824 studiował filozofię i teologię na Uniwersytecie Wrocławskim. 17 kwietnia 1825 przyjął święcenia kapłańskie. 1825–1828 wikariusz w Brzeźnicy i Legnicy, 1828–1837 proboszcz parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamiennej Górze (niem. Landeshut)[1].

Oprócz kościoła Świętych Apostołów Piotra i Pawła obsługiwał Kościół Bożego Ciała oraz kościoły wygasłych parafii, przekształcone w świątynie filialne. Dojeżdżał do Marciszowa, Wieściszowic, Pisarzowic i Raszowa. Kamienna Góra i okoliczne wioski należące wówczas do parafii były zaledwie w jednej trzeciej katolickie.

W 1837 został kanonikiem kapituły, a w 1853 wikariuszem generalnym i kapitulnym. Sprzeciwiał się biskupowi Leopoldowi Sedlnickiemu w sporze o małżeństwa mieszane i doprowadził do jego rezygnacji. Został przyjacielem i współpracownikiem biskupa Melchiora Diepenbrocka – przyczynił się do jego wyboru na biskupa wrocławskiego. W 1853 został ordynariuszem wrocławskim. Kontynuował politykę poprzednika dążąc do odnowy religijno-moralnej. Był uczestnikiem Soboru Watykańskiego I.

Sprzeciwiał się ogłoszeniu dogmatu (non placet) o nieomylności papieskiej – jako jeden z 88 przeciwnych. Po soborze zrzekł się biskupstwa wrocławskiego. Rezygnacja nie została przyjęta. Förster był przeciwnikiem starokatolicyzmu. Z okazji 50-lecia kapłaństwa papież Pius IX w 1875 nadał mu paliusz arcybiskupi. W czasie kulturkampfu za obronę praw Kościoła katolickiego pozbawiony w 1875 przez władze pruskie urzędu, musiał rezydować w letniej rezydencji biskupów wrocławskich – w Javorníku w austriackiej części diecezji. W czasie nieobecności ordynariusza diecezją zarządzał biskup pomocniczy Hermann Gleich. Stworzył kolekcję dzieł sztuki, którą po jego śmierci przekazano do różnych śląskich kościołów. Zmarł w Javorniku. Pochowany został w katedrze wrocławskiej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia podmiotowa

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]