Gemini 2

Gemini 2 (II, SC2)
	; Kapsuła Gemini 2 na wystawie w muzeum na przylądku Canaveral
Inne nazwy	Gemini-Titan II (GT-2)
Indeks COSPAR	1965-U02
Państwo	Stany Zjednoczone
Zaangażowani	NASA
Rakieta nośna	Titan II GLV
Miejsce startu	Cape Canaveral Air Force Station
	Orbita (docelowa, początkowa)
Apogeum	171,2 km
	Czas trwania
Początek misji	19 stycznia 1965 14:03:59,861 UTC
Koniec misji	19 stycznia 1965
	Wymiary
Kształt	zbliżony do stożka
Wymiary	długość: 5,6 m, średnica: 3 m
Masa całkowita	3133,9 kg
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gemini 2 (również Gemini II, GT-2 lub Gemini-Titan II) – drugi bezzałogowy lot testowy programu Gemini^[1]. Zadaniem tego doświadczenia było sprawdzenie działania statku Gemini i jego systemów, a przede wszystkim osłony termicznej wraz z całym zespołem ochrony przed wpływem wysokiej temperatury w czasie przedzierania się przez atmosferę przy powrocie na powierzchnię Ziemi^[3]. Lot był lotem suborbitalnym^[2].

Misja

Początkowo start był zaplanowany na 9 grudnia 1964 roku, jednak system wykrywania usterek zainstalowany w rakiecie wyłączył silniki po sekundzie od zapłonu. System zarejestrował spadek ciśnienia hydraulicznego^[2]. Start nastąpił 19 stycznia 1965 r. o godz. 14:03:59 GMT ze stanowiska startowego nr 19 kosmodromu Cape Canaveral Air Force Station^[1]. Na pokładzie nie było ludzi, zastąpiły ich dwa roboty, nie wykonujące jednak żadnych czynności^[3]. We właściwym momencie automatycznie uruchomiły się rakiety hamujące, wprowadzając kapsułę z powrotem w ziemską atmosferę^[2]. Statek wykonał jedynie lot balistyczny trwający 18 minut i 16 sekund, po czym wodował w Atlantyku, 3419 kilometrów na południowy wschód od miejsca startu^[1]. Wodowanie nastąpiło nieco bliżej niż przewidywano^[2]. Kapsuła została podjęta przez lotniskowiec USS Lake Champlain^[1].

Misja przebiegła poprawnie^[3]. Zostały osiągnięte wszystkie zaplanowane cele z wyjątkiem testu ogniw paliwowych, które przestały działać jeszcze przed startem rakiety^[2]. Lot ten dowiódł, że osłona termiczna stanowi wystarczającą ochronę przed temperaturami, jakie mogą wystąpić podczas powrotu statku na Ziemię. Osiągnięto również cele dodatkowe, dotyczące testów zachowania statku i rakiety oraz szkolenia kontrolerów lotu^[2].

Wykorzystana w tym locie rakieta Titan II w lecie 1964 roku dwukrotnie była demontowana w obawie przed zbliżającym się huraganem. Była również używana do testów naziemnych, szkolenia załogi i personelu naziemnego oraz próbnego obliczania. Były to elementy przygotowań do przyszłych lotów załogowych^[2].

Lot w liczbach

liczba okrążeń: lot suborbitalny
start: 19 stycznia 1965 r. 14:03:59
wodowanie: 19 stycznia 1965 14:22:15
załoga: lot bezzałogowy
czas trwania misji: 18 minut 16 sekund
przebyta odległość: 3422,4 km
osiągnięta wysokość: 171,2 km^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Gemini 2. [w:] NSSDC Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2015-04-16]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Steve Whitfield: Gemini. Historia podboju Kosmosu. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2012, s. 13–14, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-761-8.
↑ ^a ^b ^c Olgierd Wołczek. Po Merkurym były Bliźnięta. „Astronautyka”. 1 (34), s. 5, 1967. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. (pol.).

[nssdc-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Gemini 2. [w:] NSSDC Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2015-04-16]. (ang.).

[gemini-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Steve Whitfield: Gemini. Historia podboju Kosmosu. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2012, s. 13–14, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-761-8.

[astronautyka-3] Olgierd Wołczek. Po Merkurym były Bliźnięta. „Astronautyka”. 1 (34), s. 5, 1967. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. (pol.).

[1]

[2]

[3]