Przejdź do zawartości

Granica Chandrasekhara

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Granica Chandrasekhara (od nazwiska indyjskiego astrofizyka Subrahmanyana Chandrasekhara) – maksymalna masa białego karła równa około 3·1030 kg, czyli 1,44 masy Słońca.

gdzie to masa Słońca.

Granicę (masę) Chandrasekhara można w przybliżeniu obliczyć na podstawie wzoru

gdzie:

to zredukowana stała Plancka równa 1,054 571 68 (18)·10−34 J·s,
to prędkość światła w próżni równa 299 792 458 m/s,
to stała grawitacji wynosząca 6,67·10−11 N m2/kg2,
to masa protonu wynosząca 1,67262171(29)·10 −27 kg, a
to masa Plancka.

W 1930 roku Subrahmanyan Chandrasekhar wykazał, że im większa jest masa białego karła, tym silniej zapada się on pod działaniem własnej grawitacji i tym staje się mniejszy. Ściągając na siebie masę (np. z gwiazdy, z którą jest w układzie podwójnym), karzeł zwiększa swoją masę do 1,44 masy Słońca (liczba ta zwana jest granicą Chandrasekhara). Wówczas wybucha jako supernowa (typu Ia) w następstwie reakcji termojądrowych węgla i tlenu, z których jest zbudowany.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]